در حال رشد گیاهان همیشه سبز و سبز

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

به طور کلی پذیرفته شده است که گیاهان همیشه سبز ، به استثنای مخروط ها ، برای باغ های ما نیستند. در اکثر موارد ، آنها مقاوم در برابر زمستان نیستند و اگر در زیر برف زمستان کنند ، پس گیاه همیشه به درد آنها نمی خورد ، اگر گیاهان دیده نمی شوند!

اگرچه ، در اوایل بهار دیدن برگهای کمی منجمد ، اما کاملاً زنده در بین چمن های مرده بسیار خوب است. علاوه بر این ، در سال های اخیر ، هنگامی که پوشش برف پس از سال نو قرار می گیرد ، نقش چنین محصولات همیشه زنده ای در باغ های ما به طور محسوسی در حال افزایش است. این بدان معنی است که نیاز به آنها ظاهر می شود.

بسیاری از گیاهان همیشه سبز ، ظاهری کاملاً عجیب و غریب دارند ، که برای منطقه ما معمول نیست. اینها بوته ها ، بوته ها ، نیمه بوته ها ، لیاناها ، گیاهان چند ساله علفی ، غلات ، سرخس است. فقط درختان از بین رفته اند.

راهنمای باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

در طبقه بندی گیاهان همیشه سبز یک ظرافت وجود دارد. دو گروه در حالت سبز زیر برف زمستان گذرانی می کنند: گیاهان همیشه سبز ، برگهای آنها 2-3 سال زنده می مانند و گیاهان زمستانی که برگهای آنها یک سال زنده می مانند.

Evergreens به تمام انواع خزه، برخی از انواع رهددندرنس، شمشاد همیشه سبز، درختچه عبارتند از: آریزا، قره قاط، توت. بادانان آنها مجموعه ای از سازگاری را دارند که معمولاً برای همیشه سبزها وجود دارد - محتوای زیادی از مواد غیر انجماد در بافتها ، یک لایه چوب پنبه روی ساقه ها ، یک کوتیکول مومی یا بلوغ روی برگ ها. یک گیاه جالب و بسیار امیدوار کننده برای منطقه ما خزه است.

خزه ها از یخبندان شدید نمی ترسند ، زیرا خشک شدن کاملاً برای آنها خطرناک نیست. آنها از طریق برگها و ساقه ها آب جو را جذب می کنند. خزه ریشه واقعی و رشد خوبی ندارد و گیاهان مانند یک اسفنج رطوبت را با کل قسمت هوایی خود جذب می کنند. اگر مدت زمان طولانی باران نباشد ، خزه رطوبت را کاملا از دست داده و خشک می شود.

با این حال ، در همان زمان ، او نمی میرد ، بلکه به حالت استراحت می رود. این پدیده با خواص پروتوپلاست - محتوای زنده سلولهای خزه ها - که حتی پس از خشک شدن شدید نمی میرد ، توضیح داده می شود. از دست دادن رطوبت چه در تابستان و چه در زمستان برای آنها خطرناک نیست. خزه ها در هر شرایطی یخ زدگی را تحمل می کنند - چه در زیر پوشش برف ، و چه بدون آن.

به گیاهان سبز زمستانی گفته می شود که برگهای آنها اگرچه در بهار ظاهر می شوند اما در پاییز نمی میرند بلکه فقط در بهار بعدی از بین می روند. بنابراین گیاه مدت زمان فتوسنتز را برای خود طولانی می کند - از اوایل بهار ، زمانی که برف تازه ذوب شده است ، تا پوشش برف. آنها به محض ذوب شدن برف شروع به تولید انرژی از برگهای "پیر" زمستانی می کنند. نور ظاهر می شود

و تنها پس از ظهور برگهای جدید ، برگهای قدیمی و زمستانی از بین می روند. این گیاهان چند ساله گیاهان علفی هستند: گیکهرا ، سم اروپایی ، گلی مودار ، جوجه اردک شکمی ، زلانچوک زرد ، اگزالیس معمولی ، گیاه کبدی نجیب ، برخی از گونه های هلیبر ، ورونیکا و بسیاری از پوشش زمین.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

در طبیعت ، گیاهان همیشه سبز و زمستانی بیشتر در جنگل های صنوبر قرار دارند. دلیل اصلی رژیم نور است: جنگل صنوبر تاریک است و در تمام فصول سال.

