ویژگی های گیاهی بادمجان ها ، شرایط رشد

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

در سالهای اخیر ، علاقه چشمگیری به بادمجان ، یک گیاه به طور معمول جنوبی ، به باغبانی جمعی افزایش یافته است.

برای به دست آوردن عملکرد بالا و تضمین شده بادمجان ها (که به طور عامیانه "آبی" نیز نامیده می شود) در طول فصل رشد ، مجموع دمای متوسط هوا در روز بالای 15 درجه سانتیگراد کمتر از 120 درجه سانتیگراد نیست.

تهیه گیاهان بادمجان با چنین دمایی در شرایط ما فقط با استفاده از روش نهال و زمین داخلی امکان پذیر است.

اما حتی در این مورد نیز همیشه موفقیت حاصل نمی شود. برای تسلط بر مهندسی زراعت بادمجان در شرایط منطقه لنینگراد ، باید به خوبی از تاریخچه این فرهنگ ، مشخصات بیولوژیکی و الزامات آن برای عوامل اصلی زندگی آگاهی داشته باشید.

راهنمای باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

تاریخ فرهنگی

بادمجان بومی مناطق گرمسیری جنوب شرقی آسیا ، به ویژه هند است. در ابتدای عصر ما ، بادمجان ها به چین و عربستان وارد شدند ، عمدتا به عنوان یک محصول دارویی. بادمجان ها در جنوب اروپا در قرن های XIII-XIV ظاهر شدند.

در اروپای مرکزی ، آنها فقط در قرن 17 گسترش یافتند ، اما به سرعت گسترش یافتند. بادمجان ها از آسیای میانه و قفقاز وارد روسیه شدند. دوره نفوذ آنها از این مناطق به دشت جنوب روسیه ظاهراً به اوایل قرن 18 برمی گردد.

S. G. گلمین (1777) نوشت كه در سال 1770 در آستاراخان "آنها به تعداد زیادی بدینژانا یا دمیانوك تولید می كنند". V. Tatishchev (1793) نیز در مورد فرهنگ صنعتی بادمجان ها در آستاراخان می نویسد.

اولین توصیف این سبزیجات به زبان روسی توسط A. T. بولوتوف (1784). در قرن نوزدهم ، فرهنگ بادمجان بخصوص با افتتاح قنات در سال 1865 و سازماندهی مزارع آبیاری (1888) در نزدیکی اودسا گسترش یافت.

N. I. کیچونوف (1910) نشان می دهد که دو نوع بادمجان در آنجا پرورش داده شده است: اودسا زودرس ، 1 ژوئیه رسیده و بلغاری نیمه بلند - تا 1 آگوست. آنها در دو دوره کاشته شدند - در پایان ژانویه و 20 فوریه.

به گفته A. S. کوارتسوف (1914) ، بادمجان ها در ارتباط با ساخت راه آهن در دهه 80 قرن نوزدهم در بازارهای مسکو و سن پترزبورگ ظاهر شدند.

اکنون بادمجان ها به طور گسترده در مناطق جنوبی روسیه ، به ویژه در مناطق کنسرو کراسنودار ، سرزمین های استاوروپول ، مناطق ولگوگراد و روستوف ، داغستان و همچنین کریمه کشت می شوند. آنها در مقادیر کم در کورسک ، وورونژ و سایر مناطق کمربند میانی رشد می کنند.

قبلاً در اواخر دهه 30 و اوایل دهه 40 قرن بیستم ، بادمجان ها را با استفاده از نهال در زمین های آزاد کشت می کردند. با توسعه گسترده باغ آماتور در منطقه لنینگراد ، آنها بخشی از ساختار اصلی محصولات داخلی شدند. علاقه به بادمجان ها با ظهور ارقام جدید جدید و توصیه هایی در مورد تکنیک های کشاورزی برای کشت آنها در شرایط نوری و حرارتی منطقه همچنان ادامه دارد.

