ساخت مسیرها در کشور - 2

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

خودتان آهنگ بسازید …

چه مسیرها و مسیرهایی به راحتی زندگی در کشور کمک می کند

قسمت 1 - برنامه ریزی مسیرهای باغ ، ماسه و مسیرهای بتونی

مسیرهای دال

مسیرهای دال بتونی بسیار محکم و بادوام هستند. همان شن و ماسه اساس چنین مسیری است. صفحات را می توان به صورت یک ردیف مداوم و یا دارای شکاف بین آنها 4-6 سانتی متر قرار داد. در صورت تمایل ، صفحات را می توان بدون مشکل خاصی در کشور ساخت. برای این کار ، لازم است که فرم های تاشو چوبی یا فلزی را برای چندین صفحه همزمان تهیه کنید. اسلب را می توان مستقیماً روی زمین ساخت ، زیرا سایت را از قبل آماده کرده اید.

برای انجام این کار ، لازم است پوشش گیاهی را بردارید ، خاک را خیس کرده و آن را با شن و ماسه الک شده در یک لایه 1 سانتی متر پر کنید. دوباره می توانید با تقویت آنها با مش فلزی و آرماتور ، اسلب های بادوام تری بسازید. وقتی جرم بتن تنظیم شد ، می توان قالب را جدا کرد و در مکان دیگری قرار داد تا اسلب های بعدی ساخته شود.

بیشتر اوقات ، برای ساخت جاده ها و مسیرها از اسلبهایی با ابعاد 50x50 سانتی متر استفاده می شود ، اگرچه باید اعتراف کرد که مسیرهای ساخته شده از اسلب در اندازه های مختلف بسیار جالب و ظریف تر به نظر می رسند. برای این منظور می توان اسلبهایی با ابعاد 20x40 ، 40x40 ، 40x60 ، 40x80 ساخت. علاوه بر این ، شما می توانید از هر دو تخته صاف و الگو استفاده کنید (شکل 4 را ببینید).

نوع دیگر فرم برای ساخت اسلب استفاده از حلقه معمولی از هر بشکه چوبی است. به حلقه می توان هر شکلی داد (شکل 5 را ببینید) ، از جمله مواردی که از سنگ طبیعی تقلید می کنند. این شکل می تواند بی نهایت متنوع باشد ، و در نتیجه آهنگی از هر پیکربندی ایجاد شود. هنگام ساخت اسلب ، قطعات چند رنگ کاشی ، شیشه تزئینی ، سنگریزه های شکل ، قطعات گرانیت و سنگ مرمر ، قطعاتی از محصولات موزاییکی را می توان به قسمت جلویی آنها فشار داد.

پس از آماده سازی پایه برای مسیر (خاک را بردارید ، آن را لمس کنید) ، سنگ ریزه درشت در پایین قرار داده می شود ، سطح آن را تسطیح کرده و لمس می کنید. در بالای آن ، سنگ ریزه های ریز با لایه ای حداقل 6 سانتی متر گذاشته می شود ، که همچنین تراز و فشرده می شود. لایه ای از حدود 5 سانتی متر بتن "لاغر" (1 قسمت سیمان و 6 قسمت ماسه) از قوام پلاستیکی بر روی شن ریخته شده است.

دالها بر روی بتن گذاشته می شوند تا شکاف بین آنها حداقل باشد. برای دستیابی به یکنواختی لازم ، صفحات در امتداد یک طناب کشیده گذاشته می شوند ، که برای بررسی صحیح تخمگذاری استفاده می شود. همچنین لازم است از تراز استفاده شود تا مسیر مسیر شیب لازم را داشته باشد تا از تشکیل گودالها بر روی آن جلوگیری شود. هر دال باید با چکش زده شود تا با کل سطح خود به پایه بچسبد. با این حال ، این فقط باید از طریق هیئت مدیره انجام شود. شکاف های بین دال ها با ملات سیمان پر می شود.

