جینکو بیلوبا یا بیلوبا: پرورش و خواص دارویی

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

جینکو بیلوبا یک گیاه یادگار در آپارتمان شما و حتی در باغ است

هر کسی که حداقل یک بار برگ های این گیاه را دیده باشد ، حتی اگر فقط در تصویر باشد ، هرگز آنها را فراموش نخواهد کرد و آنها را با دیگران اشتباه نخواهد گرفت.

به سادگی هیچ کس مانند این در جهان وجود دارد! شاید متحجر ، در ذغال سنگ نقش بسته و به این شکل حفظ شود.

کل کلاس ginkgoids - ده ها ، شاید صدها گونه (که اکنون می توانند کاملاً دقیقاً تعداد آنها را بگویند) - منقرض شده اند. فقط یكی باقی مانده است - جینكگو بیلوبا - یكی از قدیمی ترین گیاهان چوبی روی زمین ، به اصطلاح ، فسیل زنده جهان گیاهان.

راهنمای باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

سرخس های جینکو از سرخس های دانه ای باستان نشأت گرفته اند ، اولین بقایای قابل اعتماد آنها از دوره پرمیان برای دانشمندان شناخته شده است ، اما ظاهراً حتی زودتر نیز ظاهر شده اند. و آنها در دوره مزوزوئیک به ویژه در اواخر دوره ژوراسیک و اوایل دوره کرتاسه ، یعنی در زمان بیشترین توزیع دایناسورها. آنها نیاکان تمام مخروطیان موجود و منقرض شده نیز هستند.

منطقه طبیعی توزیع جینکو بیلوبا در حال حاضر ناچیز است - یک منطقه کوچک در کوههای دیان مو شان در شرق چین ، در مرز استانهای ژجیانگ و آنهویی. برای مدت طولانی ، حتی اعتقاد بر این بود که این گونه فقط در فرهنگی زنده مانده است که از زمان های بسیار قدیم در چین ، کره و ژاپن کاملاً رایج بوده است.

در آنجا نام های غنایی زیبایی به او داده اند: زردآلو نقره ای ، میوه نقره ای و غیره ، اگرچه با موقعیت واقعی او در طبقه بندی گیاهان مطابقت ندارد. و آن برای تزئین ، دانه های مغذی خوشمزه ، و همچنین دارویی و سایر خواص مفید از دوران باستان رشد کرده است.

جینکو درختی بسیار بادوام است ، در میان کاشتهای آن در این کشورها نمونه های فردی با سن بیش از هزار سال وجود دارد. در سال 1690 توسط E. Kempfer ، پزشک در سفارت هلند در ژاپن ، برای اروپا افتتاح شد. وی همچنین اولین توصیف علمی از آن را که در سال 1712 در لندن منتشر شد ، ارائه داد.

در حدود سال 1730 ، جینکو به اروپای غربی وارد شد ، جایی که سرانجام در سراسر جنوب اروپا گسترش یافت. پس از نیم قرن دیگر ، آن را به آمریکای شمالی وارد کردند ، و بعد از آن به طور گسترده ای در بسیاری از کشورهای دیگر کمربند نیمه گرمسیری مستقر شد. در سال 1771 ، یک گیاه از انگلستان برای کارل لینئوس فرستاده شد ، وی یک نام گیاهی به این گونه داد و آن را در طبقه بندی خود وارد کرد.

جینکو یک برگ برگ ریز و باریک و پر درخت است که دارای اندازه اول تا 40 متر ارتفاع و طبق برخی منابع ادبی حتی تا 70 و قطر آن نیز تا 4 متر است. درختان جوان دارای یک تاج هرمی هستند که با افزایش سن گسترش می یابد. شاخه های آن اغلب دور هم جمع شده و تقریباً به صورت افقی از تنه امتداد می یابند. آنها دو نوع شاخه دارند: کشیده و کوتاه.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

در برگهای اول به صورت جداگانه قرار دارد ، در دوم - در دسته های 5-7 قطعه. آنها ساده ، چرمی ، فن دار یا گوه ای گسترده با رگه های دوگانه دوگانه و یک بریدگی در انتها هستند که برگ را به نصف تقسیم می کند (به همین دلیل است که به جینکو بیلوبا گفته می شود). با دمبرگهای نازک ، کشسان و بلند ، تا 10 سانتی متر.

بعضی اوقات گیاهان جوان دارای برگهایی با 4-8 لوب هستند. آنها در اواخر پاییز سقوط می کنند ، قبل از اینکه زرد طلایی شوند. پوست نازک است. خاکستری خشن در بزرگسالان با ترک های طولی. چوبی با حلقه های کاملاً مشخص ، بسیار سبک و نرم ، از نظر خصوصیات مکانیکی مشابه صنوبر. بیشتر قسمت تنه آن یک چوب ساپت قهوه ای روشن است. هسته آن قهوه ای مایل به زرد است ، هسته آن ضعیف توسعه یافته است.

