چگونه زمین باکره را آباد کنیم

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

یک روش اقتصادی برای رشد سبزیجات و انواع توت ها در توسعه قطعات باغ بکر

من در سال 1950 زمینی به مساحت 12 هکتار در باغبانی به دست آوردم. در آرایه ای در زیر روستای مگا واقع شده بود. این سرزمین در طول سالهای جنگ یک میدان جنگ بود ، زیرا وصله معروف معروف نوسکی در حدود سه کیلومتری ما است. و سپس ، در دهه پنجاه ، مأموران ساکن هنوز در آنجا کار می کردند ، آنها مناطق ما را پاکسازی کردند ، حتی یکی از آنها هنگام پاکسازی مین منفجر شد و مرد.

در سایت من دو گودال عمیق ، سنگرهای عمیق ، یک دهانه وجود داشت و کل زمین با شبکه ای از سیم های خاردار که در عمق خاک رشد کرده بود درهم پیچیده بود. خندق ها ، ترانشه ها ، قیف ها برای مدت طولانی دست نخورده باقی ماندند. انرژی و وقت کافی برای دفن آنها وجود نداشت.

در قطعه ای که من به ارث بردم ، عملاً خاکی باقی نمانده بود ؛ زمین سوخته و زیر پا گذاشته شد. یک لایه سخت از podzol و یک خاک رس سخت و آبدار وجود داشت. پیش از آن، زمین ما استفاده نمی شود، بنابراین ما سرزمین باکره تسلط.

hand دفترچه باغبان نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

برای سالها ما یک لایه حاصلخیز ایجاد کرده ایم و تجربه کسب کرده ایم. آنها زمین را برای کاشت به روش کاملاً مستحکم آماده کردند: برای سبزیجات و سیب زمینی ، آنها خاک را به صورت عمیق و مکرر روی سرنیزه بیل حفر کردند ، لایه فوقانی را به پایین برگردانند ، و آن را به طور مساوی خرد و مخلوط کنند. گودالهایی زیر درختان میوه حفر شده و لایه زمین را با یک و نیم متر از گیاهچه و به عمق 60-70 سانتی متر تغییر داده و تغییر می دهند. این کار سخت و طاقت فرسا بود. آنها سعی کردند یک لایه حاصلخیز ایجاد کنند ، هوموس ، کود ، کودهای معدنی را معرفی کردند ، خاک را با آهک ، خاکستر از بین بردند ، سنگها ، قطعات فلزی را انتخاب کردند …

معلوم شد که در گودالهایی که در آنها درختان میوه کاشته ایم ، آب جمع شده و خارج نمی شود و توسط یک لایه خاک رس جامد نگهداری می شود. سپس دوغاب جمع شده در آنجا به یکپارچه تبدیل شده و با شروع گرما ترش می شود. با افزایش سن ، درختان در بالای یقه ریشه و محل پیوند در زمین فرو رفتند. من باید به کاشت نهال در تپه های خاک حاصلخیز ریخته تسلط داشتم.

درختان میوه ای که زودتر کاشته شده بودند ، طبق معمول در گودال ها ، نمی توانستند زمستان سخت 1978-1979 را تحمل کنند. در قطعات باغبانی ، تقریباً همه آنها مردند و بقیه به سختی زنده ماندند و به باردهی دوره ای رسیدند. درختان کاشته شده روی تپه ها زمستان رضایت بخشی داشتند و شروع به تولید محصول کردند.

من و همسایگان در حال تهیه نقشه های خود بودیم. اما ، با وجود تمام تلاش های انجام شده ، ناکامی ها سال به سال مرا در تجارت کشاورزی خود دنبال می کرد: اکنون این محصول یا محصول دیگر ناامید شده است - برداشت محصول همان چیزی نبود که انتظار داشتم. به عنوان مثال ، من یک نوع سیب زمینی می کارم که با توجه به ویژگی های رقمی ، 6 کیلوگرم در متر مربع تولید می کند ، اما حتی نیمی از انتظارم را نمی گیرم.