توزیع گسترده و محبوبیت بادمجان ها با کیفیت طعم بالای آنها همراه است: میوه ها به عنوان یک غذای مستقل به شکل غذای کنسروی استفاده می شوند. خاویار را از آنها تهیه می کنند ، پر می کنند ، ترشی می کشند ، در خلال ها سرخ می کنند ، به اصطلاح سوت درست می کنند. میوه ها خشک شده ، نمک زده می شوند. در جنوب ، بادمجان های نمکی جایگزین قارچ های نمکی می شوند. در میان مردم آسیای میانه و قفقاز ، آنها به طور گسترده ای در غذاهای مختلف ملی استفاده می شود.

طعم بادمجان به دلیل وجود مقدار کمی قند و سولانین M است. در مرحله بلوغ مصرف کننده ، میوه ها حاوی 6-11٪ ماده خشک هستند ، یعنی بیشتر از گوجه فرنگی سهم قندها 2.5-4٪ است که از این مقدار گلوکز 7.7-2.7٪ ، فروکتوز 0.4-1٪ و کمی ساکارز است. علاوه بر این ، آنها حاوی 1.0-2.0 fiber فیبر ، 0.6-1.4 protein پروتئین ، 0.1-0.4 fat چربی ، مقدار کمی نمک ، فسفر ، منیزیم ، کلسیم و آهن هستند. میوه های بادمجان حاوی مقدار کمی ویتامین هستند.

خاصیت خاص میوه ها وجود تلخی در آنها است که با رسیدن آنها افزایش می یابد. این ماده توسط ماده موجود در آنها به میوه داده می شود - solanine M. اما اکنون انواع مختلفی از بادمجان وجود دارد که تقریباً فاقد این خاصیت هستند. در میوه های با رنگ سفید خالص از تفاله ، سولانین وجود ندارد.

به هر حال ، خوردن بادمجان به کاهش کلسترول خون کمک می کند.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

ویژگی گیاه شناسی

بادمجان از همان خانواده گیاهان شب بو مانند فلفل قرمز ، گوجه فرنگی ، فیسالیس ، توتون ، گل شبدر ، سیب زمینی است. بنابراین برای جلوگیری از بیماری ها و آفات ، نباید این محصولات را یکی پس از دیگری کشت کرد. بادمجان ها به عنوان گیاهی یک ساله پرورش داده می شوند. در کشورهای گرمسیری می توانند چند ساله باشند.

سیستم ریشه بادمجان از فلفل قوی تر است ، بسیار منشعب است ، اما همچنین عمدتا در افق خاک سطح با عمق 30-40 سانتی متر واقع شده است ، که باید هنگام پردازش سایت مورد توجه قرار گیرد. ساقه از 50-60 روزگی قوی ، شاخه ای ، چوبی است. ارتفاع گیاه بسته به نوع و شرایط رشد از 25 تا 70 سانتی متر متغیر است. بلوغ ساقه و شاخه ها در برخی از انواع ضعیف ، و در برخی دیگر قوی است.

برگها بزرگ ، از بیضی تا مستطیلی-بیضی است. رنگ ساقه ها و برگ ها از سبز ، کمی یاسی و بنفش تیره متغیر است. گلها بصورت منجمد یا خوشه ای (از 2 تا 5 گل) بزرگ ، آویزان هستند. تاج گل از یاسی روشن تا بنفش تیره رنگ است. بساک زرد ، چرمی ، دو جداره ، در قسمت بالایی گرده در قسمت بالایی باز می شود. قسمت فوقانی بساک در اکثر گلها با کلاله مادگی هم سطح است. با تشکر از این آرایش گل ، بادمجان ها می توانند خود گرده افشانی کامل داشته باشند ، به خصوص اینکه گرده های سنگین دور از باد نیستند.

در همان زمان ، حشرات با اشتیاق از گل های آنها بازدید می کنند ، که باعث گرده افشانی جزئی گیاهان از این نوع و سایر گیاهان می شود.

میوه (توت) بزرگ است - از 40 تا 1000 گرم ، دارای اشکال بسیار متنوعی است - از گرد ، گلابی شکل تا استوانه ای. رنگ انواع استاندارد در بلوغ فنی از بنفش روشن تا بنفش تیره است. در رسیدن دانه ، میوه ها درخشان می شوند و از سبز خاکستری تا زرد مایل به قهوه ای رنگ می گیرند. همچنین فرم های میوه دار سفید ، میوه زرد و میوه دار قرمز وجود دارد ، اما در تولید گسترده نیستند.

