شراب انگور فرنگی ، ما هویج پرورش می دهیم

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

مسابقه ما "فصل تابستان - 2"

این بار شرایط دشوار مسابقه تعیین شد. و نه به این دلیل که هیچ گیاه نادری در سایت من وجود ندارد و محصول زیادی وجود ندارد ، بلکه به این دلیل که هوا در فصل گذشته بسیار شدید بود. و در مقایسه با فصل 2002 ، محصول بسیار کمتری بود.

اما به نظر من سه نتیجه در فصل گذشته شایسته توجه است. شاید همه باغبانان نباشند ، اما مبتدیان - مطمئنا.

سیاه نگوس

از همه

توت ها (توت فرنگی وحشی ، توت فرنگی ، توت سیاه ، توت قرمز ، پنج نوع انگور فرنگی ، تمشک قرمز ، زرد ، سیاه) هم در تابستان "کراسنودار" 2002 ، و هم در گذشته ، برداشت شدید ، پایدار و بسیار زیاد انگور فرنگی "Black Negus" … و اگرچه بندرت آن را در فروش می یابید ، اما در هر باغبانی ، شخصی آن را دارد. نام ها می توانند متفاوت باشند (در منطقه ما به دلیل شاخه های آویزان ، کاملاً پوشیده از توت ، اغلب "انگور شمالی" نامیده می شود). یک ویژگی بارز یک بوته پخش کننده بزرگ و 1.5-2 متر است که به سرعت در حال رشد است (از همان سال سوم شروع به باردهی فراوان می کند).

وقتی رسیده ، توت سیاه است ، آنها تا زمستان خرد نمی شوند ، آنها طعم ترش و شیرین دارند). شما می توانید مقدار زیادی توت را مستقیماً از بوته بخورید و دهانتان درد می کند. مواد عالی برای شراب سازی (اگرچه برخی منابع استفاده از "Black Negus" را برای شراب توصیه نمی کنند). وی با داشتن دو بوش هشت ساله و یک پنج ساله ، در سال 2002 50 لیتر شراب دریافت کرد. در گذشته - 30 لیتر ، و همه توت ها پردازش نمی شدند.

برخی ممکن است تعجب کنند که چرا من محصول انگور فرنگی را در لیتر شراب اندازه گیری می کنم. واقعیت این است که وقتی "برداشت" وجود دارد ، پس از آن انگور فرنگی را در هر ظرف آزاد (سطل ، سبد ، شیشه) جمع می کنیم و دیگر فرصتی برای توزین و نوشتن وجود ندارد (همزمان خیار نمک ، گوجه ترشی ، کدو سبز را سرخ کنید ، قارچ ها را جمع آوری و فرآوری کنید.)

اما در پردازش انگور فرنگی با چنین کار فشرده ای از "آپارتمان مینی کارخانه کنسرو" باید از فن آوری های مدرن استفاده شود (با دیدن میزبان که توت های توت را از یک سطل کامل انگور فرنگی با قیچی جدا می کند ، می خواهم به خاطر غیرتش سر او فرود آور و از بدوی گرایی روسیه گریه کند). ما نازل سوزن را به چرخ گوشت روشن می کنیم (آنها هم برای انواع برقی و هم برای انواع معمولی فروخته می شوند و ارزان نیستند) و در یک مشت توت می خوابیم و فقط بیماران و شاخه ها و برگ های زیادی را بیرون می ریزیم. از طریق شبکه ، آب خالص (بدون دانه و پوست) با تفاله در یک ظرف قرار می گیرد ، و هر چیز دیگری (کیک) به ظرف دیگر می رود.

به کیک آب اضافه کنید - به همان اندازه که آب آن مشخص شد (اگر کیک خیلی فشرده است ، سپس آن را با دست خود ورز دهید). روی آن را بپوشانید (در غیر این صورت میانه های کوچک ظاهر می شوند) و گاهی اوقات هم بزنید. بعد از سه روز ، ما بیرون می رویم. مایع - در یک بطری ، و سپس مطابق با تکنولوژی معمول تهیه شراب در خانه ، و کیک - به کشور. در dacha ، ما دوباره ورز می دهیم ، آن را با آب پر می کنیم. کمی در آفتاب بایستید (تا زمانی که علائم تخمیر ظاهر شود) و آن را روی توده کمپوست بریزید - خوب ، بستر بسیار خوبی برای ایجاد میکرو فلورا بدست می آید.

