نحوه آماده سازی مناسب برای کاشت و کاشت درختان سیب و گلابی - 3

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

پایان برای شروع

برخی از باغداران معتقدند که کافی است کودهای کودی (کود کاه) ضعیف تجزیه شده یا کمپوست نارس را به صورت یک لایه مالچ پاشی در امتداد دایره تنه درختان پس از کاشت پخش کرده و مواد آلی به گودال کاشت اضافه نکنید. آنها ترجیح می دهند آب معدنی را در پایین گودال قرار دهند و این کودها را با مقدار کمی خاک مخلوط کنند. به نظر من بعید است این تکنیک بهترین گزینه برای رشد بیشتر گیاه باشد. اگر باغبان مجبور شود بطور همزمان چندین ده درخت بکارد ، این قابل درک است. سپس ممکن است مواد آلی با کیفیت بالا به اندازه کافی برای همه چاله های کاشت نداشته باشد. علاوه بر این ، کیفیت آن نیز باید در نظر گرفته شود.

اگر کودهای آلی در درجه پایین تجزیه قرار بگیرند ، بنابراین ، با کمبود اکسیژن هوا در کف گودال کاشت ، آنها ضعیف و به آرامی تجزیه می شوند ، آمونیاک و سولفید هیدروژن آزاد می کنند ، که بد تأثیر بر میزان بقا و فعالیت حیاتی ریشه گیاهان. همچنین شناخته شده است که نیتروژن خالص می تواند روی گیاه در دوره اولیه ریشه زایی گیاه تأثیر منفی بگذارد.

البته ترجیح داده می شود که مواد آلی خوب تجزیه شده با خاک در نظر گرفته شده برای پر کردن مجدد گودال کاشت کاملاً مخلوط شود. کودهای حاوی نیتروژن (نیتروفوسکا ، نیتروآموفوسکا ، آموفوس ، نیترات پتاسیم - 0.1-0.2 کیلوگرم) هنوز باید (در مقادیر محدود) در حین کاشت استفاده شود ، و آنها را کاملاً با کل حجم زمین کاشت برنامه ریزی شده مخلوط کنید. و بهتر است بلافاصله سعی کنید نهال را با همه موارد لازم تهیه کنید.- بلافاصله کل حجم مورد نیاز خاک ، از جمله مواد آلی با کیفیت بالا را که با آن مخلوط شده است و مجموعه ای از کودهای معدنی را تهیه کنید. به گفته کارشناسان ، هنگام سوخت گیری در یک گودال فرود با ابعاد 1x0.6x0.6 متر ، دوزهای کودهای اساسی عبارتند از: آلی - 30-35 کیلوگرم ، سوپرفسفات گرانول - 1 کیلوگرم (یا سوپرفسفات دوتایی - 0.5 کیلوگرم) ، سولفات پتاسیم - 0.13 کیلوگرم ، خاکستر چوب - 1 کیلوگرم. یک بار دیگر تکرار می کنم: مهم است که کودها کاملاً با خاک کاشت مخلوط شوند.… به هر حال ، نحوه تهیه مخلوط مغذی خاک در یک گودال کاشت ، این فعالیت حیاتی بهینه سیستم ریشه و درخت در اولین سالهای رشد خواهد بود که متعاقباً روی باردهی و امید به زندگی آن تأثیر می گذارد. اگر باغبان سوراخ کاشت را به درستی با مواد آلی و آب معدنی پر کند ، پس این منبع برای 3-4 سال برای گیاه کافی است.

بعضی اوقات بعضی از باغبانان با استفاده از تخته کاشت (5/1 متر طول ، 12/1-0/0 متر عرض) یک سوراخ کاشت با یک برش در وسط و دو شاخه در انتها تهیه می کنند. قبل از حفر سوراخ ، تخته را به گونه ای قرار می دهند که پایه مشخص شده برای محل کاشت درخت دقیقاً در برش میانی قرار بگیرد. سپس ، دو گیره کوچک کنترل به انتهای انتها رانده می شوند ، تخته و پایه برداشته می شوند ، قبلا دایره گودال را مشخص کرده اند ، و سپس آنها شروع به کار می کنند. خاک حفر شده از افق قابل کشت (فوقانی) ، حاصلخیزترین ، در یک طرف گودال قرار دارد (ترجیحاً روی یک قطعه فیلم پلاستیکی) و کاملاً با مواد آلی مخلوط می شود (هوموس گلخانه ای نیز می تواند در اینجا اضافه شود) و کودهای معدنی ، و از افقهای زیر کشت (پایین) - در امتداد دیگری.

سپس یک تخته کاشت روی گودال تمام شده قرار داده می شود تا گیره های کنترل دقیقاً وارد بریدگی های انتهایی شوند و یک شراب دائمی در آن رانده شود ، سپس نهال به آن گره می خورد. چوب دقیقاً در برش وسط تخته قرار می گیرد ، نشانگر مرکز گودال است. در اطراف پایه (تقریباً به وسط سطح فوقانی یا حتی 2/3 سوراخ) ، تلی از خاک مخلوط با کودها ریخته می شود. توصیه می شود چند روز قبل از کاشت یک سوراخ حفر کنید و آن را پر کنید تا این تپه زمان نشستن داشته باشد.