جینکو برخلاف درختان سوزنی برگ ، رزین ندارد. از چوب آن برای ساخت مبلمان و صنایع دستی مختلف استفاده می شود. اندام های تولید مثل فقط در شاخه های کوتاه شده قرار دارند. در ماده ها ، از یک تا هفت دانه می تواند روی هر کدام ایجاد شود.

جینکو در آوریل-مه شکوفا می شود و در اثر گرده افشانی توسط باد انجام می شود. در اواخر 30-30 سالگی باردهی می کند. تا آن زمان ، تعیین اینکه کدام نمونه در مقابل شماست ، مرد یا زن ، امکان پذیر نیست. بنابراین ، برای افزایش بهره وری از مزارع در کشورهایی که این گونه به عنوان محصول کشاورزی کشت می شود ، قلمه های ماده را به تاج گیاهان نر پیوند می زنند. و برای گرده افشانی بهتر دومی ، بعضی اوقات عملیات معکوس با آنها انجام می شود.

بذرها از نظر ظاهری شبیه آلو ، بزرگ ، تا 2 سانتیمتر ، بیضی مانند ، بیضی هستند ، هنگام رسیدن به پوسته ای گوشتی ، زرد عنبر ، رزینی و چسبناک هستند. پس از تمیز کردن آن و جوشاندن یا سرخ شدن متعاقب آن ، آنها خورده می شوند ، علاوه بر این ، آنها در طب سنتی شرقی ، به ویژه برای آسم برونش و سایر بیماری ها استفاده می شوند. آخرین تحقیقات پزشکی ، خواص دارویی دانه ها و برگ های گیاه جینکو را تأیید کرده است. اکنون داروهایی مانند گینکور ، ری ویلیگینکو و سایر داروها از آنها تولید می شود.

بذرها می توانند به محض رشد کافی جنین جوانه بزنند ، بنابراین دوره خواب ندارند. توانایی جوانه زدن آنها در شرایط مرطوب حدود یک سال طول می کشد. هنگام جوانه زدن لپه ها به سطح آب نمی آیند ، بلکه در داخل دانه ها در زیر زمین باقی می مانند. دو برگ اول که ظاهر می شوند دارای پوسته پوسته ای هستند و برگهای بعدی از مشخصات فن هستند.

علاوه بر دانه های جینکو ، می تواند با قلمه ضرب شود ، شاخه های پنوماتیک می دهد.

جینکو - درختانی که نور دوست ، ترموفیل و رطوبت دوست هستند ، آنها به ویژه به رطوبت حساس هستند (خشکی را تحمل نمی کنند). عاشق خاک حاصلخیز و تازه است ، اما می تواند خاک فقیر را تحمل کند. آنها آلودگی گاز ، گرد و غبار و دود را تحمل می کنند ، در برابر بیماری های قارچی و ویروسی مقاوم هستند و توسط آفات آسیب نمی بینند. و مهمتر از همه ، آنها بسیار تزئینی و زیبا هستند.

در کشور ما ، گیاه جینکو در ابتدا در سواحل دریای سیاه کریمه و قفقاز معرفی شد ، اما با گذشت زمان و بیشتر و بیشتر در شمال آن کشت شروع شد. در حال حاضر ، با موفقیت به شکل درختی در امتداد خط کالینینگراد-ولگوگراد رشد می کند. اولین باری که این گیاه را ملاقات کردم در ساحل دریای سیاه ، در آدلر ، در گلزار مزرعه ایالتی South Cultures بود (قبل از آن فقط در ادبیات علمی در مورد آن مطالعه کرده بودم).

در آنجا او یک درخت جوان ، تقریباً دو متری ارتفاع ، درختی بسیار برازنده و دارای تاجی غیرمعمول زیبا بود. بعداً او را چندین بار در گلخانه های باغ گیاه شناسی دیدم. اما مورد دوم برای رشد گونه های عجیب و غریب نادر ، غالباً بسیار دمدمی مزاج وجود دارد ، بنابراین من فقط آنجا را تحسین می کردم ، اما سپس حتی در مورد رشد آن هم فکری نکردم.

