آویشن معمولی - گیاه چند ساله دارویی و ادویه دار

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

یک گیاه تند آویشن ، که به طور گسترده در پزشکی و آشپزی استفاده می شود

آویشن (Thymus vulgaris L.) یک گیاه چند ساله دارویی و ادویه دار است. همچنین به آن رزماری ، بخور ، آویشن ، گیاه بوگورودسکایا و همچنین رایحه لیمو ، فلفل خوک ، موهونال ، جهادوبنی گفته می شود. نام علمی تیره "تیموس" از کلمه "تیموس" ناشی از اثر تحریک کننده آن از یونانی به معنی "قدرت" ، "روح" آمده است. آویشن حتی در میان مصریان باستان ، یونانی ها و رومی ها ارزش داشت. از آنها ، پرورش و استفاده از آویشن گسترش می یابد.

مصریان باستان از آن برای مومیایی اجساد استفاده می کردند. آویشن خزنده در یونان باستان بسیار محبوب بود. یونانیان باستان این گیاه را به الهه افرودیت تقدیم می کردند و قربانی او می کردند: چمن ها در آتش قربانی سوختند. در یونان باستان ، کوه هایمتوس به خاطر عسل شگفت انگیز خود مشهور بود ، زنبورهایی که از آویشن در دامنه های آن به مقدار زیادی رشد می کردند جمع آوری می شدند. این گیاه توسط یونانیان به عنوان شخصیت کار سخت مورد احترام قرار گرفت. در قرون وسطی ، تصویر شاخه های آویشن که توسط زنبورهای عسل احاطه شده بودند ، تزئین مورد علاقه روسری های شوالیه بود. حتی در روزهای بت پرستی ، اجداد ما هنگام قربانی کردن بسته های این گیاه را به آتش می انداختند - دود معطر (بخور) به آسمان صعود می کرد ، که نشان می دهد این قربانیان توسط خدایان پذیرفته شده اند. در میان اسلاوها در دوره بت پرست تاریخ خود ، این گیاه نیز در هنگام قربانی کردن به آتش ریخته می شد.در اروپای مرکزی ، این گیاه در قرن XI میلادی ظاهر شد. ه با تشکر از راهبان.

این شهر به دلیل خواص معطر در میان اجداد باستانی اسلاوها مشهور بود. آنها از طعم و خواص دارویی آویشن بسیار قدردانی می کنند. عمده تأمین کنندگان آویشن در حال حاضر عبارتند از: اسپانیا ، بلغارستان ، اتریش ، کشورهای آفریقای شمالی ، روسیه ، مولداوی ، اوکراین. آویشن با بالاترین کیفیت از فرانسه تهیه می شود.

hand دفترچه باغبان نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

ارزش آویشن

انواع آویشن رایحه قوی بسیار مطبوعی دارد. این گیاه حاوی 12٪ روغن ضروری است که قسمت اصلی آن (20-40٪) تیمول است - ماده ضد باکتری نادر شبیه منتول ، و همچنین کارواکرول ، ترپن ها - سایمن ، بورنئول ، لینالول ، پینن ، سینگیبرین. علاوه بر روغن اساسی ، تری ترپن ها در گیاهان وجود دارد - اسیدهای اورسولیک و اولئانولیک ، فلاونوئیدها و تانن ها.

آویشن یک گیاه عسل عالی است ، بنابراین همیشه تعداد زیادی پروانه ، زنبور و زنبور عسل در نزدیکی آن وجود دارد. از این گیاه به عنوان ادویه استفاده می شود که قبل از گلدهی از آن کاشته می شود. از آویشن تازه و خشک به عنوان چاشنی سرخ کردن ، سس ها ، ماهی ترشی ، سبزیجات و سالادها استفاده می شود.

علاوه بر این ، مانند مرزنجوش در تهیه ظروف نخود و لوبیا ، ترشی خیار و گوجه فرنگی ، در تولید انواع سوسیس و کالباس استفاده می شود. در اسپانیا ، یونان ، ترکیه از روغن اساسی آویشن برای ترشی زیتون استفاده می شود.

استفاده از آویشن در دارو

از آویشن به عنوان ماده خلط آور و ضد باکتری برای برونشیت و بیماری های دستگاه تنفسی فوقانی به صورت دم کرده یا عصاره مایع استفاده می شود. به حل شدن مخاط کمک می کند.

