چغندر در حال رشد: تغذیه ، آبیاری ، شل شدن خاک

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

چغندر معمولی غیر معمول

گیاهان پس از 4-5 برگ واقعی ، آنها را با محلول نیتروفوسکا تغذیه می کنیم - 40 گرم در هر 10 لیتر آب. می توانید 0.5 گرم اسید بوریک به این محلول اضافه کنید. واقعیت این است که در خاک های آهکی ، گاهی چغندر فاقد بور است و در این شرایط ، آن و کرفس ریشه می توانند با پوسیدگی قلب بیمار شوند. بور بر رشد عمومی گیاهان تأثیر می گذارد ، متابولیسم کربوهیدرات را در آنها افزایش می دهد ، بر جذب و حرکت عناصر معدنی مختلف تأثیر می گذارد و بسیار مهم است ، به توسعه باکتری های هوازی در خاک ، برخی از قارچ های مفید کمک می کند.

اگر خاک شما ذره ذره است ، پس می توانید از کودهای مسی استفاده کنید ، اما به مقدار کم. واقعیت این است که محصولات گیاهی در هر هکتار بیش از چند ده گرم از این عنصر را حمل نمی کنند ، اگرچه نقش مس در واکنش های اکسیداسیون اکسیداسیون در سلولهای گیاهی یکی از مهمترین آنها به ویژه در سنتز بسیاری از آنزیم ها است. ظاهراً نمک های مس موجود در خاک پیت در دسترس گیاهان نیست. بهترین راه برای تأمین گیاهان با مس ، تغذیه محلول پاشی با محلول سولفات مس 0.03-0.01٪ است.

در مورد عناصر کمیاب موارد زیر باید گفته شود: استفاده از همان عنصر در خاکهای مختلف می تواند نتایج کاملاً متضادی داشته باشد. در عین حال ، ریز عناصر مختلف تأثیرات متفاوتی بر روی یک خاک دارند. به عنوان مثال ، در مواردی که به کودهای ریز کود منگنز نیاز است ، اما کودهای بوریک مورد نیاز نیست و بالعکس.

بعد از هر نوع پانسمان بالا ، بستر را تا عمق 4 سانتی متری شل می کنیم. اشباع خاک با هوا ضروری است. در مقابل هوای جوی ، هوای خاک حاوی دی اکسید کربن بیشتری است ، برای فتوسنتز لازم است ، اکسیژن موجود در خاک برای سیستم ریشه چغندر ما و برای تغذیه میکروارگانیسم ها لازم است. با کمبود اکسیژن ، هوازها کار نمی کنند ، سموم برای گیاهان تشکیل می شود (FeO؛ H2S؛ CH4). بنابراین ، تجدید هوای خاک ، غنی سازی آن با اکسیژن برای چغندر و بسیاری از گیاهان ضروری است. هرچه گیاه قدیمی تر باشد ، شل شدن عمیق تر می شود - تا 10 سانتی متر.

به یاد داشته باشید که چغندرها را هنگام خشک شدن آبیاری کنید. اما به خاطر داشته باشید که او نمی تواند خاک را با نزدیک بودن سطح آب زیرزمینی تحمل کند و رطوبت اضافی را به خوبی تحمل نمی کند. شناخته شده است که روند اکسیداسیون نمک های آمونیاک و آمونیوم به نمک های اسید نیتریک توسط گروهی از باکتری ها انجام می شود - نیتروفیکاتورها ، هوازهای سخت ، به عنوان مثال آنها به اکسیژن نیاز دارند. آب اضافی از جریان آزاد آن در خاک جلوگیری می کند ، به این معنی که در دسترس بودن نیتروژن برای گیاه مختل می شود. دلیل وجود این عقیده وجود دارد که رطوبت بیش از حد ، نسبت باکتری های آهن ، باکتری های گوگرد را که باعث سمیت گیاهی می شوند ، مختل می کند. در چنین شرایطی باید چغندر را روی پشته ها کاشت. کسانی که خاک پیت دور از ایده آل برای چغندر دارند ، اگر زیر کشت ضعیف باشد ، میزان کودهای پتاس را 1.5 برابر افزایش می دهند.