و سپس ما با او ملاقات کردیم … در موسسه خودم! به معنای واقعی کلمه در یک آزمایشگاه همسایه ، جایی که همکاران آن را به عنوان یک گیاه خانگی معمولی در یک جعبه با خاک پرورش می دهند ، اما نه به صورت یک درخت باریک ، بلکه به صورت بوته ای با غلظت کم ، که علاوه بر این ، برگ های خود را برای 2 -3 ماه در زمستان. در این زمان بود که من او را برای اولین بار در آنجا دیدم ، بنابراین ، صادقانه بگویم ، در ابتدا من او را نشناختم. البته ، در چنین شرایطی در ماههای زمستان ، گیاه در این زمان بدیهی است که فضای داخلی محل را تزئین نمی کند ، اما چه کاری می توانید انجام دهید ، اگرچه جنوبی ، نیمه گرمسیری است ، اما هنوز برگریز است.

با این وجود ، این ثابت می کند که دوستداران گیاهان داخلی غیرمعمول و عجیب و غریب می توانند آن را با موفقیت در خانه در طاقچه پرورش دهند و توانایی تولید مثل توسط قلمه ها برای تکثیر تعداد نسخه های مورد نیاز به اندازه کافی آسان است. فقط توصیه می شود گیاه برای دوره خاموش در مکان خنک تری قرار گیرد و همچنین در این مدت باید تا حدودی آبیاری کاهش یابد.

با این حال ، حتی یک افشاگری کامل برای من ، یک متخصص ، این بود که گیاه جینکو یک نوع پلاستیک است که قادر به سازگاری با موجودیت نه تنها در خط میانی ، بلکه حتی در شرایط سخت شمال غرب است. گونه های نیمه گرمسیری دیگر بسیار جوان و مترقی دیگری در جهان وجود دارد که می توانند به راحتی و به سرعت در منطقه ما سازگار شوند.

درست است ، در اینجا مانند یک درخت کم ، یا به صورت بوته خزنده ، خزنده ، مانند یک درخت کم رشد می کند ، زیرا شاخه های آن اغلب روی پوشش برف یخ می زند. بنابراین ، در باغ گیاه شناسی اصلی در مسکو ، نه درخت جینکو در زمستان آزاد و بدون پناهگاه برای زمستان رشد می کنند ، که بزرگترین آنها 5 متر قد دارد. یک نسخه از آن در پارک BIN ما وجود دارد. V. L. کوماروف

سوال این است که آیا ارزش پرورش جینکو را دارد؟ پس از همه ، میوه ها از او ، به احتمال زیاد ، صبر نمی کنند! همانطور که قبلاً ذکر شد ، نه تنها دو دامنه است و تعیین جنسیت گیاه قبل از شروع باردهی غیرممکن است ، بنابراین همیشه خطر وجود دارد (بعید است بسیاری از آنها را بدست آورید) که همه آنها همجنس بودن اما میوه دهی ، همانطور که قبلاً ذکر شد ، خیلی دیر می آید ، شما باید دهه ها صبر کنید!

به عنوان تسلی خاطر در مورد احتمال ناچیز به دست آوردن بذر در شرایط ما ، باید گفت که هنگام رسیدن ، پوسته نرم آنها ، حاوی اسید بوتیریک ، بوی بسیار نامطبوع و نامطبوعی از روغن ترشح می دهد. بنابراین ، در ایالات متحده ، هنگام رشد درختان برای اهداف تزئینی ، به منظور جلوگیری از باردهی و بر اساس آن ، بو ، تمام نهال های رشد یافته در نهالستان هایی با کلیه نر پیوند می خورند به طوری که فقط نمونه هایی از یکی از این جنسها در کاشت ها وجود دارد. و با این وجود ، با وجود همه آنچه گفته شد ، به نظر من هنوز هم در شرایط ما ارزش پرورش جینکو را دارد.

نه تنها در این فرم بسیار تزئینی است ، بلکه از همه مهمتر ، تمام خواص ارزشمند دیگر این گونه نیز حفظ می شود. و بسیار قابل توجه و جالب هستند. اولاً: حشرات بوی برگ آن را به هیچ وجه تحمل نمی کنند ، اگرچه طبق معیارهای انسانی ، دومی برخلاف بذر ، تقریباً بو نمی دهد. آیا این کمی است ، و سپس اگر یک بوی خوب می خورید ، کمی روغن ترشیده کنید.

پروانه کاملاً از کابینت هایی که در آن قرار گرفته اند ناپدید می شود. و پشه ها و مگس ها به آپارتمان هایی پرواز نمی کنند که در بعضی از آنها (حتی خشک) خشک شده و سایر حشرات نیز ناپدید می شوند. ثانیاً ، برگ های جینکو ، همانطور که قبلاً قبلاً ذکر شد ، دارای خواص دارویی هستند. آنها در درمان اسکلروز ، واریس ، ترومبوفلبیت و سایر بیماری های سیستم گردش خون و همچنین بیماری های دیگر استفاده می شوند. و ، سرانجام ، این فقط یک گیاه زیبا با برگهای منحصر به فرد و اصلی است.