زغال اخته در حال رشد در باغ - 1

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

"توت سیاه" باغ شما

این فرهنگ اخیراً در باغ های ما شروع به برجستگی کرده است. وقتی شروع می کنم به همکارانش در مورد او بگویم ، تقریباً همیشه با برخورد بسیار مشکوک طرفین روبرو می شوم. آنها می گویند: چرا زغال اخته در باغ است؟ من به باتلاق رفتم - و در حد لزوم امتیاز گرفتم. خوب ، اگر حوصله رفتن به جنگل را ندارید ، پس می توانید گل انگوربل جمع کنید و بخورید. وقتی عکس هایی از بوته هایی به ارتفاع یک و نیم متر نشان می دهید و به آنها طعم توت می دهید ، اینجاست که بدون شک علاقه ظاهر می شود و س questionsالاتی به وجود می آید: آیا این زغال اخته با منشا آمریکایی در شرایط سن پترزبورگ ما رشد می کند؟ از کجا می توان آن را دریافت کرد و کدام نمره بهترین است؟

زغال اخته باغچه چگونه ایجاد شده است

ریشه آن از گونه های زغال اخته آمریکای شمالی است. در گیاهان آمریکای شمالی ، در مجموع 26 گونه وجود دارد. زغال اخته پر کشت با عبور از دو نوع زغال اخته بلند و یک نوع سایز کم به دست آمد. در نیمه دوم قرن بیستم ، زغال اخته هگزاپلوئید Ema در هیبریداسیون قرار گرفت. کار روی کشت زغال اخته از ابتدای قرن بیستم توسط گیاه شناس آمریکایی F. V. انجام شده است. Covillom با انتخاب با ارزش ترین فرم های رشد وحشی. وی به مدت 30 سال 15 گونه دریافت کرده است. پس از مرگ کوویل ، این کار توسط J. M. Darrow ادامه یافت. طبق برنامه توسعه یافته ، نهال ها در طیف گسترده ای از خاک و شرایط آب و هوایی رشد و ارزیابی شدند. در اوایل دهه 1980 ، 45 نوع زغال اخته بلند ، 11 نوع زغال اخته امی و 3 نوع زغال اخته با اندازه کم ثبت شده است.

پس از شروع کار با زغال اخته در ایالات متحده ، علاقه به این فرهنگ در کشورهای دیگر ایجاد شد. در سال 1926 ، آزمایش رقم زغال اخته در کانادا آغاز شد. در دهه 50 قرن بیستم ، کشت آزمایشی زغال اخته آمریکایی در تعدادی از کشورهای اروپایی آغاز شد. تجربه محققان آمریکایی مورد مطالعه قرار گرفت ، ایستگاه های آزمایشی تاسیس شد و کارهای انتخاب انجام شد. این مطالعات در فنلاند ، ایرلند ، سوئد ، دانمارک ، آلمان ، لهستان ، رومانی ، یوگسلاوی ، بلغارستان ، ایتالیا انجام شده است. در نتیجه این کارها ، اولین انواع اروپایی بدست آمد.

در سال 1964 ، مطالعه بلوبری بلند آمریکایی در اتحاد جماهیر شوروی سابق آغاز شد. اولین مجموعه توسط I. A. Danilova در باغ گیاه شناسی اصلی (مسکو) تأسیس شد و از سال 1980 این زغال اخته در باغ گیاه شناسی مرکزی آکادمی علوم ملی جمهوری بلاروس (مینسک) مورد مطالعه قرار گرفت. به عنوان یک نتیجه از تحقیقات ، چشم انداز رشد بلوبری بلند و مزیت آن نسبت به گونه های محلی وحشی ما - زغال اخته مردابی ، هم از نظر اندازه میوه ، عملکرد و طعم و هم از نظر ارزش پزشکی-بیولوژیکی اثبات شد.

باغبانان تجربی همچنین تصمیم گرفتند که با نهادهای علمی همگام شوند و برخی از آنها شروع به مطالعه زغال اخته بلند در زمین های باغ خود کردند. از آنجایی که در آن روزها هیچ نهالی یا قلمه ای از زغال اخته آمریکایی وجود نداشت ، کسانی که می خواستند برای رشد این فرهنگ تلاش کنند ، از همه راه های ممکن ، بذور انواع مختلف کشت شده را در م institutionsسسات علمی بدست آوردند.