در صنعت داروسازی ، از آویشن برای تهیه شربت ، عصاره ، جوشانده ، چای های دارویی استفاده می شود. از این گیاه یک روغن اساسی تهیه می شود که برای تولید انواع داروهای مختلف استفاده می شود - آب برای شستشوی دهان ، پودرها و خمیرهای دندان ، صابون های پزشکی ، داروهای سرفه و تقویت و آرامش سیستم عصبی مرکزی. عصاره آن بخشی از داروی "پرتوسین" است که برای بیماری های دستگاه تنفسی فوقانی ، همراه با سرفه ، همراه با سرفه سیاه تجویز می شود.

آویشن به عنوان خلط آور و ضد عفونی کننده برای برونشیت ، برونشکتازی ، ذات الریه (به صورت جوشانده یا دم کرده گیاه) استفاده می شود. برای سرماخوردگی ، تزریق اغلب از مقدار مساوی گیاه آویشن و ریشه گل ختمی تهیه می شود. در طب عامیانه ، از آویشن برای هضم ضعیف ، به عنوان ادرار آور و تقویت کننده معده و همچنین برای سرفه ، دردهای قفسه سینه ، بی خوابی استفاده می شود. نوشیدن دم نوش قبل از غذا برای بهبود هضم غذا ، به ویژه با افزایش تشکیل گاز و نفخ در روده و همچنین بواسیر ، توصیه می شود.

از نظر ظاهری ، این گیاه برای طعم دادن به حمام برای بیماری های مرتبط با متابولیسم و به صورت کمپرس و لوسیون - به عنوان یک عامل بهبود زخم و برای بیماری های چشم استفاده می شود. از آویشن برای ضد عفونی غشای مخاطی دهان ، حلق ، حلق ، در صورت بیماری های قارچی پوستی ، به ویژه اپیدرموفیتوز ، به عنوان ضد کرم و سرکوب روند تخمیر در روده استفاده می شود. به عنوان یک ماسک مصنوعی ، بلافاصله یک لیوان دم کرده گرم و شیرین بنوشید. برای آنفلوانزا ، بیماری های حاد تنفسی ، سرماخوردگی ، آویشن را مانند چای دم کرده و با یک قاشق چای خوری عسل گرم می گیرند. اگر قبل از خواب در رختخواب مست باشد بسیار خوب عمل می کند.

آویشن به عنوان مسکن و تسکین دهنده درد برای سردرد ، بی خوابی ، سیاتیک و نورالژی موثر است. به عنوان یک تحریک کننده خارجی و مسکن درد - برای میوزیت ، آرتروز ، رادیکولیت (به صورت کمپرس ناشی از تزریق قوی) ، برای ضایعات التهابی و زخمی غشای مخاطی دهان ، دهان را با جوشانده یا تزریق بشویید و برای زخم ، زخم ، آبسه و التهاب پلک ، لوسیون بزنید. برای بیماری های عصبی ، روماتیسم ، بثورات پوستی ، حمام از دم کرده گیاه آویشن به میزان 50 گرم چمن در هر سطل آب جوش ساخته می شود.

board تابلوی اعلان بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب های فروشی

استفاده از آویشن در پخت و پز

آویشن دارای رایحه قوی و مطبوعی است ، طعم آن تیز ، به شدت تند ، تلخ است.

آویشن طعم مطبوعی به ظروف می بخشد و باعث هضم بهتر غذا می شود. توصیه می شود که به همه غذاهای چرب ، آویشن اضافه کنید: سیب زمینی سرخ شده در گوشت خوک ، تخم مرغ های خرد شده ، گوشت پر شده و سوپ های دلچسب. آویشن طعم سوپ لوبیا ، عدس و نخود و سالاد سیب زمینی را افزایش می دهد. برای سس های سبک بسیار مفید است.

آویشن یکی از ادویه های دودی محبوب است که به خوبی با گوشت خوک و گوشت بره ، پاکت ، قارچ ، پنیر کوک ، بازی و پنیرها سازگار است. در مقدار بسیار کمی به ماهی سرخ شده ، جگر ، کله پاچه و گوساله اضافه می شود. از آویشن تازه و خشک در ترشی خیار و گوجه فرنگی استفاده می شود. در دوزهای کوچک ، به سوپ های سبزیجات و گوشت ، در دوزهای زیاد - در غذاهای ماهی و ماهی خرد شده تبدیل می شود. هنگام سرخ كردن ماهی ، آن را در مخلوط پودر آویشن و آویشن می غلتانند (1: 2). آویشن را می توان روی پنیر پاشید.

همچنین بخوانید:

آویشن: پرورش ، خواص دارویی و آشپزی