علاوه بر این ، خاک جنگل های صنوبر بسیار غنی نیست ، معمولاً غرقاب و دارای اسیدیته بالایی است. در چنین شرایطی ، پوشش گیاهی سطح پایین به آرامی رشد می کند ، در بهار برگ ها دیر شکوفا می شوند ، سال گذشته در این زمان بسیار مهم است ، زیرا گیاهان باید امکان فتوسنتز را طولانی کنند.

رشد بیشتر گیاهان همیشه سبز خطراتی را به همراه دارد. کاربرد گسترده آنها در باغ فقط برای باغبانان باتجربه ای است که خاک حاصلخیز و میکرو آب و هوای مناسبی در سایت خود دارند. زمستانهای بدون برف با دمای پایین -35… -40 درجه سانتیگراد مخرب هستند ، و هر 20 سال یکبار تکرار می شوند. بنابراین ، رشد گیاهان همیشه سبز و سبز زمستانی در باغ فقط باید پس از ایجاد شرایط آب و هوایی مناسب انجام شود.

اگر این کار انجام نشود ، در زمستان های بدون برف ، برگها در اثر یخبندان شدید آسیب می بینند و دچار "آفتاب سوختگی بهاره" می شوند ، که باعث خشک شدن باد و تابش مستقیم خورشید می شود. یک باغ ایده آل برای گیاهان سبز زمستان یک باغ سایبان است که در زمستان برف زیادی جمع می کند ، باد ندارد و سایه ای از روبرو است. خاک در چنین باغی باید با افزودن شن و ماسه درشت ، سبک باشد.

تولید مثل گیاهان که زمستان گذرانی می کنند با برگها تقریباً هیچ تفاوتی با گیاهان برگریز ندارد. به طور معمول ، سه گروه اصلی را می توان از لحاظ روش تولید مثل مشابه تشخیص داد:

- نمایندگان خانواده هدر: گلهای گلرنگ ، هیترها ، رزماری وحشی ، غلاف ، گالتریا ، کالمیاس ، خرس ، لینگنبری ، - با قلمه و تقسیم بوش تولید مثل می کنند.

- بوته های پوشش زمینی: euonymus کوتوله ، euonymus ریشه دار و انواع آن ، cotoneaster دامر ، pachisandra ، گیاه گلدان ، پیچک ؛ پوشش زمینی علفی: آویشن ، سم ، شلترین گیاه ، سرسخت ، فلوکس استلوئید ، زلنچوک ، - روی شاخه ها و شاخه های آنها ریشه ایجاد می کند. در ریشه درخت دوک ، ریشه های شاخه ها حتی در هوا تشکیل می شود. فقط باید جدا و پیوند بزنیم! همه این گیاهان قلمه های عالی نیز هستند.

- گیاهان چند ساله گیاهان "غیرپراش" با برگهای زمستانگذار از دو طریق اصلی تولید مثل می شوند: بذر و تقسیم بوته. اینها badans ، geykhera ، hellebores ، liverwort ، و همچنین نمایندگان گیاهان گیاهی کوهستان ، مانند عربی ، ابریشمی ، ایبریس همیشه سبز ، بز کوهی ، خشک و غیره هستند که به طور گسترده ای در باغ های سنگی و سنگسارها استفاده می شوند. فراموش نکنید که با تولید مثل بذر ، حیوانات جوان ممکن است تمام خصوصیات گیاه مادر را به ارث نبرند. روش تقسیم کلوخه ها و بوته ها ساده تر و در دسترس تر است ، خصوصاً از آنجا که تقریباً همه گیاهان چند ساله به طور دوره ای به جوان سازی احتیاج دارند.

گفتگوی جداگانه ای درباره ماهونیا هالی ، به عنوان معمولی ترین گیاه سبز-زمستانی. علیرغم ظاهر عجیب و غریب ، از همه جهات بسیار راحت تولید مثل می شود ، حتی گاهی اوقات بدون کمک ما. در شرایط مساعد در باغ ، بذر خود را به وفور می دهد ، در استولن های زیرزمینی می خزد ، و همچنین تا حدی از شاخه های خوابیده روی زمین ریشه می گیرد. برای بدست آوردن مقدار زیادی ماده کاشت ، ریشه زایی قلمه های چوبی را می توان توصیه کرد.