متأسفانه ، در بیشتر موارد ، نهال های به دست آمده از بذرها در میوه های کوچکتر تفاوت چشمگیری با والدین خود داشتند ، اما حتی چنین بود که آنها معمولاً بزرگتر از زغال اخته وحشی بودند ، و طعم آنها بهتر از زغال اخته معمولی بود و در همه موارد از نظر طعم و مزه کمتر از بلوبری نبودند. البته روش تولید بذر برای زغال اخته آمریکایی بسیار دشوار است و برای انتخاب بهترین نمونه ها برای باردهی به زمین های وسیع ، تعداد زیادی نهال و زمان نیاز دارد. در حال حاضر ، باغبانانی که مایل به استفاده از این فرهنگ هستند دیگر نیازی به چنین تلاش های تایتانیک ندارند ، زیرا می توان نهال های رقمی خریداری کرد

ویژگی های فرهنگ

زغال اخته بلند گونه ای- بوته برگریز 1.5-2.5 متر ارتفاع. سیستم ریشه توسط شبکه ای از ریشه های رشته ای با چندین مرتبه شاخه نشان داده می شود. یکی از ویژگی های بارز سیستم ریشه زغال اخته و همچنین سایر گیاهان زراعی ، وجود تقریباً ریشه اصلی (فقط قسمت کوچکی از آن ، حدود 3 سانتی متر است) و موهای ریشه برای جذب و جذب آب و مواد مغذی وجود دارد. ریشه های زغال اخته میکوریزا دارند ، یعنی قارچ هایی که با ریشه همزیستی دارند و عملکرد موهای ریشه را انجام می دهند. ریشه های حادثه ای فقط در ناحیه یک ریشه اصلی کوتاه در زغال اخته ایجاد می شوند و در موارد بسیار نادر در شاخه های تجدید یافت می شوند. حتی در شاخه های خوابیده یا خمیده به زمین نیز ظاهر نمی شوند (در نادر ترین موارد ، برای 2-3 سال) ، بنابراین ، بلوبری های بلند عملا با لایه بندی تولید مثل نمی کنند ،و تولید قلمه ها بسیار دشوار است.

شاخه های آن کمی دنده ای است ، رنگ آنها از سبز روشن تا قهوه ای روشن متفاوت است. شاخه ها بسته به محل و ماهیت رشد به دو نوع تقسیم می شوند: شاخه های سازند و شاخه های شاخه ای. شاخه های سازند از جوانه های زیرزمینی یا جوانه هایی که در قاعده ساقه های قدیمی قرار دارند ، رشد می کنند. معمولاً این شاخه ها بسیار قدرتمند هستند و می توانند به طول یک و نیم متر برسند. رشد شاخه های تشکیل از نیمه دوم ماه مه آغاز می شود و تا پایان ماه اوت - اوایل سپتامبر ادامه دارد. گاهی اوقات آنها فرصت ندارند قبل از شروع یخبندان رشد خود را به پایان برسانند و قسمت بالای آنها یخ می زند ، اما این امر بر رشد طبیعی بوته و باردهی تاثیری ندارد. سال بعد ، شاخه های شاخه ای از برگ های زیر بغل در شاخه های تشکیل تشکیل می شوند ، طول آنها معمولاً از 8-20 سانتی متر بیشتر نیست.

رشد این شاخه ها معمولاً از اواخر آوریل - اوایل ماه مه آغاز می شود و تا پایان ماه ژوئن ادامه دارد. در ماه جولای ، جوانه های گل روی قسمت های بالایی و زیر بغل برگ های فوقانی قرار می گیرند و محصول سال آینده را تشکیل می دهند. در زیر بغل برگهای پایین ، جوانه های شاخه ای رویشی از مرتبه دوم گذاشته می شود و غیره هرچه درجه انشعاب این شاخه ها بیشتر باشد ، کوتاهتر هستند ، به عنوان مثال شاخه های شاخه ای با اندازه 5-4 مرتبه فقط 3-5 سانتی متر طول دارند.

جوانه های رویشی و زاینده (گل) زغال اخته بلند هم از نظر قرارگیری روی شاخه ها و هم از نظر شکل و اندازه متفاوت هستند. جوانه های گل کروی در انتهای شاخه های شاخه رشد سال گذشته قرار دارند. جوانه های رویشی (رشد) بسیار کوچکتر از جوانه های زایشی هستند و در تمام طول شاخه های شاخه و شکل گیری آن در زیر بغل برگ ها قرار دارند.