در خاکهای لومی شنی ، معمولاً مقدار کافی نیتروژن برای چغندر وجود ندارد ؛ می توان آن را 20 تا 50 درصد از توصیه های متوسط افزایش داد. اما نکته اصلی هنگام پرورش چغندر ، آهک کاری خوب در خاک های اسیدی است. واکنش اسیدی و قلیایی محلول خاک از رشد و فعالیت میکروارگانیسم های مفید جلوگیری می کند. علاوه بر این ، در چنین محیط هایی ، تعدادی از ترکیبات تشکیل می شوند که حتی در غلظت های کم ، برای گیاهان کشنده هستند - اینها سولفید هیدروژن ، اشکال آهن و تعدادی دیگر هستند.

می توان خاطر نشان کرد که چغندر غلظت های بالاتر محلول خاک را بهتر از سایر محصولات گیاهی تحمل می کند. به عنوان مثال ، نهال چغندر 6 برابر هویج در برابر غلظت زیاد محلول خاک مقاوم است. بنابراین بسیاری از باغداران مشکلی در جوانه زنی بذر چغندر ندارند. لطفا توجه داشته باشید که نهال بسیاری از محصولات گیاهی به افزایش غلظت محلول خاک ، چه اجزای آلی و چه مواد معدنی ، بسیار حساس هستند.

در غلظت زیاد محلول خاک ، به اصطلاح خشکی فیزیولوژیکی اتفاق می افتد ، زمانی که مواد مغذی موجود در محلول نمی توانند توسط گیاهان جذب شوند. این امر با این واقعیت توضیح می یابد که فشار اسمزی محلول خاک از فشار اسمزی آب موجود در سلولهای ریشه بیشتر است. بر این اساس ، فشار اسمزی برای گروه های مختلف گیاهان متفاوت است. بعضی از باغبان ها اغلب خصوصیات فردی هر محصول گیاهی را در نظر نمی گیرند.

چغندر گیاهی با دستگاه برگ بسیار پیشرفته است و سیستم ریشه ای قدرتمندی تا عمق سه متر نفوذ می کند ، بنابراین به دوزهای بالای کود پاسخ می دهد. برای توسعه سیستم ریشه ، چغندر در مراحل اولیه رشد به فسفر نیاز دارد ؛ این گیاه باید در لقاح غالب شود. این می تواند سوپرفسفات دانه ای باشد که مستقیماً با کاشت مستقیم یا هنگام رشد نهال روی ردیف ها اعمال می شود.

مهم است که به خاطر داشته باشید که فسفر در طول پروفیل خاک ضعیف حرکت می کند ؛ این ماده معمولاً در لایه محلول تجمع آن جمع می شود. در دسترس بودن فسفر برای گیاهان توسط میکروارگانیسم ها تأمین می شود. مکانیسم تبدیل فسفات ها به شرح زیر است: دی اکسید کربن از فعالیت حیاتی میکروارگانیسم ها تشکیل می شود ، با سوپرفسفات ترکیب می شود و یون های PO4 آزاد شده توسط ریشه های چغندر مصرف می شوند.

اگر خاک به خوبی کشت شود ، مقدار کافی هوموس دارد ، اسیدیته طبیعی دارد ، هوادهی خوبی دارد - در این حالت گیاه دارای رژیم غذایی مناسب فسفات است - میکروارگانیسم های بیشتری وجود دارد. بنابراین ، برای باغبان بسیار مهم است که از اشباع خاک با هوموس مراقبت کند ، و این امر نه تنها برای چغندر ، بلکه برای هر نوع محصول گیاهی نیز ضروری است. از روش زراعی شناخته شده است که در خاکهایی که هوموس کمتر از 1.5٪ است ، نمی توان سبزیجات کاشت ، حتی نوآورترین کودها نیز کمکی نخواهند کرد.