و بعد یادم آمد که چگونه ، در دوران کودکی ، در کودکی از چمن برای کاشت سیب زمینی استفاده می کردم. سپس زمین های کوچکی برای کاشت سیب زمینی به خانواده های سربازان خط مقدم اعطا شد و سیب زمینی دانه ای نیز اختصاص یافت. البته ، ما غده ها را قبل از کاشت پس انداز نکردیم: گرسنه بودیم ، آنها را در غذا قرار دادیم ، اما قسمت بالای آن را با چشم بریدیم و پوست سیب زمینی را که در کوچکترین درجه مناسب کاشت بود جمع آوری کردیم. در اینجا ما مجبور شدیم آنها را در بهار بکاریم. و برای افزایش حاصلخیزی خاک ، به جای استفاده از کود (خرید و تحویل آن گران بود) ، آنها از روش زیر استفاده کردند: هنگام کاشت قلمه های سیب زمینی ، به جای کود ، آنها را با یک لایه ضخامت 2-3 سانتی متر پوشش دادند چمن با چمن که با بیل قطع شده است. چاله ها را از زمین چمن انداختند و با زمین پوشانده اند. مراقبت بیشتر از کاشتها معمول بود: شل شدن خاک ، وجین ، شل کردن.

board تابلوی اعلان بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب های فروشی

من تصمیم گرفتم این روش را در باغ خود در باغبانی اعمال کنم - من قسمت بالای چمن را قطع کردم ، هنگام کاشت سیب زمینی با افزودن محلول آبی کود معدنی بعد از کاشت ، آن را در شیار قرار دادم. و اشتباه نکردم: حتی در آن سالها در اولین سالهای توسعه سایت عملکرد قابل توجهی دریافت کردم. این جدید بود و باغبانان دیگر شروع به استفاده از این روش کردند.

من هنوز هم از این روش کشاورزی استفاده می کنم - "برش قسمت های بالای چمن". فقط اکنون من از آن برای بهبود بوته های توت - مویز سیاه ، قرمز ، طلایی و انگور فرنگی استفاده می کنم.

من این کار را به این روش انجام می دهم: قلمه های خاک تر با پوشش گیاهی زنده - چمن و ریشه را به ضخامت 2-3 سانتی متر در اطراف بوته ها قرار می دهم ، لایه فوقانی پایین. قبل از آن ، بدون اینکه در اعماق حفر کنم ، یک لایه قدیمی از زمین را به عمق 7-10 سانتی متر در اطراف بوش - از وسط تا لبه محیط بوش (طرح تاج آن) ، بچرخانم. سپس من برشهای تجزیه چمن را به آرامی با زمین می پاشم. من این کار را در پاییز ، اواسط ماه اکتبر یا بهار انجام می دهم. مشاهدات نشان داده است که در نتیجه ، بوته های توت بهبود می یابند ، توت ها بزرگتر می شوند ، عملکرد افزایش می یابد … البته ، استفاده از این روش سایر اقدامات لازم کشاورزی را حذف نمی کند: هرس ، نازک شدن ، جوان سازی. همچنین لازم است که هنگام کار با گیاهان به طور مداوم تمام قوانین بهداشتی را رعایت کنید ، تا آفات و بیماری ها را در اطراف سایت گسترش ندهید: برای ضد عفونی هرس ، اره و سایر تجهیزات ،بیلها ، چنگکها ، چنگک ها را بشویید ، زمین گیر کرده را از کفش و دستکش بشویید.

چرا در این حالت بهبود گیاهان اتفاق می افتد؟ همه می دانند که بوته های توت چند ساله مانند سایر گیاهان انرژی زیادی را صرف تولید توت می کنند. دادن قدرت به شکل گیری توت ، آنها ضعیف می شوند ، پیر می شوند. و اگر شرایط نامساعد جوی ، مراقبت ناکافی و بی موقع به این موارد اضافه شود ، این روند تسریع می شود. اعتقاد بر این است که همه این عوامل اولین و اصلی ترین دلیل در ظهور و گسترش بیماری ها و آفات است. به نظر من ، پوشاندن بوته ها با قلمه های خاک تر با پوشش گیاهی زنده - چمن و ریشه - انگیزه جدیدی به توسعه بوته ها می بخشد.

پوشش گیاهی پوسیده - چمن ، ریشه - تبدیل به هوموس ، کود برای بوته و کانالهای پر از هوا می شود. سودا گرما ایجاد می کند ، برای تولید مثل باکتری ها ، کرم ها خدمت می کند. بنابراین ، با ترمیم ، تجدید خاک اطراف بوش ، ما خود گیاه را نیز بهبود می دهیم. من به وضوح در طی سالهای متمادی که از این روش در سایت خود استفاده می کردم ، در این مورد متقاعد شدم: در باغ هنگام پرورش سبزیجات و به دست آوردن محصول تضمینی توت ، انگور فرنگی.