برگهای زغال اخته واریته ای بزرگ ، سبز تیره ، براق ، روی دمبرگهای کوتاه ، کامل یا دندانه دار است. شکل برگ آن بیضوی یا بیضی شکل است. طول و عرض برگ بسته به شرایط رشد و خصوصیات واریته بسیار متفاوت است. به عنوان مثال ، رقم Rankokas کوتاهترین و باریکترین تیغه برگ (6.5 2. 2.8 سانتی متر) ، نوع Scammel دارای طول بلند (8.5 سانتی متر) و نوع Blurei دارای تیغه برگ بسیار گسترده (4.2 سانتی متر) است. گلها بزرگ هستند - طول تاج تا 10-12 میلی متر ، رنگ سفید یا صورتی. گل ها در گل آذین های گلاسنی از 6-10 قطعه جمع آوری می شوند. محور دست مستقیم است ، طول آن از 8 تا 25 میلی متر است. برس ها شل ، چگالی متوسط و متراکم هستند که با توجه به طول ساقه ها و مشخصات واریته تعیین می شود.

میوه بلوبری توت با دانه های بی شماری است. اندازه توت ها هم به محل قرارگیری آنها در برس و هم به درجه بستگی دارد. اولین توت های رسیده ، به طور معمول ، بسیار بزرگتر از بقیه هستند ، گاهی اوقات به وزن 2.5-3.2 گرم می رسند. آخرین توت های رسیده بسیار کمتر هستند - 1.1-1.4 گرم. در برخی از انواع ، توت های اول و آخرین تقریباً همان اندازه و وزن دارند. تعدادی از انواع (استنلی ، Erliblu ، Blurey) میوه های زیادی دارند ، اما توت های دومی بسیار کوچکتر از مجموعه اول هستند. انواع مختلفی مانند Rankokas ، Rubel ، Tirblu و دیگران میوه های فقط اندازه متوسط و کوچک دارند (1.2-1.6 گرم).

رنگ توت در زغال اخته واریتی از آبی روشن تا آبی تیره با مایل به آبی است. گوشت آنها سفید ، متراکم است. توت ها به شکل گرد ، پهن و حتی پنج ضلعی هستند. پوست آنها متراکم و گاهی نازک است و به راحتی شکسته می شود. طعم توت ها بیشتر شیرین و ترش است ، اگرچه انواع بسیار شیرینی نیز وجود دارد. این عطر و طعم عالی اغلب با رایحه خوب زغال اخته تا آناناس تکمیل می شود و برخی از انواع نژاد نیوزلند حتی رایحه وانیل دارند. بعضی از انواع اصلاً عطر ندارند. به عنوان مثال ، انواع Weymouth و Rankocas

خواص ارزشمند زغال اخته واریتی

به طور کلی ، بلوبری های هایبوش آمریکایی طعم بسیار بهتری نسبت به زغال اخته های باتلاقی معمولی ما دارد و معمولاً به اندازه و گاهی برتر از زغال اخته است. توت آن هم خوب است و هم سرد و هم منجمد. استفاده از زغال اخته برای تهیه آب میوه و برای نگهداری انواع مختلف (کمپوت ، مواد نگهدارنده ، مربا) و پر کردن کیک و کیک خوب است. دکتر کازیمیر اسمولیاژ ، دانشمند مشهور لهستانی ، در مورد کشت این محصول شوخی می کند: "اگر کشت بلوبری را شروع کنید ، هرگز نمی میرید." سخنان او دور از حقیقت نیست ، زیرا توت های بلوبری بلند از نظر پزشکی از نظر پزشکی بیولوژیکی بسیار بالایی دارند. نتایج تحقیقات در مورد زغال اخته ، که در سال 1998 در مرکز پزشکی بوستون (ایالات متحده آمریکا) به دست آمد ، بیش از همه انتظارات بود.اکنون این توت به عنوان اکسیر جوانی تبلیغ می شود. محققان آمریکایی نشان داده اند که بلوبری نه تنها می تواند روند پیری را به تأخیر بیندازد بلکه به جوان سازی بدن نیز کمک می کند.