اگر قرار باشد از مسیر خیلی فشرده استفاده نشود ، پس به جای پایه سنگ استفاده از پایه شنی مجاز است. یعنی اسلب ها را روی پایه ماسه ای قرار دهید. اگر هر دال در حین کار حرکت کند ، می توان آن را بلند کرد ، شن اضافه کرد و در جای خود قرار داد.

علاوه بر مسیرهای دال بتنی ، می توان مسیرهای بتونی در موقعیت را نیز ساخت. آنها عملی و با دوام. توصیه می شود که آنها را با طرح منحنی یا طرح دو مسیر برای یک مسیر اتومبیل تنظیم کنید. عمق پایه پیاده روی 8-10 سانتی متر است ، جاده 40-50 سانتی متر است (شکل 6 را ببینید).

پس از علامت گذاری در امتداد لبه های خندق ، یک قالب چوبی نصب شده است به طوری که لبه بالایی آن 3-6 سانتی متر از زمین بیرون می زند. پس از آن ، پایه در قالب تراز می شود ، خیس می شود ، به طور کامل با آب مرطوب می شود و با آن ریخته می شود بتن با نسبت سیمان ، ماسه و شن 1: 1.6: 3. عمق تخمگذار می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد اگر قبلاً آرماتور فلزی به یکپارچه بتن وارد شود: لوله های قدیمی ، پروفیل های مختلف فولادی ، نوارها ، میله ها ، میخ ها … وقتی بخار رطوبت از سطح بتن تبخیر می شود ، می توان الگویی را اعمال کرد ، معمولاً از کاشی ها یا سنگ طبیعی با شکل نامنظم تقلید می کنید. یک الگوی جالب - دایره ها ، خطوط موج دار - را می توان با چاپ هایی ایجاد کرد ، به عنوان مثال ، یک قوطی حلبی یا قطعات آسفان موج دار. یک سطح خشن را می توان با یک برس معمولی بدست آورد.

مسیرهای سنگی

علاوه بر مسیرهای بتونی ، اغلب مسیرهای سنگی نیز ساخته می شوند. آنها بر دو نوع هستند:

مسیر سنگ طبیعی. برای مسیری که از چنین موادی ساخته شده باشد ، سنگهای کوچکی با شکل کم و بیش منظم مورد نیاز است. سنگهای بزرگ باید خرد شوند زیرا جابجایی آنها دشوار است. برای تهیه پایه ، باید خاک را بردارید ، اما نیازی نیست که آن را خیز بزنید. سنگهای بزرگ در لبه ها انباشته می شوند و سنگهای کوچک در وسط. در این حالت ، شکاف بین آنها تا حد ممکن محکم پر می شود. سنگ ها باید به گونه ای تنظیم شوند که تا حد امکان به یکدیگر نزدیک باشند. هر سنگ باید با چکش سنگین به داخل زمین رانده شود و شکاف های باقیمانده بین آنها باید با ملات شن ، ماسه یا بتن پوشانده شود.

مسیر با استفاده از سنگفرش تراش خورده ، قلوه سنگ یا سنگ تراش خورده مسطح. چنین مسیرهایی (شکل 7 را ببینید) بر روی یک پایه شنی مرتب شده اند. آنها با ملات بتن تا سطح سطح فوقانی سنگها یا کمی بالاتر پر شده اند (برای تخلیه بهتر آب از مسیر). با انتخاب سنگهایی در اندازه های مختلف و تخمگذارهای متنوع ، می توانید به موزاییک آرایی آنها دست پیدا کنید ، در نتیجه به یک اثر تزئینی و هنری عالی دست پیدا کنید (شکل 8 را ببینید).

مسیرهای ساخته شده از آجر قرمز سوخته بسیار زیبا ، کاملا مستحکم است (شکل 9 را ببینید). برای این منظور ، آجر مقاوم در برابر رطوبت مناسب ترین است. آجرها را می توان به صورت صاف و لبه دار گذاشت (شکل 10 و 11 را ببینید). به عنوان پایه ، شن و ماسه دانه درشت با یک لایه 10-15 سانتی متری ریخته و به طوری که در وسط برآمدگی ایجاد می شود ، سطح آن را یکدست می کند ، سپس آن را با آب مرطوب کرده و آجرها را بر اساس یک طرح از قبل انتخاب شده قرار دهید.

