پرورش تره فرنگی در گلخانه و زمین باز

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

part قسمت قبلی "پرورش نهال تره بار در یک آپارتمان" را بخوانید

تره فرنگی یک سبزی خوشمزه و سالم است

نهال تره فرنگی در گلخانه

همانطور که قبلاً اشاره کردم ، گزینه پرورش نهال تره بار در خانه بسیار دشوار است.

دلایل مختلفی برای این وجود دارد:

- نیاز به یک منطقه قابل توجه و دارای نور مناسب ، که باید برای نهال های پیاز اختصاص داده شود.

- مرگ بسیار مکرر نهال ها از انواع پوسیدگی ها در کوچکترین غرقاب ؛

- مشکلات خاصی در حفظ رژیم دمایی مورد نیاز.

بنابراین ترجیح دارد که بیشتر باغداران نهال تره فرنگی را در گلخانه پرورش دهند. درست است ، بنابراین شما باید انواع بسیار دیر را کنار بگذارید (زیرا در ماه فوریه قادر به راه اندازی یک گلخانه گرم نشده نخواهید بود). علاوه بر این ، با توجه به طولانی بودن فصل رشد تره فرنگی ، کاشت هنوز باید در خانه انجام شود - کاشت بذر در خاک اره (این یک هفته برنده خواهد شد).

راهنمای باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

و پس از یک هفته ، که در طی آن آماده سازی گلخانه ها ضروری است ، لازم است بذرهای کاشته شده را به آن منتقل کنید. به طور طبیعی ، این گزینه فقط در صورت تهیه گلخانه در پاییز امکان پذیر است و در بهار کود تازه همراه با خاک اره و آهک برای گرم شدن به آن اضافه می شود. سپس تمام این "پای" ، طبق معمول ، با زمینی که از پاییز در گلخانه تهیه می شود ، پاشیده می شود. از نظر فنی ، همه چیز به این شکل خواهد بود.

1. حدود 1 مارس ، کل سطح گلخانه را با یک لایه دو یا حتی سه گانه فیلم برای ذوب زودتر خاک بپوشانید. البته درهای گلخانه نیز باید محکم بسته شوند.

2. پس از دو هفته ، گلخانه هایی را در گلخانه تشکیل دهید: یک لایه از مواد آلی پاییز را با کود تازه بپوشانید ، آهک و خاک اره بپاشید. با یک لایه از زمین بپاشید ، خاکستر و کود پیچیده مانند نیتروفوسکا یا کمیرا اضافه کنید. سپس برجستگی ها را با آب جوش از یک ظرف آبیاری بریزید (باید حمام را گرم کنید ، زیرا به آب زیادی احتیاج دارید) - در صورت عدم موفقیت ، فقط آب سرد کنید.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

3. دوباره کل منطقه گلخانه را با فویل بپوشانید.

4. همزمان ، در خانه ، بذر پیاز را در خاک اره خیس کنید و برای جوانه زدن در آپارتمان بگذارید. برای جلوگیری از خشک شدن خاک اره ، ظروف دارای خاک اره باید در کیسه های پلاستیکی قرار بگیرند ، اما آنها را محکم نبندید ، بلکه یک دهانه برای تهویه بگذارید. سپس کاسه ها را با دانه ها در یک مکان گرم قرار دهید.

5- بعد از یک هفته ، خاک گلخانه باید به اندازه کافی گرم شود و بذرها باید بیرون بیایند. سپس باید بلافاصله کاشت را شروع کنید (ترجیحاً در ابتدای دهه آخر مارس). برای این کار کافی است بذرها را با خاک اره (پس از مخلوط کردن بذرها و خاک اره با یکدیگر) در منطقه مورد نیاز پراکنده کرده و با یک لایه نازک خاک بپاشید. در پایان کاشت ، مالچ خاک با خاک اره ضروری است.

در صورت لزوم ، کاشت باید آبیاری شود. برای افزایش درجه حرارت خاک و بالاتر از آن ، قرار دادن بطری های پلاستیکی با آب به صورت ردیفی بسیار خوب است. ساخت چنین ردیف هایی در امتداد کل سمت خارجی گلخانه ، در امتداد داخلی و در صورت امکان ، بین کاشت مستقیم روی پشته ها مطلوب است. دوباره کل سطح گلخانه را با دو لایه فویل بپوشانید. همه اینها با هم اثر حرارتی بسیار خوبی خواهند داد.