اما ما آب را به دو روش با تفاله فرآوری می کنیم

روش سرد در حجم آب میوه با تفاله ، حجم قند را حل کرده و در مخازن تمیز بریزید. بانک ها باید در یک مکان خنک (یخچال ، انبار ، در زمستان - بالکن ، گلدان) نگهداری شوند. قبل از استفاده با آب رقیق کنید تا مزه دار شود.

روش داغ. 0.5 حجم شکر را در یک حجم آب میوه با تفاله حل کنید. عطر را اضافه کنید (نارنجی به چهار چهارم بریده شود). به مدت 20 دقیقه بجوشانید. ما بو را خارج می کنیم. ما آن را در قوطی ها می ریزیم. ژله شگفت انگیز (شکلات) به نظر می رسد.

من سعی کردم از "Black Negus" شامپاین درست کنم - همچنین معلوم شد ، و رنگ آن کمی صورتی است. تنها مشکل در باز کردن بطری ها بود. از ظروف پلاستیکی 1.5 لیتری در زیر ظرف استفاده کنید.

هویج - جداگانه ، مگس - جداگانه

اکنون چندین سال است که به طور مداوم محصول خوبی از هویج دریافت می کنم. قبلاً تا یک سوم آن توسط مگس هویج خورده می شد (و هوا تأثیر زیادی داشت). نه زود و نه دیر ، و نه کاشت مشترک با جعفری و نه تنش "نخ های نفت سفید" بر روی کاشت ها نتایج قابل توجهی نداشت. اکنون 100٪ موفق است.

فن آوری کشاورزی معمول است: حفر عمیق خاک ، کاشت زودهنگام با بذرهای جوانه زده و خشک ، آبیاری ، شل شدن ، پانسمان بالا ، رقیق شدن به موقع بی رحمانه. راز چیست؟ راز این است که در نگهداری مداوم بستر با هویج در زیر یک ماده پوشش دهنده نور (lutrasil ، spunbond و غیره ، 17 گرم در متر مربع - من یک ضخیم تر را امتحان کردم - بدتر) از کاشت تا برداشت کامل کل باغ. اما با وجود سادگی ظاهری راز ، تفاوت های ظریف متعددی وجود دارد که بدون آنها موفقیتی حاصل نمی شود.

اولین تفاوت مهمترین است. همیشه باید بین مواد پوششی و رویه ها حداقل 1 سانتی متر فاصله آزاد باشد (اگر تاپ ها لمس کنند ، در تابستان سرد و بارانی می پوسد و در تابستان گرم می سوزد).

نکته دوم - همانطور که در تبلیغات توصیه شده است ، بدون برداشتن مواد پوشش دهنده آبیاری نکنید - خاک زیادی وجود دارد - حس کمی وجود دارد.

نکته سوم - برای کار آسان و دلپذیر با یک تخت هویج پوشیده شده از مواد پوششی ، شما نیاز دارید:

1. برای مرتب کردن تخت ها در اطراف محیط با تخته (خوب است ، اما لازم نیست).

2. بعد از 50-60 سانتی متر ، من قوس های سیم را قرار می دهم (سیم بهتر گالوانیزه و رنگ شده است ، اما هر نوع ممکن است - فقط عمر مفید مواد پوشش دهنده به این بستگی دارد). در ابتدا انتهای قوس ها را بسیار محکم در خاک فرو می برم ، سپس با رشد رویه ها ، آنها را با رعایت تفاوت شماره 1 بیرون می آورم.

3. مواد پوششی در پایین جایی که سیم به صفحه لمس می کند ، با گیره های لباس (روی قوسهای فرد) به کمانها متصل می شود. در یک باد شدید (برای بیمه) ، می توانید از انتهای تخت ها تزئینات تخته (آجر ، سنگ) قرار دهید.

