نحوه درمان عفونت های ویروسی سگ - 2

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

توصیه های مدرن برای درمان و پیشگیری

آنترويت پاروويروال (آنتروتيو پاروويويرال) آنترويت پاروويروس (آنترويت خونريزي كننده ويروسي سگ ها) يك بيماري مسري حاد است كه ناشي از ويروس هاي خانواده پاروويروس است و با التهاب و نكروز مخاط روده و گاهي ميوكارديت مشخص مي شود. دو نوع پارو ویروس می توانند سگها را به طور مستقل از یکدیگر آلوده کنند: PVA-1 و PVA-2. اینها ویروس های کوچک و حاوی DNA هستند که فاقد پاکت خارجی هستند. این بیماری برای اولین بار در اواخر سال 1977 در ایالات متحده شناسایی شد. در کشور ما ، آنترویت پاروویروس در سال 1980 ثبت شد. ورم پاروویروس به طور غیر منتظره ای اتفاق می افتد و بسیار سریع پیشرفت می کند. در بعضی موارد ، مرگ یک حیوان قبلاً در روز 2-3 اتفاق افتاده است. آنتریت پاروویروس سگهای 2 ماهه تا 2 ساله را درگیر می کند ، اما اغلب توله سگهای 2-2.5 ماهه بیمار می شوند.عفونت بیشتر از طریق مدفوع اتفاق می افتد (پارو ویروس ها در محیط بسیار مقاوم هستند و در شرایط مطلوب می توانند بیش از شش ماه در مدفوع باشند) ، اما مسیر انتقال از طریق جفت نیز نشان داده شده است. دوره کمون 10-10 روز است. با توجه دقیق به حیوان خانگی ، می توان در اولین ساعات شروع بیماری را تشخیص داد. متأسفانه ، بسیاری از آماتورها در روزهای 2 یا 3 ، زمانی که شرایط حیوان در حال نزدیک شدن به شرایط بحرانی است و یا هرگونه کمک ، حتی با صلاحیت ترین کمک ، به دنبال کمک هستند در حال حاضر ، با استفاده از فناوری آنتی بادی های مونوکلونال ، تشخیص افتراقی این خطرناک ترین بیماری در آزمایشگاه های مجهز به تجهیزات مناسب می تواند خیلی سریع با استفاده از آنزیم ایمونواسی ، RTGA و همچنین با استفاده از میکروسکوپ الکترونی انجام شود. علائم:شروع بیماری استفراغ حاد ، شدید همراه با مخاط است ، مدفوع مایع ، زرد و سپس قرمز تیره می شود ، پس از 24-26 ساعت اسهال آبکی ایجاد می شود ، گاهی اوقات همراه با خون است. افسردگی ، خستگی ، تب (نه همیشه) ، امتناع از غذا خوردن ، بی علاقگی ، تشنگی مشخصه ، توله سگ اغلب به یک کاسه آب می رسد ، با حرص می نوشد ، بعد از نوشیدن استفراغ ظاهر می شود. فرسودگی سریع و کم آبی بدن مشاهده می شود. آزمایش خون لوکوپنی را نشان می دهد. در صورت بروز این علائم ، باید فوراً با دامپزشک تماس بگیرید! در 2-3 روز پس از شروع علائم بالینی ، دما به 37.5-38 درجه سانتیگراد کاهش می یابد. ناشنوایی ممکن است ایجاد شود. بعد از انترویت پاروویروس به شکل شدید ، میوکاردیت ممکن است ایجاد شود ، میزان مرگ و میر از آن در دوره کامل بیماری به 70 reaches می رسد ،و از 30٪ باقیمانده ، بسیاری از آنها به دلیل نارسایی حاد یا مزمن قلب می میرند. مرگ و میر ناشی از آنترویت پاروویروس حدود 50٪ است ، اما در میان توله سگ ها می تواند به 90٪ برسد. کمک های اولیه: در دو روز اول فقط باید به سگ آب داده شود و جایگزینی آب با محلول ضعیف پرمنگنات پتاسیم یا محلول ریدرون ترجیح داده می شود. یک انما ایجاد کنید - 100-500 میلی لیتر آب با افزودن پلی سورب ، که درد را تسکین می دهد. توله سگهای کوچک می توانند برای این منظور از سرنگ و توله سگهای متوسط و بزرگ از لیوان اسمارچ استفاده کنند. تا زمانی که آب تمیز از مقعد خارج نشود ، مکرر مکرر انجام می شود. به وجود خون در مدفوع توجه کنید. در صورت تکرار استفراغ ، انتظار بهبودی نداشته باشید ، اما در اسرع وقت با نزدیکترین کلینیک دامپزشکی تماس بگیرید - کمبود آب بدن در توله سگها خیلی سریع اتفاق می افتد ،و بنابراین آنها به فوریت به کمک یک متخصص نیاز دارند. از داروها: فسفرنیل - 3-4 بار در روز در متر ، سپس طبق طرح: آنتی بیوتیک (با آنترویت پاروویروس ، ضایعات مخاط روده ایجاد می شود) ، گاماویت 3 بار در روز به مدت 3-5 روز (شامل گاماویت در درمان علت انتریت ویروسی در توله سگها به شما امکان می دهد تا در طول درمان و تقریباً 100٪ اثر درمانی کاهش دهید ، لاکتوفرون (برای بازگرداندن میکرو فلورای طبیعی روده) ، به عنوان ضد استفراغ - متوکلوپروماید ، به صورت خوراکی یا زیر جلدی هر 6-8 ساعت. در صورت تکرار استفراغ ، انتظار بهبودی نداشته باشید ، اما در اسرع وقت با نزدیکترین کلینیک دامپزشکی تماس بگیرید. ویتاکان در مراحل اولیه بیماری نشان داده شده است. سرم و گلوبولین "Vitakan" بسته به شدت بیماری 3-4 بار با فاصله 12 تا 24 ساعت تجویز می شود.