6. یک هفته بعد ، هنگامی که اولین شاخه ها شروع به ظهور می کنند ، فیلم باید با یک ماده پوشاننده ضخیم جایگزین شود ، که به دلیل موانع بطری ، نزدیک به خاک فشرده نمی شود ، بلکه در فاصله کمی از آن فشار داده می شود ، که برای نهال های در حال ظهور کاملا کافی است. علاوه بر این ، نصب قوس از گلخانه در کل منطقه گلخانه و کشش فیلم بر روی آنها ضروری است. در نتیجه ، شرایط تره بارزترین شرایط خواهد بود.

در مورد کوددهی و سمپاشی ، در یک گلخانه ، به شرط تشکیل خاک حاصلخیز ، نیازی به این کار نیست. فقط کافی است هر هفته هفته ای یکبار گیاهان را آبیاری کنید. سمپاشی با اپیین ، صدمه ای نخواهد دید.

اگر به دلیل شرایط آب و هوایی امکان کاشت به موقع گیاه وجود ندارد ، می توانید خاک اره را با بذرهای تخم زده شده در یک کاسه با یک لایه نازک خاک بپاشید و حدود یک هفته آن را روی پنجره نگه دارید ، منتظر شرایط مطلوب تر باشید شرایط درست است ، در این حالت ، کاشت زمان بسیار بیشتری طول خواهد کشید ، زیرا شما باید هر گیاه را انتخاب کنید و آن را با دقت بکارید. اما یک امتیاز مثبت نیز وجود دارد - گیاهان در فاصله مناسبی از یکدیگر قرار خواهند گرفت و نه نحوه افتادن بذرها در خاک اره.

عشق دوست ندارد

از یک طرف ، اعتقاد بر این است که رشد تره فرنگی نسبت به پیاز معمولی آسان تر است ، زیرا ، طبق اطلاعات رسمی ، آنها در برابر بیماری های پیاز و آفات مقاومت بیشتری دارند. از طرف دیگر ، دشوارتر است زیرا او در مورد شرایط رشد بسیار سخت گیر است.

1. تره فرنگی فقط در خاکهای خنثی ، حاصلخیز و سست می تواند یک محصول طبیعی ایجاد کند. خاکهای غرقاب و اسیدی برای رشد تره فرنگی کاملاً نامناسب هستند. در خاکهای رسی سنگین رشد نخواهد کرد.

2. سیستم ریشه تره فرنگی بهتر از پیاز رشد کرده و در عمق نفوذ می کند. بنابراین ، لایه حاصلخیز خاک باید به اندازه کافی عمیق باشد.

3. تره فرنگی فتوفیلی است و کاملاً تحمل سایه زدن را ندارد.

4- این پیاز به شدت رطوبت ساز است. همان مالچ با هر ماده مناسب ، به عنوان مثال ، خاک اره ، به حفظ رطوبت در خاک کمک می کند (به ویژه با بادهای شدید اورال). به علاوه ، مالچ پاشی شما را در شل شدن مداوم خاک نجات می دهد.

5- تره فرنگی در مورد کودها بسیار گیرا است و هم به کودهای آلی و هم به مواد معدنی واکنش مثبت نشان می دهد.

6. مقاوم در برابر سرما است و می تواند در برابر سرمازدگی های پاییزی تا -7 درجه سانتیگراد مقاومت کند.

فناوری کشاورزی در زمین

آماده سازی تخت باغ. به طور طبیعی ، بهتر است در فصل پاییز یک باغ برای تره بار (و همچنین برای سایر محصولات گیاهی) تهیه کنید. خاک باید بسیار حاصلخیز باشد ، در غیر این صورت هیچ کاری برای پرورش آن وجود ندارد - شما هنوز هم نمی توانید یک محصول را در خاک فقیر بدست آورید. من مقدار قابل توجهی هوموس را از گلخانه وارد باغ می کنم.

می توانید خط الراس را با کود نیمه پوسیده یا بقایای آلی پر کنید. قبل از کاشت ، شما باید کود پیچیده ای مانند Kemir اضافه کنید ، به خوبی آب دهید و خاک را شل کنید. نهال های گلخانه نیز باید به خوبی ریخته شوند تا احتمال آسیب شدید به حداقل برسد.

پیاده شدن بعد از 50-60 روز ، نهال ها معمولاً 3-4 پر دارند و می توانید شروع به کاشت آنها کنید. در شرایط ما ، این اتفاق معمولاً در اواسط ماه مه رخ می دهد.