برای غذا ، میوه ها در بلوغ فنی ، تقریباً در سن 25-40 روزگی (پس از غروب) ، هنگامی که به اندازه ، رنگ ذاتی تنوع می رسند و دانه های میوه هنوز سفت نشده اند ، استفاده می شوند. برداشت میوه های خیلی جوان و توسعه نیافته توصیه نمی شود ، در غیر این صورت ممکن است عملکرد به شدت کاهش یابد. نمونه های کوچک فقط قبل از یخبندانهای پاییزی برداشت می شوند. میوه های رسیده بذر به دلیل تجمع سولانین سخت و تلخ می شوند.

نیاز بادمجان برای شرایط رشد

دما و نور در مقایسه با گوجه فرنگی و حتی فلفل ، بادمجان ها گرمای بیشتری دارند. بهترین دما برای رشد آنها از 18 تا 30 درجه سانتیگراد است. فصل رشد طولانی است - 130-180 روز از جوانه زدن تا رسیدن بذر.

دمای مطلوب برای جوانه زنی بذر +22..26 ° C است. در دمای پایین ، دانه های بادمجان جوانه نخواهند زد.

برای تقویت نهال ، توصیه می شود طی 3-3 روز اول بعد از ظهور نهال ، دما را به 13-16 درجه کاهش دهید. سپس نهال ها و نهال ها باید تحت همان رژیم پرورش داده شوند: دمای هوا در روزهای آفتابی باید به +20-26 درجه سانتیگراد ، در روزهای ابری - تا + 15-20 درجه سانتیگراد و در شب باید به +12-15 درجه سانتیگراد کاهش یافته است. دمای خاک از 10 تا 20 درجه سانتیگراد مطلوب در نظر گرفته می شود. شیشه های گلخانه ها و گلخانه ها همیشه باید تمیز باشند. از کمبود نور و به ویژه در دمای بالا ، نهال ها کشیده شده و از بین می روند.

وقتی نهال بادمجان در اوایل دوره زمستان و بهار رشد می کند ، توصیه می شود که طول ساعات روشنایی روز را به 10-12 ساعت برسانید. این با 3-4 ساعت روشنایی الکتریکی حاصل می شود. این تکنیک در ادامه تأثیر بسیار مثبتی در تشکیل تخمدان دارد.

از آنجا که بادمجان ها از عرض های جغرافیایی جنوبی سرچشمه می گیرند و با شدت نور زیاد با غلبه تابش موج کوتاه آبی-بنفش سازگار هستند ، در اولین دوره پس از جوانه زنی به این نور حساس هستند. شدت زیاد نور که با روشنایی با لامپ زنون به مدت 16 ساعت در روز حاصل می شود ، سرعت رشد بادمجان ها را تسریع می کند.

رطوبت خاک و هوا. بادمجان ها به رطوبت خاک بالایی نیاز دارند - حدود 80٪ از ظرفیت رطوبت مطلق آن. با چنین رطوبت ، تغذیه ریشه گیاهان شدیدتر است. برای اینکه ریشه ها مقدار کافی هوای لازم برای زندگی خود را دریافت کنند ، باید خاک را در حالت سست نگه داشت. با کمبود رطوبت در خاک ، رشد آهسته می شود ، ساقه ها به سرعت چوبی می شوند و بهره وری گیاهان کاهش می یابد. در عین حال ، رطوبت بیش از حد ، به ویژه در هوای سرد و خشک و با خاک فشرده ، منجر به این واقعیت می شود که بادمجان ها نه تنها در زمین های پناه داده شده بلکه در زمین های باز نیز از رگ سیاه و سایر بیماری های قارچی رنج می برند.

آبیاری منظم و کافی بادمجان باعث رشد بهتر تخمدان و رشد میوه می شود. حتی با خشک شدن کوتاه مدت خاک ، جوانه ها ، گل ها و تخمدان ها می ریزند. بادمجان نسبت به فلفل به آبیاری بیشتری نیاز دارد.

بهترین رطوبت نسبی بادمجان ها 65 تا 75 درصد است.

با افزایش آن ، میزان بروز گیاهان افزایش می یابد.