هوموس حامل و منبع تغذیه همه گیاهان است. من ساختار آن را به یک نمودار ساده نخواهم کرد ، طبیعت یک نمودار نیست بلکه یک رمز و راز است. فقط می گویم که ترکیب گونه های میکروارگانیسم های خاک و شدت فعالیت آنها بر تشکیل هوموس تأثیر می گذارد. در منطقه آب و هوایی ما ، تجمع هوموس فقط با معرفی سیستماتیک دوزهای زیادی از مواد آلی ، شخم کود سبز در خاک نزدیک به اسیدیته خنثی امکان پذیر است. باید در نظر داشت که جامعه ارگانیسم های خاک ما میکروارگانیسم های جنوبی را به دنیای خود راه نمی دهد - بیگانگان که به خوبی روی خاک سیاه کار می کنند. از آنجا که میکروارگانیسم ها یک سنت بسیار قدیمی دارند (میلیون ها سال پیش) - خاک را مطابق با موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی تشکیل می دهند. طبیعت بسیار محافظه کار استبنابراین ، اختلالات در تنوع گونه ای به ناچار منجر به ایجاد اختلال در ساختار جوامع و تخریب کل اکوسیستم ها می شود و در نهایت می تواند منجر به فاجعه های اکولوژیکی شود.

نگران نباشید که خاک سیاه در سایت خود ندارید ، این یک اکوسیستم بسیار نازک است که با استفاده از فناوری نادرست کشاورزی بسیار آسان خراب می شود ، همانطور که در زمین های بکر مشاهده کردیم و خاک ما فقط قابل اصلاح است.

در ضمن ، بیایید به کار کود دهی چغندر ادامه دهیم و آنها را روی خاک رس یا ذغال سنگ نارس خود بکاریم. همانطور که می گویند ، به امید هوموس در شمال ما امیدوار باشید و سوپرفسفات را فراموش نکنید. توجه داشته باشید که کاربرد مستقیم با دانه های NPK به شکل کود پیچیده و نه سوپرفسفات نتیجه منفی می دهد. شاخه ها روی تخت باغ ظاهر شدند ، پس از 2-3 هفته برگها شروع به رشد شدید می کنند. این گیاه نیاز بیشتری به نیتروژن دارد. با دوره تشکیل و تشکیل محصول ریشه ، پتاسیم به شدت جذب می شود.

دوره بحرانی در رژیم غذایی چغندر از زمانی شروع می شود که محصول ریشه به سرعت رشد می کند ، این در اوایل ماه اوت در منطقه ما رخ می دهد. چنین رشد قوی محصول ریشه 25-20 روز طول می کشد. در طی این مدت کوتاه ، چغندر تا 65٪ از کل مواد مغذی را جذب می کند ، در اینجا شما نمی توانید بدون پانسمان بالا عمل کنید ، در این دوره موثرترین هستند. من نرخ کود خاصی را نام نمی برم ، آنها می توانند برای هر سایت متفاوت باشند. روزگاری ، پزشکان ، تا آخرین اصلاح منظم پزشکی ، یک قاعده خوب داشتند: "صدمه ای نبینید".

