باغ های معلق - افسانه ها و واقعیت

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

هنر باغ سازی از زمان های بسیار قدیم برای انسان شناخته شده است. در طول تمام دوره های تمدن ها ، هر چه مد و سلیقه جامعه حکم می کرد ، دستان باغبان خالق باغ ها و پارک هایی را ایجاد کردند که شهرت آنها به زمان ما رسیده است. یکی از شهادت های این مهارت اصطلاحاً "باغ های معلق" است.

ما این مفهوم را مدیون مورخان یونان باستان هستیم ، زیرا این آنها بودند که توصیفات بسیار ضد و نقیضی از یکی از هفت عجایب جهان را برای ما به جا گذاشتند ، اتفاقا سه قرن پس از وجود احتمالی باغ ها ، جمع آوری شده است.

این فرض که باغ ها واقعاً وجود داشته باشند بسیار بحث برانگیز است. بحث برانگیز است ، اگر فقط به این دلیل باشد که حتی در آن زمان مورخان یونانی نتوانستند دقیقاً مشخص کنند که چه کسی باغچه ها و چگونه شکل آنها را دارد.

اکنون به وضوح مشخص شده است که ملکه آشوری شامورامات (او در ترجمه از یونان باستان سمیرامیس است) هیچ ارتباطی با باغ ها ندارد ، زیرا آنها (طبق حفاری ها) خیلی دیرتر از سلطنت او ظاهر شدند. یونانیان باستان از عظمت ملکه بسیار خوشحال بودند که کارهای زیادی را به او نسبت می دادند.

همچنین افسانه ای وجود داشت که باغ های معلق به دستور نبوکدنصر دوم به عنوان هدیه عروسی به همسرش ایجاد شده اند. همسر وی اهل ماد بود ، منطقه ای كوهستانی و سرسبز ، و باغها می بایست سرزمین مادری را به یاد ماده ها می انداختند.

علاوه بر این ، اکنون ، پس از چندین هزار سال ، محققان مدرن در توصیف دستگاه فنی "باغ های معلق" تردید دارند. ساخت و ساز در بابل از خشتهای خام انجام شده است و بعید به نظر می رسد که چنین سازه ای پیچیده با آبیاری "مکانیزه" تا زمان توصیف آن توسط دیودوروس یا استرابون وجود داشته باشد. به احتمال زیاد ، مورخان ویرانه های معابد - زیگورات ها را دیده اند ، که بر اساس یک هرم چند مرحله ای ساخته شده اند ، و از آنجا که چنین ساختارهای ساختمانی در یونان باستان ناشناخته بودند ، شرح این ساختارها با افسانه های زیبا همراه بود.

به هر حال این توصیفات بود که شکل افسانه ای به خود گرفت ، که در یونان باستان به یکی از آیین های آدونیس تبدیل شده است. در نتیجه ، تزئین سقف ها با گل و درختان میوه به یک سنت تبدیل شده است. نزدیکترین ساخت و ساز به واقعیت ، تزئین شده با گیاهان کاشته شده مصنوعی ، مقبره آگوستوس در رم بود که در 28 قبل از میلاد ساخته شد.

افسانه ای زیبا ، زاییده تخیل مورخان یونان باستان ، در میان تمدن ها و فرهنگ های مختلف بعدی گسترش یافت. توصیف باغهای مشابه ، که در پشت بامها یا ارتفاعات مرتب شده اند ، در بیزانس ، هند باستان و ایران وجود داشته است.

یک راه یا دیگری ، اما با ورود باروک بود که باغ ها در تراس ها یا بام ها همه گیر شدند. از اواسط قرن هفدهم ، در دوران رنسانس ، باغبانان و معماران به تجربه اجداد خود در کار خود روی آورده اند. در گرایش های هنر باغبانی آن دوران ، تأثیر فرهنگ امپراتوری روم باستان به وضوح ردیابی می شود. "باغ های معلق" به عنوان عنصری از میراث در ایتالیا ظاهر می شود. احداث چنین باغهایی به مهارت فوق العاده و سرمایه گذاری نسبتاً چشمگیری نیاز داشت. جزیره ایزولا بلو ، که به خانواده نجیب و بسیار ثروتمند بورومئو تعلق داشت ، تجسم افسانه "باغ های معلق" است. تا به امروز ، جزیره باغ روشن ترین نمونه از تبدیل یک افسانه به واقعیت است.

ذکر این نکته که احداث "باغ های معلق" به بودجه هنگفتی نیاز دارد بی فایده نیست. علاوه بر این واقعیت که احتمال ایجاد "باغ معلق" ، گویی بخشی از افسانه در مورد ثروت ناگفته های سمیرامیس است ، اما در حقیقت ، نگهداری چنین باغی در شرایط شکوفایی به هزینه زیادی نیاز دارد. به دلیل عدم وجود چنین مواردی ، بسیاری از "باغ های معلق" دوره رنسانس تا به امروز "زنده ماندن" نبودند.