با توجه به ویژگی های بیولوژیکی نامگذاری شده بادمجان و رعایت شرایط حرارتی و نوری که در بالا توضیح داده شد ، توصیه می شود از 9 تا 11 صبح به این گیاهان (به ویژه در زمین های محافظت شده) آبیاری کنید. بهترین نتیجه با آبیاری نه گیاهان بلکه خاک حاصل می شود.

شرایط تغذیه خاک

بادمجان ها نیاز زیادی به مواد مغذی دارند. خاک برای آنها باید ساختاری ، سبک ، تهویه مناسب ، غنی از مواد آلی باشد.

بادمجان ها اسیدیته خاک را کمی بیشتر از فلفل تحمل می کنند. هنوز هم ، آنها بهترین نتیجه را در خاک های نزدیک به اسیدیته خنثی می دهند. بادمجان ها به دلیل استفاده از کودهای آلی و معدنی به ویژه به ورود کود پوسیده و هوموس واکنش خوبی نشان می دهند. آنها نیتروژن بیشتری نسبت به فلفل مصرف می کنند و بنابراین باید مقدار بیشتری به آنها اضافه شود.

برای تشکیل محصول بادمجان بهتر از نیتروژن استفاده شده در پانسمان بالا از نیتروژن کود اصلی استفاده می شود. با کمبود نیتروژن ، رشد تمام اندام های رویشی گیاه (برگ ، ساقه ، ریشه) به شدت کند می شود. برگها ابتدا روشن می شوند و سپس به رنگ زرد قهوه ای در می آیند. اگر تغذیه نیتروژن به موقع انجام نشود ، برگها می ریزند ، گیاهان ضعیف می شوند و عملکرد کاهش می یابد.

با این حال ، توصیه نمی شود بادمجان ها را بیش از حد با کودهای ازته تغذیه کنید ، زیرا این امر ممکن است با رشد بسیار قدرتمند برگ و ساقه ، تشکیل میوه را کند کند.

بادمجان باید فسفر به خوبی تأمین شود. این کودها رشد ریشه ، تشکیل اندام های مولد و تسریع رسیدن میوه را تقویت می کنند. با کمبود فسفر در خاک ، بادمجان ها رشد را متوقف می کنند ، در نتیجه آنها راکد می شوند ، جوانه ها می افتند ، تخمدان ها رشد ضعیفی دارند. تغذیه فسفر برای بادمجان ها در تمام طول فصل رشد ضروری است. اما تغذیه گیاهان با سوپرفسفات به ویژه در سنین پایین بسیار ضروری است. کودهای فسفاته در خاک اغلب به نمکی با محلول و در نتیجه نمک تبدیل می شوند که برای گیاهان غیرقابل دسترسی است. از این نظر ، بهتر است سوپرفسفات را به صورت دانه ای اضافه کنید ، و نه به صورت پودر.

بادمجان در مورد تغذیه پتاسیم بسیار انتخابی است. کودهای پتاسیم باعث تجمع فعالتر کربوهیدرات ها (نشاسته ، شکر) می شوند و همچنین مقاومت بادمجان ها را در برابر بیماری های قارچی افزایش می دهند. این عنصر در طول زندگی گیاه ، به ویژه در هنگام تشکیل ساقه و تخمدان لازم است. با کمبود پتاسیم ، رشد بادمجان ها کند می شود ، لکه های قهوه ای در لبه های برگ ها و میوه ها ظاهر می شود. برگها به داخل بسته بندی می شوند و سپس خشک می شوند.

نمک بادمجان و کلسیم مورد نیاز است. هنگام پرورش آنها در گلخانه ها ، به ویژه هنگامی که کمبود نور وجود دارد ، لازم است که در هر متر مربع حدود 50 گرم آهک اضافه کنید.

علاوه بر مواد مغذی ذکر شده در بالا ، که با دوزهای نسبتاً زیادی در محل قرار می گیرند ، به اصطلاح ریز عناصر نیز نیاز دارند: نمک های آهن ، منگنز ، بور ، منیزیم و برخی دیگر.

با ارزش ترین کود موجود برای هر پرورش دهنده سبزی خاکستر چوب است که حاوی مجموعه زیادی از عناصر کمیاب است.