در طول دوره نقاهت ، مکمل های ویتامین و مواد معدنی توصیه می شود ، به عنوان مثال ، SA-37. به یاد داشته باشید که با آنترویت پاروویروس ، روند بیماری می تواند به سرعت ایجاد شود و از دست دادن هر ساعت سگ را تهدید به مرگ می کند. موثرترین روش پیشگیری از انتریت ویروسی ، واکسیناسیون به موقع و صحیح یک حیوان با واکسن های یک یا چند ظرفیتی است. موثر است Nobivac DHP ، یک واکسن زنده است که شامل یک نوع واکسن ضعیف شده از parvovirus C154 ، واکسن های داخلی: Dipentavac ، Biovac-DRA یا RA و غیره است. ویروس هرپس سگ باعث ایجاد عفونت حاد در توله سگ های تازه متولد شده ، بیماری تنفسی (لگن ، سرفه نیز کاملاً نادر) سقط جنین و / یا مرده زایی. ویروس معمولاً به صورت پیوندی منتقل می شود. توله سگهای بیش از 2 هفته به ندرت بیمار می شوند ،اما ممکن است سرفه مشخصی داشته باشند. در سگ های بالغ ، عفونت ویروس هرپس معمولاً بدون علامت است ، ویروس می تواند به صورت نهفته درآید ، اما بعدا (پس از استرس ، سرکوب سیستم ایمنی ، استفاده از گلوکوکورتیکوئید) می تواند فعال شود. علائم: در توله سگهای 7-10 روزه: کمبود اشتها ، اسهال ، معمولاً به رنگ سبز مایل به زرد ، غر زدن ، لرز در برابر دمای طبیعی بدن ، استفراغ ، بزاق دهان ، ترشحات ضعیف بینی ، شکم دردناک. در صورت عدم درمان ، مرگ گاهی اوقات طی چند ساعت یا چند روز پس از شروع علائم رخ می دهد. در صورت وجود این علائم در توله سگهای کوچک ، نیاز فوری به مشاور دامپزشک است. درمان توسط دامپزشک تجویز می شود. داروی ضد ویروسی فسفرنیل م (ثر است (بهتر - در ترکیب با ماکسیدین).برای تحریک ایمنی سلولی - ایمونوفان ، گلیکوپین. به عنوان یک عامل پشتیبانی و تقویت کننده - گاماویت. برای اسهال - تنقیه با polysorb ، diarcan. PARAGRIPP پاراآنفلوانزا یک بیماری واگیردار حاد است که توسط ویروس پاراآنفلوانزا دندان های نیش پارامیکسو ویروس ایجاد می شود و همراه با آسیب به غشای مخاطی و التهاب دستگاه تنفسی است. آنتی بادی های ویروس پاراآنفلوانزا اغلب نه تنها در حیوانات بیمار ، بلکه در حیوانات به ظاهر سالم نیز شناسایی می شوند. علائم: این بیماری به صورت یک رینیت مخاطی ، فارنژیت و التهاب لوزه ، به طور معمول ، بدون افزایش درجه حرارت بدن ادامه می یابد ، اگرچه گاهی اوقات یک افزایش کوتاه مدت در دمای بدن تا 40-40.5 درجه سانتیگراد وجود دارد. سرفه خشک مشخصه. تراشه و برونشیت کمتر دیده می شود. وضعیت عمومی حیوانات رضایت بخش است. درمان: فسفرنیل طبق طرح "ریه"بیماری ها ، 0.4٪ ماکسیدین یا ایمونوفان. برون هولیتین 2-6 میلی لیتر 2-3 بار در روز بعد از غذا ، گاماویت. نوشیدنی گرم و غذای گرم. پیشگیری: واکسیناسیون با واکسن های همراه حاوی آنتی ژن پاراآنفلوآنزا ، به عنوان مثال ، Nobivac DHPPi و دیگران. ادبیات استفاده شده: 1. Belov A. D.، Danilov E. P. و سایر بیماری های سگ ها. ویرایش دوم م.: کولوس ، 1995 2. Gaskell RM ، Bennett M. کتاب راهنمای بیماری های عفونی سگ و گربه. آکواریوم M. ، 1999. 3. Kravchik A. V. ، Spirin S. V. ، Sanin A. V. کمک دامپزشکی مستقل به یک سگ. مینسک ، هالتون ، 2001 ، 297 ص. 4. Nimand HG ، Suter P. F. بیماری های سگ ها. م. ، آکواریوم ، 2001 ، 806 ص. 5. Sanin A. V. ، Lipin A. V. ، Zinchenko E. V. روش های سنتی و غیر سنتی درمان سگ ها. کتاب مرجع دامپزشکی. M. ، Tsentrpoligraf ، 2002 ، 580 ص. 6. Syurin V. N. ، Samuilenko A. Ya. ، Soloviev B. V. ، Fomina N. V. بیماری های ویروسی حیوانات. M. ، VNITIBP ، 1998. 7. B. F. شولیاک عفونت های ویروسی سگ ها. م. ، اولیتا ، 2004 ، 566 ص.