نگرش نسبت به این افسانه و تجسم آن در روسیه کاملاً متفاوت بود. تاریخچه ساخت "باغ های معلق" در کاخ های روسیه نیز به اواسط قرن هفدهم برمی گردد. اما به لطف عملی بودن ذاتی شخصیت روسی ، "باغ های معلق" یک شخصیت کاملاً فایده گرایانه داشتند. وجود یک "باغ معلق" در عمارت های بویارها نه تنها نزدیکی آنها به دربار سلطنتی را نشان می دهد ، بلکه مسائل بسیار فوری تر - وجود سبزیجات و میوه های تازه را روی میز حل می کند. شاید این به این دلیل بود که زمستان های سخت در روسیه اجازه رشد گیاهان عجیب و غریب را در زمین های آزاد نمی داد. اما بسیار محتملتر به نظر می رسد که ایده زندگی ذاتی شخص روسی امکان وجود باغی بدون مزایای مشهود و ملموس را فراهم نکند.

در تاریخ توسعه روسیه ، همه چیز بسیار سریع اتفاق می افتد. آن دسته از عناصر فرهنگ اروپای غربی که در طول قرن ها شکل گرفته اند ، مسیر توسعه و شکل گیری بسیار سریع در روسیه را طی کرده اند. و قبلاً در اواسط قرن 18 ، اشراف روسی شروع به تفکر "به روش غربی" کردند ، که در شکل "باغ های معلق" بسیار چشمگیر بود. در زمان کاترین دوم ، "باغ معلق" به مکانی برای سرگرمی ، استراحت یا خلوت تبدیل شد. این واقعیت کاملاً قابل توجه است که به لطف طبیعت سخاوتمندانه "روسی" کاترین دوم بود که تعداد زیادی "باغ معلق" در سن پترزبورگ ساخته شد ، برخی از آنها تا به امروز زنده مانده اند. "باغ های معلق" موجود که به طور گسترده ای شناخته شده اند و به عنوان ویژگی بارز کاخ های ما تبدیل شده اند ، از نظر فنی افسانه را کاملاً مجسم می کنند. آنها از سطح زمین بالاتر می روندگیاهان موجود در آنها مستقیماً در زمین کاشته می شوند ، و ضد آب بودن اتاقهای پایین در سطح پادشاهی سومری حل می شود.

در پایان قرن هجدهم ، چندین باغ معلق در پایتخت جدید شناخته شد. متأسفانه دو نفر از آنها زنده نماندند ، متعلق به اعضای خانواده شاهنشاهی نبودند و شاید به همین دلیل زنده نماندند. یکی ، در اوایل زمان ، از سال 1788 تا 1830 وجود داشت. این باغ در خانه I. I. واقع شده بود. بتسکی ، اصلاح کننده برجسته سیستم آموزش و پرورش ، و جذابیت اصلی آن بود. طبق شهادت برخی از معاصران ، درهای اتاق کار صاحبخانه مستقیماً به باغ شکوفائی پر از مرغ مرغهایی که توسط خود بتسکی پرورش یافته است ، می رفت. روزنامه های آن زمان گزارش می دادند: "دویدن جوجه های اطراف او سرگرمی او بود و افکار پیرمرد را به جوجه های دیگر معطوف می کرد …". این بدان معنی بود که من بتسکوی از مراقبت از یتیم خانه ای که توسط وی تاسیس شده بود ، مراقبت کرد.پروژه باغ معلق ، مانند برخی دیگر در عمارت های مسکو متعلق به بازنف بود.

در سال 1830 ، خانه توسط نیکلاس اول به خانواده شاهزادگان اولدنبورگ اهدا شد و آنها بلافاصله شروع به بازسازی آن کردند. یک سالن رقص در محل باغ ظاهر می شود. اکنون ، همانطور که می دانید ، این ساختمان موسسه فرهنگ را در خود جای داده است.

دومین باغ آویزان خصوصی نیز به همان اندازه سرنوشت جالبی دارد. طبق برخی گزارش ها ، در سال 1799 پل من تصمیم گرفتم که یک هدیه عروسی به A. P. لوپوخینا مورد علاقه خود بدهم و به Quarenghi دستور داد تا خانه را در خاکریز کاخ بازسازی کند. این خانه در مدت زمان غیرمعمولی ساخته شده است. معاصران نوشتند که خانه تازه ساخته شده شبیه یک اسباب بازی شیک است که آنها را برای تحسین از سراسر پایتخت سوار می کردند. در خانه از کنار حیاط ، به گفته شاهدان عینی ، یک باغ آویز برازنده وجود داشت. در سال 1809 ، آتش سوزی در خانه رخ داد ، در نتیجه آن میزانسن ، باغ معلق و بسیاری دیگر از بین رفت. و در سال 1860 ، تحت رهبری معمار L. F. خانه فونتانا به طور کامل بازسازی شده است. از دیدگاه تحقیق در مورد تاریخ ایجاد باغ های معلق ، خنده دار به نظر می رسد که پس از هزاران سال باغ معلق دوباره به عنوان یک هدیه عروسی ارائه می شود.

تاریخ ایجاد "باغ های معلق" همگام با پیشرفت است. زیرا شکل ظاهری موادی مانند بتن مسلح امکان ساده سازی طرح "باغ های معلق" و کاهش چشمگیر هزینه آن را فراهم می کند. لازم به ذکر است که افسانه باغ های Semiramis در این زمان چندین هزاره بوده است ، اما ، با این وجود ، ذهن بسیاری از افراد را به خود مشغول کرده است. لوکوربوزیه بزرگ نوشت: "به راستی ، این مغایر منطق است ، وقتی از منطقه ای برابر با کل شهر استفاده نمی شود و تخته سنگ برای تحسین ستاره ها باقی مانده است."