ویژگی های رشد صنوبر و استفاده از آن برای اهداف تزئینی

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

زیبایی کرکی

جنس صنوبر حدود 45 گونه دارد و همه آنها در نیمکره شمالی ما رشد می کنند. نیمی از این گونه ها در چین رشد می کنند. از میان این تنوع ، دو گونه اغلب در نقشه های ما یافت می شوند - صنوبر معمولی (Picea abies (L.) Karst) و صنوبر خاردار (Picea pungens Engelm.) - مردم فرم آبی آن را "صنوبر آبی" می نامند. این امر هم از نظر تزئینی و هم از نظر مقاومت در برابر آب و هوا توجیه می شود.

متأسفانه ، ما یک گونه جالب و نسبتاً پایدار مانند صنوبر صربستان (Picea omorica (Pancic) Purkine) داریم که باید چند کلمه در مورد آن بگویم. صنوبر صرب در طبیعت فقط در یک منطقه بسیار محدود در کوههای یوگسلاوی زنده مانده است. با بسیاری از گونه های دیگر تفاوت چشمگیری دارد. غیرمعمول بودن آن در این واقعیت است که تا حدی به یک درخت شباهت دارد. مانند صنوبر سیبری ، این صنوبر دارای یک تاج گلدسته ای است که در یک ستون تا ارتفاع زیادی بالا می رود. سوزن ها صاف هستند ، و اگر در یک طرف آن سبز باشد ، از طرف دیگر - خاکستری روشن. هنگام وزش باد تاج ، سوزن ها با این دو رنگ می لرزد.

hand دفترچه باغبان نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

شرایط رشد صنوبر چگونه باید باشد تا کیفیت تزئینی خود را حداکثر نشان دهد؟

اگرچه رنگ خاکستری سوزن ها ، اول از همه ، یک ویژگی تعیین شده از نظر ژنتیکی است ، اما تا حدود زیادی به شرایط رشد نیز بستگی دارد. به عنوان مثال ، برای ایجاد صنوبرهای خاردار تا حد ممکن "آبی" ، آن را در آفتابگیرترین مناطق با خاک های نسبتاً خشک کاشته می شود. لازم به ذکر است که لقاح اضافی نیتروژن بر روی رنگ سوزن ها تأثیر منفی می گذارد ، زیرا "سبز می شود". صنوبر خاردار کمتر از همه انواع صنوبرها از آلودگی گاز می ترسد.

صنوبر صربستان نیز نژادی نسبتاً مقاوم در برابر گاز است ، اما صنوبرهای معمولی فقط هوای پاک را دوست دارند. دو گونه اخیر خاک هایی با رطوبت متوسط و حاصلخیزی متوسط را ترجیح می دهند. روشنایی کامل در این گونه ها نیز تأثیر مفیدی در تزئینی دارد ، زیرا تاج متراکم تر می شود و تنه زیر کمتر در معرض دید قرار می گیرد.

صنوبر نروژ دارای یک سیستم ریشه ای سطحی است ، بنابراین می تواند رشد کند حتی در مواردی که آبهای زیرزمینی کاملاً نزدیک به سطح زمین رخ دهد. با این وجود مطلوب است که افق غیر قابل نفوذ در شرایط تسکین مسطح بالاتر از 50 سانتی متر از سطح خاک قرار نگیرد.

انواع صنوبرهای ذکر شده برای حل چه نوع مشکلات باغی می تواند کمک کند؟

صنوبر نروژ پتانسیل بسیار خوبی دارد. در اینجا فقط برخی از احتمالات ذکر شده است.

می توان از آن به عنوان درخت کریسمس تکراری استفاده کرد. برای استفاده از آن در این ظرفیت ، آنها به استفاده از یک ظرف متوسل می شوند. چنین گیاهی از قبل آماده می شود. برای این کار ، یک درخت صنوبر که در زمین باز تا 1.5 متر رشد کرده است ، در بهار (قبل از شکستن جوانه) با یک توده از خاک خارج می شود ، که باید از تخریب محافظت شود. برای اینکه توده متلاشی نشود ، منطقه ای که صنوبر روی آن رشد می کند باید دارای خاکی باشد که نه لوم شنی باشد و نه ذغال سنگی ، بلکه ترجیحاً لومی باشد. توده را در یک ظرف بزرگ (حدود 10 لیتر) قرار داده و سپس در آن رشد می دهند.