دلایل ریزش گل و تخمدان. ریزش گل و تخمدان در بادمجان ها بسیار رایج است. دلایل مختلفی وجود دارد. این ممکن است دمای هوا بسیار کم یا بسیار زیاد ، کمبود نور ، خاک خشک و تعدادی از دلایل دیگر باشد. به عنوان مثال ، در دمای پایین هوا (8 … 10 درجه سانتیگراد) و خاک در فصل رشد اولیه ، رشد گیاه متوقف می شود ، که باعث ریزش جوانه ها می شود.

در دوره تابستان ، هنگامی که دمای هوا برای چندین روز در سطح 30 … 35 درجه سانتیگراد و بالاتر نگه داشته می شود ، یک سقوط عظیم از جوانه ها ، گل ها و تخمدان ها وجود دارد. سایه زنی شدید گیاهان به همین نتیجه منجر می شود ، که به ویژه هنگام شروع هوای سرد ، هنگامی که جریان مواد آلی به اندام های تولیدی به شدت کاهش می یابد و فعالیت جذب نور گیاهان ضعیف می شود ، بسیار خطرناک است.

آبیاری نامنظم ، خشکی موقتی خاک نیز باعث ریزش گل و تخمدان می شود. همین امر با انتقال شدید از یک چشمه سرد به یک تابستان گرم و گرم با دمای هوا بالا اتفاق می افتد.

دستاوردهای پرورش بادمجان و انواع مختلف توصیه شده برای منطقه لنینگراد

موفقیت در پرورش بادمجان در روسیه عمدتا با استفاده از یک مجموعه محلی منحصر به فرد همراه است که توسط سه منبع اصلی ژنتیکی نشان داده می شود. منبع اول انواع قرن ها جمهوری های ماوراucas قفقاز و آسیای میانه است که با بوته ای بلند سبز و میوه های عمدتاً بلند مانند سوسیس متمایز می شوند. منبع دوم انواع بلغاری است. اینها عمدتاً گونه هایی با میوه های گلابی شکل استوانه ای و کشیده و بوته ای نسبتاً بلند سبز هستند. سومین و جدیدترین منبع ، انواع زود رس آسیای شرقی از نوع Delicates بود که از طریق منچوری به ما رسید.

نقش بزرگی به مجموعه VIR تعلق دارد که مقدار زیادی ماده اصلی را در مورد این فرهنگ معرفی می کند.

این امر امکان حل مناطق اولویت اصلی پرورش بادمجان در روسیه را در مدت زمان نسبتاً كوتاهی فراهم كرد: به دست آوردن انواع زود رس ، مقاوم در برابر سرما ، كه باعث گسترش این فرهنگ در مناطق شمالی كشور شد. انتخاب شکل استوانه ای میوه با عملکرد کافی حل شده است. انواع پر محصول با میوه های بزرگ و میوه های کوتاه و پهن ایجاد شده اند. اصلاح نژاد برای مقاومت در برابر بیماری ، دانه کم و از بین بردن تلخی میوه ها با موفقیت حل شده است.

بیش از 30 نوع و هیبرید بادمجان در ثبت دولتی دستاوردهای تولید مثل فدراسیون روسیه وجود دارد.

برای منطقه نور منطقه لنینگراد ، گونه هایی که محصول خوبی در گلخانه های فیلم ارائه می دهند مورد توجه هستند ، زیرا این ساختارهای محافظ رایج ترین و در دسترس ترین تولید کنندگان سبزیجات در منطقه هستند.

در میان آنها انواع وجود دارد: الکسفسکی ، آلماز ، آلباتروس ، ورا ، ویکار ، دلفین ، بنفشه بلند ، دون کیشوت ، دنباله دار ، قو ، ماریا ، ملوان ، رابین هود ، سانچو پانزا ، مه یاس بنفش ، زودرس ، سولاریس ، جهانی 6 ، زیبایی سیاه ، چک اولیه هیبریدهای F1: آمتیست ، باقیرا ، بهموت ، لولیتا ، ماکسیک ، پلیکان ، پینگ پنگ ، معجزه بنفش. عملکرد این ارقام و هیبریدها به 4-6 کیلوگرم در متر مکعب می رسد.

قسمت بعدی را بخوانید. پرورش بادمجان در گلخانه ها ، کنترل آفات