کاشت نهال

هنگام کاشت ، گیاه را روی تلی از خاک گودال کاشت قرار می دهند تا سیستم ریشه در مرکز آن واقع شود. سپس آنها با احتیاط از ایجاد خلأ در بین ریشه ها ، آنرا با خاک نرم سست بپوشانند. بهتر است یک نهال را با هم بکارید. یک نفر گیاه را در قسمت شمالی پایه (برای محافظت از نهال در برابر گرما و آفتاب سوختگی) توسط ساقه نگه می دارد تا یقه ریشه پوشانده نشود. هر از گاهی نهال را تکان می دهد تا خاک بهتر به ریشه بچسبد. باغبان دوم در این زمان خاک را به صورت پاره پاشیده و ریشه ها را با دقت روی تپه پخش می کند. او زمین را به آرامی فشرده می کند ، سعی می کند ریشه ها را قطع نکند و پوست آن را جدا نکند. وقتی گودال کاملا پر شد ، خاک باید لگدمال شود ، از آنجا که ریشه هایی که توسط خاک فشرده نشده اند می توانند خشک شده و از بین بروند. به منظور جلوگیری از شکستن ریشه ها در هنگام لگدمال سازی خاک ، پا را با انگشت در برابر ساقه تنه قرار می دهند ، ابتدا از انگشت فشار می آورند و سپس فشار به پاشنه منتقل می شود. این عملیات بسیار آرام انجام می شود تا به سیستم ریشه گیاهچه آسیب نرساند.

لازم به یادآوری است که یقه ریشه باید 4-6 سانتی متر بالاتر از لبه های گودال قرار داشته باشد ، به طوری که پس از نشست خاک ، با آن در یک سطح قرار گیرد. تمرین طولانی مدت نشان داده است که هم عمیق شدن شدید (یقه ریشه در زیر سطح خاک) و هم موقعیت زیاد (یقه ریشه در بالای سطح خاک) منجر به وخیم شدن وضعیت گیاهچه می شود. به عنوان مثال ، با کاشت کم ، پوست موجود در بافت تنه که در خاک مدفون شده است می تواند ترک بخورد و حمایت کند و ریشه های درخت به تدریج از بین می روند. نهال های کاشته شده عمیق به آرامی رشد می کنند ، میوه کمی می دهند و زود زود پیر می شوند. هنگام کاشتن بالا ، درختان دچار خشکسالی می شوند ، زیرا سیستم ریشه آنها در سطح بالایی (خشک شدن) خاک قرار خواهد گرفت.

وقتی سوراخ پر شد و ریشه ها به طور قابل اعتماد با خاک پوشیده شدند ، بدون توجه به آب و هوا ، به اندازه اندازه سوراخ کاشت ، به مقدار کافی (حداقل 20 لیتر) دور درخت ریخته می شود. هدف اصلی آبیاری اطمینان از تماس خوب (سفت) خاک با ریشه است. وقتی آب به خاک جذب شد و تا حدودی ته نشین شد ، زمین سست اضافی روی کل سطح دایره تنه روی نهال ریخته می شود.

به طوری که آب به طور فعال تبخیر نمی شود ، تنه ها پس از آبیاری شل می شوند و پس از نشست نهایی خاک با یک لایه (ضخامت 10-12 سانتی متر) از ذغال سنگ نارس ، کود کاه ، کمپوست ، خاک اره ، برگ ، چمن خشک یا سوزن مالچ زدن تأثیر مثبتی در رشد درختان جوان دارد: رشد ریشه را افزایش می دهد ، از خاک خشک شدن و تشکیل پوسته خاک ، از ظاهر علف های هرز محافظت می کند. در هوای خشک ، آبیاری پس از چند روز تکرار می شود. هنگام کاشت در بهار ، لازم است که به طور دوره ای گیاه را آبیاری کنید ، از خشک شدن بیش از حد سطح خاک جلوگیری کنید.

پس از آبیاری ، نهال را از شاخه پایین تاج به صورت آزاد به شاخه گره می زنند تا در باد نچرخد و با زمین آزادانه ته نشین شود. توصیه نمی شود پس از کاشت نهال را محکم گره بزنید ، زیرا پس از نشست خاک می توان ریشه ها را در معرض دید و زیر آنها حفره ایجاد کرد. نهال 1.5-2 هفته پس از فشرده شدن خاک ، سرانجام نهال را با ریسمان به شاخه گره می زنند و آن را با دقت به شکل شکل هشت می پیچانند.

در سطح بالای آب زیرزمینی (1-1.5 متر از سطح) ، نهال درختان میوه در تپه های خاکی با ارتفاع 40-50 سانتی متر و شعاع 35-40 سانتی متر کاشته می شود. قطر تپه باید گسترش یابد هر سال. در همان زمان ، حفره های کاشت حفر نمی شوند ، اما تپه ها خود از خاک حاصلخیز ایجاد می شوند ، مشابه آنچه در سوراخ های کاشت می رود. برای اینکه این زمین فله از هم پاشیده نشود و از سیستم ریشه نهال خارج نشود ، توصیه می شود آن را از هر طرف در طرفین با تخته هایی محدود کنید که باعث فرسایش خاک هم هنگام آبیاری نشود و هم آب در بهار ذوب شود. قوانین کاشت نهال در این مورد همانند یک سایت منظم است.

هنگام کاشت در پاییز ، با بستن محکم تنه ها با کاغذ قیر یا کاغذ ضخیم ، باید از تنه درختان جوان در برابر جوندگان محافظت شود. فریب هایی که از فروشگاه های خرده فروشی خریداری می شوند و در سوراخ ها یا لوله های نمدی قرار می گیرند ، در برابر موش ها موثر هستند. بعضی از باغبانان پس از بستن ، نهالها را با تپه وسیعی از زمین (به ارتفاع تا 20 سانتی متر) می پاشند. این مهم در مناطقی که یخ زدگی ریشه ها امکان پذیر است (به عنوان مثال ، در شمال شرقی منطقه لنینگراد) وجود دارد.

الكساندر لازارف ،

كانديداي علوم زيست شناسي ، محقق ارشد ، موسسه تحقيقاتي روسيه درباره حفاظت از گياهان ، پوشكين