با شروع زمستان ، ظرف قبل از شروع صندوق بار زودتر از همه پوشیده از برف می شود. این به دلیل این واقعیت است که قسمت فوقانی صنوبر در برابر سرما مقاوم است و سیستم ریشه آسیب پذیرترین است. نزدیک تر به تعطیلات سال نو ، صنوبر در مکان خنک (+ 5 + 12 درجه سانتی گراد) قرار می گیرد ، جایی که کما به تدریج ذوب می شود. تاج صنوبر را بلافاصله با آوردن از سرما با آب از یک قوطی آبیاری سیراب می کنیم. این کار برای جلوگیری از خشک شدن تاج است. پس از ذوب شدن توپ ، صنوبر با ظرف می تواند در تعطیلات سال نو شرکت کند.

پس از پایان تعطیلات ، بدون انتظار برای شکوفه جوانه ها ، در هوای نه چندان یخبندان ، صنوبر به خیابان برگردانده می شود ، و کانتینر ، مانند ابتدای زمستان ، پوشیده از برف است. بنابراین ، می توان چندین سال از این درخت استفاده کرد.

در صورت کم بودن تاج هرس محدود توصیه می شود. لازم به یادآوری است که یک تاج ضخیم غیر ضروری ، که پس از هرس به دست می آید ، باعث کاهش تزئینات می شود. آنها کمی گیاه را تغذیه می کنند. می توان آن را در دهه اول ماه مه و در دهه اول آگوست ، 1 قاشق چای خوری در هر ظرف کمیرا اضافه کرد. بالا پوشیدن بالا روند رشد را بیش از حد افزایش می دهد.

هدف دیگر صنوبر معمولی ایجاد پرچین است. بلافاصله باید درک کنید که پرچین همیشه باید در شرایط روشنایی کامل باشد. ارتفاع حصار می تواند کوچک باشد - حدود 1 متر ، برای مشخص کردن مرز ، و شاید حتی بالاتر - حدود 2 متر ، برای پوشاندن سایت. فاصله بین گیاهان را می توان برابر با 1 متر برداشت. در این حالت کوتاهی موی سالانه ضروری است. تراکم تاج در اینجا لازم است.

قلمه زدن با قیچی باغ در اواخر ماه ژوئن انجام می شود ، زمانی که رشد گسترش یافته است ، اما هنوز کاملاً برچیده نشده است. 80-90٪ افزایش جدید حذف می شود. هر سال یک مدل مو کافی است.

باید اطمینان حاصل شود که درختان اطراف پرچین ها را پنهان نمی کنند. در این حالت ، نه تنها می تواند اثر تزئینی آن کاهش یابد ، بلکه کل منطقه می تواند از بین برود. ترمیم چنین حصار غیرممکن است. در این ، متاسفانه ، آن متفاوت است از یک پرچین از cotoneaster درخشان. در خشکسالی ، آبیاری با شارژ آب تداخلی ایجاد نخواهد کرد ، خصوصاً در مناطقی که سیستم ریشه ای دیگر درختان در این نزدیکی وجود دارد.

صنوبرهای خاردار و صنوبر صرب اغلب به صورت منفرد کاشته می شوند.

می توان خاطر نشان کرد که صنوبر صربستان می تواند کوچه ای باشکوه در کنار جاده ایجاد کند ، اما این امر فقط در مناطق بسیار وسیع امکان پذیر است. با وجود این واقعیت که ارتفاع گیاهان بالغ می تواند بیش از 30 متر باشد ، اما اندازه آنها برای مدت طولانی کوچک است. هنگام رسیدن به ابعاد خاص ، می توان با برش ارتفاع آنها را محدود کرد. حداکثر میزان اصلاح نباید بیش از سه افزایش گذشته باشد. در غیر این صورت ، قسمت بالای تاج به شکل "لانه" توسعه می یابد.

