راز سوراخ جادویی

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

قصه های ماهیگیری

از آنجایی که در جوانی ام در زمستان فرصت صید کپور چلیپایی (دقیق تر کپور چلیپایی) را پیدا کردم ، ساده لوحانه اعتقاد داشتم که چنین چیزی وجود ندارد ، اما هنوز هم تجربه صید این ماهی را دارم. با این حال ، از همان زمان دانشجویی ، متقاعد شدم که تجربه "صلیبی" من بی ارزش است. تمام تلاش ها برای صید ماهی کپور چلیپایی در زمستان در مخازن کاملاً بزرگ بی نتیجه بود. معلوم شد که ، در حالی که صید ماهیان چلیپایی را در دریاچه ای که ذکر کردم ، می دانستم ، من هیچ چیزی در مورد اردوگاه و ظرافت صلیبی ها نمی دانستم. بنابراین ، برای مدت طولانی نمی توانستم در زمستان کپور بگیرم. طبق معمول ، شانس کمک کرد.

وقتی در سفر ماهیگیری بعدی ام ، در خانه یکی از ساکنان محلی کوزمیچ ظاهر شدم که همیشه با او می ماندم ، یک میهمان با او پیدا کردم - مردی میانسال با کت لحافی وصله دار و چکمه های بلند. اما او تأثیر ناخوشایندی روی من گذاشت: من حتی می گویم به نوعی نامرتب بود - خشن ، شلخته …

كوزمیچ او را معرفی كرد: "این رودیون است." اسم خودم را گذاشتم.

کوزمیچ ادامه داد: ابتدا به من و سپس به رودیون نگاه کرد: "رودیون یک ماهیگیر نابجای است و می داند چگونه هر ماهی را در هر دریاچه ای در منطقه صید کند."

- دوست دارید چه نوع ماهی صید کنید؟ - رودیون از من پرسید:

بدون تردید جواب دادم: "کپور".

- و شما می دانید که حتی یک خرس در سیرک نیز به صورت رایگان کار نمی کند … - رودیون به من خیانت کرد ، هنوز به من نگاه می کند.

من این مکالمه را که بیشتر شبیه اخاذی بود دوست نداشتم. بنابراین من چیزی نگفتم. و گرچه سوال به طور خاص به من خطاب شده بود ، كوزمیچ گفتگو را ادامه داد:

- تو رودیون هستی ، زیاد خودت را دفن نكن.

او پاسخ داد: "و من زیاد طلب نمی کنم ، و برگشت به من ، پرسید:" آیا قلاب ، جک ، قاشق داری؟

"یک چیزی هست." به من نشان دهید … من آن را نشان دادم. برای مدت طولانی ، او به دقت موشکافانه زرادخانه نه چندان غنی من از طعمه های ماهیگیری را بررسی کرد و چندین قلاب ، پنج جیغ و دو لوس کوچک را انتخاب کرد. و با خنده ای راضی اعلام کرد:

- فردا صبح من به دنبال تو می آیم ، و تو به دلخواه کپور می گیری.

او خیلی زود ظاهر شد ، زمانی که تاریکی هنوز همه چیز را در اطراف حجاب غلیظی پوشانده بود. از آنجا که من در آمادگی کامل قرار داشتم ، به محض اینکه Rodion پنجره را زد ، از خانه خارج شد و ما بلافاصله به دریاچه حرکت کردیم. ملو برف ها در جریان های زنده به صورت دسته ای در حال پیچ و تاب بودند و هر از چند گاهی از مسیر ما در جهات مختلف عبور می کردند. راهنمای من ، به روشی نامفهوم ، در تاریکی زمین حرکت می کرد و ما هرگز از مسیر درست فاصله نگرفتیم. به محض آغاز طلوع فجر ، ما خود را در دریاچه یافتیم: در وسط یک خلیج کوچک متوقف شدیم. با نگاهی به اطراف ، رودیون ، طبق برخی از نشانه های فقط شناخته شده برای او ، محلی را انتخاب كرد و اگرچه در آن نزدیك سوراخ قدیمی بود ، اما کمی كنار كشید و دستور داد: "اینجا را مته بزن". وقتی من سوراخ را سوراخ کردم ، او شروع به آموزش من کرد:

- اگر فقط از این سوراخ بگیرید ، در دیگران نیش نمی زند. قبل از شروع ماهیگیری ، به آن طعمه ای می اندازید ، - و او یک پارچه را کنار سوراخ قرار داد ، که در آن تا حدی به اندازه یک توپ پینگ پنگ پیچیده شده بود. سپس ادامه داد: - دو توده به داخل سوراخ بیندازید. در عرض نیم ساعت با این میله ماهیگیری را شروع می کنید ، - او یک میله ماهیگیری خانگی زمستانی به من داد. در انتهای خط ، یک قلاب ده سانتی متر بالاتر از جیگ گره خورده بود (نگاه کنید به تصویر).

- شما طوری عمل می کنید که قلاب دارای کرم در پایین قرار داشته باشد ، و جیغ کمی بالاتر است. نیازی به حرکت نیست. عمق آن یک و نیم متر است. اگر گزش متوقف شد ، توده دیگری را درون سوراخ بیندازید و سی تا چهل دقیقه صبر کنید. اگر گاز گرفتن از سر نگرفت ، در میله های ماهیگیری خود حلقه کنید …

و دریاچه را ترک کرد بدون اینکه به عقب نگاه کند.

من ماهیگیری را شروع کردم. قبل از پرتاب این گلوله ها به داخل سوراخ ، آنها را در دستان خود نگه داشتم ، آنها را معاینه کردم و بو کردم. نه بلافاصله ، اما هنوز فهمیدم که آنها از مخلوطی از خاک رس با کود گاو تشکیل شده اند. او که قطعات گرد را به داخل آب انداخت ، شروع به تنظیم تکل کرد. و بیست دقیقه بعد شروع به ماهیگیری کرد. آنها ابتدا کوچک ها و سپس چلیپاهای بزرگتر را برداشتند. این یک سوراخ واقعاً جادویی بود! درست است ، فقط دو ماهی به اندازه یک کف دست بودند ، بقیه کوچکتر بودند. وقتی گاز گرفت متوقف شد من موفق شدم حدوداً دوازده صلیبی را بگیرم. به دنبال دستورالعمل های رودیون ، او دور دیگری را به داخل سوراخ انداخت ، مکث کرد و گاز گرفتن از سر گرفت … افسوس ، این بار طولانی نشد. اما در همان حال ، معلوم شد که غنائم من نیم دوازده صلیبی دیگر است. بیهوده سعی کردم نیش را دوباره احیا کنم: من قطعه های گرد ، کرم های خون کوچک را به سوراخ ریختم ، همه بیهوده - ماهی آن را نگرفت. این پایان سفر ماهیگیری بود.

وقتی به خانه كوزمیچ برگشتم ، رودیون را آنجا یافتم. "خوب ، چگونه؟" - او به من برگشت. من گرفتن را نشان دادم.

- به رودیون بگو ، - من وقتی پشت میز نشسته بودیم پرسیدم ، - راز این سوراخ جادویی شما چیست؟

او با خصومت به من نگاه کرد و فقط یک جمله گفت:

- شما خیلی چیزها خواهید دانست ، سریع پیر می شوید.

… سوراخ جادویی راز خود را حفظ کرده است.