4. هنگام برداشتن مواد پوششی ، به عنوان مثال ، برای آبیاری - از یک طرف ممکن است ، گیره های لباس آزاد می شوند. برای اینکه بعداً به دنبال آنها نباشید ، باید یک حلقه طناب به گردن خود آویزان کنید و گیره های لباس گشاد را روی آن ببندید ، و سپس ، وقتی تخت باغ را می بندیم ، گیره های لباس در جای خود قرار دارند ، و هر دو دست آزاد هستند (به نظر می رسد مثل یک چیز کوچک ، اما باعث صرفه جویی در قدرت و اعصاب می شود) …

و چند کلمه در مورد انواع و تبادل تجربه.

در غرفه بذر ، دو باغبان در مورد انواع هویج صحبت می کنند. یکی انواع ناتالی را ستایش می کند ، دیگری رقم بیشاپ. از اینکه دخالت کردم معذرت می خواهم و می پرسم سایت های آنها کجاست؟ به نظر می رسد که یکی در نزدیکی لوگا ، و دیگری در نزدیکی ویبورگ. بیشتر علاقه مندم: خاک آنها چیست؟ یکی می گوید - تقریباً یک شن ، دیگری اضافه می کند - تقریباً یک خاک رس. من یک بار دیگر عذرخواهی می کنم و می روم ، و آنها همچنان در مورد انواع هویج مورد علاقه خود بحث می کنند ، با یک مرد عجیب و غریب که چیزی از هویج نمی فهمد با خود تعجب می کنند ، اما به دلایلی پرسید که نقشه های آنها کجاست و چه نوع خاک وجود دارد.

باغ سبزیجات معطر

همسرم تکنسین ارشد مینی کارخانه کنسرو فروشی آپارتمان است. در جاهای خالی ، جایی که من از ساقه های خشک و چتر شوید استفاده می کردم ، اکنون شروع به استفاده از دانه ها کردم. خشک شدن آنها راحت تر است ، فضای کمتری هم در آشپزخانه و هم در قطعه های کار اشغال می کنند. و عطر و طعم ماریناد قوی تر است. و چه عطر و طعم بی نظیری از یک عطر و بوی دانه شوید که در "سوپ کلم بویار" قرار داده می شود - سوپ کلم غلیظ با گوشت خوک! به طور طبیعی ، این سوال در مورد به دست آوردن بذر شوید در مقدار نسبتا زیادی (بدون افزایش سطح کاشته شده) مطرح شد. و دوباره مواد پوشش دهنده به کمک آمدند (lutrasil ، spunbond و غیره).

در 20 آوریل ، در تختخوابی که تازه از برف آزاد شده بود ، در وسط ، در شیاری به عرض 3 سانتی متر ، بذر شوید (بیشتر از حد معمول) کاشتم. قوسها را گذاشتم و داخل آن را با لوتراسیل پوشاندم.

کمی بیشتر از یک ماه بعد ، در ماه مه ، در وسط ، بین ردیف شوید و دیواره تخت ، نهال های خیار را که در یک گلخانه رشد کرده بود کاشتم و آنها را با مواد پوششی که در خارج از طاق ها بود ، پوشاندم. در این زمان ، او در حال بیرون آوردن (رقیق کردن) شوید اضافی روی میز بود.

او فقط خیار را سیراب می کرد و تغذیه می کرد ، اما شوید نیز به آن رسید. در ژوئیه گرم ، مواد پوششی را جدا کردم ، اما خیارها کل شاخ و برگ باغ را پوشاندند و یک میکرو آب و هوای خاص برای ریشه و ریشه آنها ایجاد کردند. دانه شوید معلوم شد که بزرگ ، معطر و زیاد باشد (از یک نوار 4 متر - حدود یک لیتر بذر).

و شاید برای اولین بار در پاییز در سایت من بوی منحصر به فردی از یک باغ مادربزرگ پاییزی از کودکی دور وجود داشت - بوی پژمردگی بالای سیب زمینی ها ، گل گیاه و شوید.