در امتداد لبه های مسیر برای تشکیل یک حاشیه ، آجرها روی لبه گذاشته می شوند. یک پوشش آجری که روی ماسه گذاشته شده ، با احتیاط با یک بلوک چوبی مرتب شده و قبل از شروع کار به مقدار زیادی با آب ریخته می شود. در مسیرهای پر بار مانند وسایل نقلیه ای که از همه آجرها عبور می کنند باید در لبه قرار گیرند.

مسیر را می توان از سرباره ، سنگ خرد شده ، شکستن آجر ساخت. برای انجام این کار ، شکستگی سرباره ، سنگ ریزه یا آجر بزرگ با لایه 10-12 سانتی متری بر روی ته خندق ریخته می شود ، سپس با آب ریخته و دوباره خیس می شود. از بالا ، سرباره خوب در یک لایه 4-5 سانتی متری ریخته می شود و دوباره با دستمال آب ریخته می شود. در صورت امکان ، پایه را با خاک رس روغنی با یک لایه 1-2 سانتیمتر پوشانده و با سنگ ریزه با سنگ ریزه یا سرباره با لایه 2-3 سانتی متر پوشش دهید.

و در آخر ، من راهی بسیار غیرمعمول را پیشنهاد می کنم که اتفاقاً در استونی آن را دیدم. این مسیر باغی است که از لاستیک های ماشین قدیمی ساخته شده است. من فکر می کنم که هر ساکن تابستانی می تواند چنین مسیری را طی کند ، زیرا مواد (لاستیک ماشین) همه جا خوابیده است.

بنابراین ، لاستیک از کناره ها بریده می شود تا فقط "تردمیل" باقی بماند (یعنی آج طرح دار). به منظور ساده تر شدن آج ، برشها در امتداد لبه ها هر 20-25 سانتی متر انجام می شود. عمق برشها حدود 2/3 ضخامت سیم است. همین. فقط برای کمی عمق بخشیدن به مسیر زمین باقی مانده است. در هر زمان و در هر شرایط آب و هوایی می توانید چنین آهنگی را اجرا کنید.

در سالهای اخیر ، مسیرهای باغ ساخته شده از اصطلاحاً "تخته سنگ فرش" در خانه های مانور و خانه های کلبه گسترش بیشتری یافته است (شکل 12 را ببینید). این ماده از سه جز main اصلی تشکیل شده است: شن ، پلیمر و رنگدانه رنگی. این سیمان نیست ، بلکه پلیمری است که به عنوان عنصر اتصال استفاده می شود. صفحات سنگ فرش با مقاومت بالا ، مقاومت در برابر آب ، مقاومت در برابر اسید و به ویژه مقاومت در برابر سرما (مقاومت در برابر دما تا -70 درجه سانتیگراد) مشخص می شود. کاشی از قابلیت انعطاف پذیری کافی برخوردار است ، بنابراین ترک نمی خورد ، شکافته نمی شود و در نتیجه در هنگام حمل و نقل ، نصب و بهره برداری ضایعات بسیار کمی ایجاد می شود. با این حال ، این ماده از نظر قیمت بسیار سنگین است ، بنابراین برای یک باغبان ساکن تابستان ساده مقرون به صرفه نیست. مخصوصاً برای یک مستمری بگیر. در مورد ساخت مسیرها از صفحات رنگی بیشتر بدانید

اگر یک تصحیح معروف را نقل کنیم ، می توان نتیجه گرفت: چند ساکن تابستان - گزینه های زیادی برای مسیرهای باغ. نکته اصلی در اینجا قابلیت اطمینان و سهولت استفاده است. و اینکه از چه چیزهایی ساخته شده اند یک موضوع ثانویه است.