در صورت لزوم می توان یک درخت نسبتاً بزرگ را به مکان دیگری پیوند زد. صنوبر پیوند را بسیار بهتر از مثلا کاج تحمل می کند. به طور طبیعی پیوند با توده ضروری است.

در حالی که تقریباً هر گیاهی در حال حاضر در معرض فروش است ، به نظر بسیاری رشد درختان از طریق بذر به تنهایی جالب است. همچنین می توانید خودتان رشد دهید. در جوانی ، آنها به سرعت لارچ رشد نمی کنند ، اما به آرامی مانند عنکبوت رشد نمی کنند. به دست آوردن بذر بسیاری از گونه های گیاهی بیش از گذشته است. اکنون بسیاری از شرکت ها آنها را می فروشند.

بذرهای صنوبر معمولی به راحتی آماده می شوند که خودتان تهیه کنید. برای این کار ، در ماه مارس ، هنگامی که پوسته قوی از قبل ظاهر می شود ، مخروط ها در زیر درختان صنوبر جمع می شوند. جوانه های جدید با وجود سوزن های سبز در قاعده آنها با جوانه های قدیمی تفاوت دارند. پس از جمع آوری ، مخروط ها درون کیسه ای کتانی جمع شده و روی باتری گرمایش مرکزی خشک می شوند. بعد از دو روز ، وقتی مخروط ها باز می شوند ، بذرها را بیرون می کشند و قبل از کاشت در یک کیسه کاغذی قرار می دهند. دانه ها را در جای خشک نگهداری کنید. آنها خواب اجباری دارند و بلافاصله بعد از ورود به محیط مناسب برای این کار جوانه می زنند. آموزش ویژه به صورت طبقه بندی اختیاری است.

بهترین سایت کاشت گلخانه ای با فیلم نسبتاً بلند است. بستر بر اساس پیت اسپاگنوم آسیاب شده با درجه پایین تجزیه مطلوب است. برای تهیه بستر ، 35 گرم آرد سنگ آهک و 20 گرم کمیرا به مدت 10 لیتر به طور متناوب با هم زدن به ذغال سنگ نارس مرطوب اضافه می شود.

قبل از کاشت ، که در اوایل ماه مه مطلوب است ، کل دانه ها از بذرهای خالی جدا می شوند. برای این کار ، دانه ها را با آب پر کنید و یک روز صبر کنید. بعد از این زمان ، دانه های کامل غرق می شوند ، در حالی که دانه های خالی همچنان شناور هستند. بذرهای دانه کامل را به مدت 30 دقیقه در محلول 0.2٪ پرمنگنات پتاسیم ترشی کرده و روی روزنامه خشک می کنند. پس از آن ، بذرها با تراکم 1200 قطعه در متر مکعب کاشته می شوند. بهتر است بذر زنی انجام شود ، زیرا این امر تعمیر و نگهداری را آسان می کند. از بالا ، محصولات با 0.5-1.0 سانتی متر مخلوط خاک اره تازه از گونه های مخروطی و ذغال سنگ نارس ، با نسبت 1: 1 ، مالچ می شوند.

در روند رشد نهال های سالانه ، سه پانسمان محلول پاشی تا 1 آگوست با محلول 0.1٪ اوره انجام می شود. اولین مورد دو هفته پس از جوانه زنی انجام می شود. در اوایل ماه مه سال دوم ، نهالها در پشته کاشته می شوند. پیش از این ، همان مخلوط ذغال سنگ نارس به این پشته اضافه شده است که برای کاشت در مقدار 30-50 لیتر در متر مربع استفاده شد. فاصله نهال هنگام کاشت 15-20 سانتی متر است. بعلاوه ، در مراحل رشد در پشته ، گیاهان هر ساله در اوایل ماه مه با کمیرا با سرعت 20 گرم در متر مربع تغذیه می شوند. در صورت لزوم ، آبیاری و علف های هرز انجام می شود.

حداقل دوره رشد گیاهان در یک پشته سه سال است. بنابراین ، شما نه تنها می توانید برای سایت خود مواد کاشت تهیه کنید ، بلکه یک مورد اضافی نیز برای محوطه سازی یک شی در یک شهر یا یک شرکت ارائه می دهید.