چغندر می تواند مقدار زیادی آب معدنی بخورد ، برداشت محصول رکورد شکن خواهد بود ، اما فراموش نکنید که زمان رکورد گذشته است ، طعم چغندر برای شما مهم است و نه رشد محصول ناخالص. باید در نظر داشت کودهایی که در پاییز زیر چغندر و در بهار در زیر محصول صید (اسفناج) قرار می دهیم برای چغندر رکورد کافی نیست. زیرا ، برخلاف ، مثلاً هویج ، از اثرات کوددهی کم استفاده می شود ، اما برای بالا بردن حاصلخیزی کلی و بهبود ساختار خاک ، لازم است. زیستگاه او چغندرها به لقاح مستقیم واکنش خوبی نشان می دهند ، اما فقط در شرایطی که شرایط لازم خاک برای آنها ایجاد شود. این اصل ، هنگامی که خاک حاصلخیزی دارید و کوددهی لازم محصول در زمان مناسب (بحرانی) و در مقدار مناسب (بهینه) انجام می شود ، من منطق را در منطقه آب و هوایی خود منطقی می دانم.در جایی از ایران ، هند یا مصر ، چغندر حتی بدون مکمل های معدنی نیز احساس خوبی دارد.

برای فعالیت مصنوعی فعال میکروارگانیسم ها در تولید مواد مغذی ، دمای مطلوب محیط خاک 28 … 32 درجه سانتیگراد و وجود مقدار زیادی مواد آلی برای تغذیه است. اگر سبزیجات موردعلاقه خود را عادت داده ایم که تابستان را در "آپارتمان های مشترک" دور نگه داریم ، و ماه های تابستان طولانی را نداریم و در مکان هایی بسیار نزدیک به دایره قطب شمال هستیم ، پس نباید مورد علاقه های خود را به بیراهه بیندازیم عنصر طبیعت شمالی.

البته ، چغندر یک گیاه نسبتاً مقاوم در برابر سرما است ، گیاهان بالغ می توانند -3 درجه سانتیگراد را تحمل کنند ، اما نهال ها حتی در 0 درجه سانتیگراد می توانند بمیرند. برای چغندر ، در طول دوره رشد دستگاه رویشی آن ، درجه حرارت 24 … 28 درجه سانتیگراد مورد نیاز است و محصول ریشه در 15 … 25 درجه سانتیگراد به خوبی شکل گرفته است. منشا آن تأثیر می گذارد - چغندر از سایه متنفر است ، با کمبود نور ، کیفیت محصولات ریشه رو به زوال می رود ، چه کاری می توانید انجام دهید ، جنوب.

به طور خلاصه ، می توان خاطر نشان کرد که در منطقه کشاورزی پر خطر ، این یکی از محصولات بی تکلف و مفید است. ما توسعه بیماری ها را روی هیبریدهای هلندی مشاهده نکردیم. در برابر مگس های کک ، اگر ظاهر شوند ، خاکستر کمک می کند ، چنین محلول نیز خوب کار می کند: 40 گرم نمک سفره در هر 10 لیتر آب + 300 گرم ریشه قاصدک ریز خرد شده ، 3 ساعت اصرار کنید - این باعث از بین رفتن بسیاری از حشرات می شود ، آنها گاهی اوقات نیاز به گیاهان چغندر دارند. با توجه به اینکه طی ده سال گذشته ، درمان محصولات کشاورزی با سموم زیستی در روسیه 6 برابر کاهش یافته است ، تولید محصولات بیولوژیکی - 20 برابر ، و یک وضعیت بهداشتی بهداشتی نامطلوب در 70٪ از زمین های کشاورزی مورد استفاده ثبت شده است ، پس قاصدک ها یک گزینه خوبی برای محافظت در حالی که داروهای جدید و نوآورانه را در چارچوب پروژه های ملی آزمایش می کنند.

بسیاری از افراد با کاشت مستقیم بذر در زمین چغندر می کارند ، اما ما نهال را ترجیح می دهیم ، شاید به این دلیل که علف های هرز به سرعت در باغ ما رشد می کنند و علف های هرز آنها در مرحله ظهور محصول پاداش آورترین کار نیست. ما چغندرها را در اواخر ماه سپتامبر حذف می کنیم ، گاهی اوقات بعداً ، مهمترین چیز این است که آنها را قبل از یخ زدگی های شدید حذف کنیم ، سپس آنها به خوبی ذخیره می شوند.