با توجه به توصیه های متخصصان زراعت ، قبل از کاشت ، نهال ها با دقت جدا شده و با 1/3 هر دو برگ و ریشه آن کوتاه می شوند. من هرگز این کار را نمی کنم و معتقدم هرچه به گیاهان آسیب کمتری بزنید ، بهتر است. اما در هر صورت ، شما باید گیاهان (و ریشه آنها) را با احتیاط زیادی از یکدیگر جدا کرده و روی بستر آماده بکارید. هنگام کاشت ، گیاهان باید کمی عمیق شوند (توسط 0.5-1 سانتی متر).

با توجه به این واقعیت که در طول تابستان ، تره فرنگی حداقل سه بار باید جوانه بزنید ، نباید صرفه جویی کنید. فاصله توصیه شده بین ردیف ها 25-30 سانتی متر است و فاصله گیاهان در یک ردیف حدود 10-15 سانتی متر است (بسته به نوع مختلف - هرچه پیاز بزرگتر شود ، فاصله بیشتر خواهد بود).

بعد از کاشت ، گیاهان باید آبیاری شوند (برای زنده ماندن بهتر افزودن رطوبت خوب است) و خاک بین آنها باید مالچ شود ، و سپس با مواد پوششی پوشانده شود. مواد پوششی شما را از شدت نور خورشید و درجه حرارت نجات می دهد ، و همچنین به حفظ رطوبت کمک می کند - پس باید هفته ای یک بار پیاز را آبیاری کنید (بدون پوشاندن آن ، باید این کار را هر روز انجام دهید). با شل شدن ، تصویر یکسان است - بدون مالچ ، شما باید هفته ای یک بار تخت ها را شل کنید ، با مالچ ، می توانید ماهانه خود را به شل شدن محدود کنید.

پانسمان بالا همانطور که قبلاً گفته شد ، تره فرنگی فقط در خاک پر از مواد آلی و آبیاری فراوان (اما نه زیاد) به سرعت رشد می کند. اگر خاک به اندازه کافی حاصلخیز نباشد ، سرعت رشد به طور قابل توجهی کند می شود و این در شرایط کوتاه تابستان اورال کاملاً غیر قابل قبول است.

بنابراین ، حتی در خاک های بسیار حاصلخیز ، لباس پوشیدن بالا ضروری است ، و حتی ارزش ندارد در مورد خاک های ضعیف صحبت کنید - بهتر است سعی نکنید تره فرنگی روی آنها رشد کنید. در زمین خوب ، تره فرنگی در طول فصل باید 2-3 بار تغذیه شود. به عنوان یک پوشش بالا ، استفاده از "Giant" (یا Kemira) رقیق با افزودن دوغاب خوب است. علاوه بر این ، در شرایط اورال ، با کمبود مداوم پتاسیم در خاک ، کوددهی اضافی با کودهای پتاسیم مورد نیاز است (2 قاشق غذاخوری سولفات پتاسیم در هر سطل).

بسته به تابستان ، تعداد پانسمان های پتاس ممکن است از یک (تابستان آفتابی خوب) تا چهار (ابری و بارانی) باشد. علاوه بر این ، در اواسط فصل رشد ، لازم است خاک اطراف گیاهان را با خاکستر بپاشید ، که طعم تره فرنگی را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد.

اگر خاک باغ تره باروری زیاد نیست ، پس سعی کنید هفتگی تغذیه کنید. شما همچنین نتیجه خواهید گرفت ، اما البته نه مانند نسخه توضیح داده شده در بالا. و در این صورت لازم است ظرف دو هفته پس از کاشت تره فرنگی روی تخت ها تغذیه خود را شروع کنید.

هیلینگ طول و ضخامت پای لطیف تره فرنگی هم به عمق کاشت نهال و هم به ارتفاع پس از آن مخصوصاً در نیمه دوم فصل رشد بستگی دارد.

بنابراین هلینگ یکی از ویژگی های متمایز تره فرنگی است. علاوه بر این ، برداشت شما - طول پا - در نهایت به جدی گرفتن این عمل بستگی دارد. باید سعی کنیم تره را بالاتر جمع کنیم تا پا بلندتر شود. به دلیل نیاز به زمینهای کاشت است که این کمان در فاصله قابل توجهی از یکدیگر کاشته می شود.

علاوه بر این ، hilling در یک زمان انجام نمی شود. این کار باید به تدریج انجام شود. بار اول کمی جمع شدیم ، بعد از 2-3 هفته دوباره عمل تکرار شد و غیره و می توانید از اواسط تابستان شروع به شلیک کنید ، زمانی که شاخه های ضعیف نهال های کاشته شده در حال حاضر به گیاهان قدرتمند تبدیل می شوند. به طور کلی ، توصیه می شود hilling حدود سه بار در هر فصل انجام شود ، اما شما می توانید این کار را تا پنج بار انجام دهید.