کنگر فرنگی: انواع ، فناوری کشاورزی ، بیماری ها و آفات

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

کنگر فرنگی سبزی مورد علاقه پیتر است

اولین کنگر فرنگی من

کنگر فرنگی به دستور پیتر اول از هلند به روسیه آورده شد و در اصل در باغ تابستان به عنوان یک گیاه زینتی و دارویی و سپس به عنوان سبزی کاشته شد. آنها می گویند پیتر اول ننشسته است که بدون کنگر فرنگی شام بخورد. این امر با این واقعیت توضیح داده می شود که شاه به بیماری شدید دستگاه ادراری مبتلا بوده است و کنگر فرنگی حاوی سینارین است که دارای اثر ادرار آور و کلریتیک است.

به دنبال مد سلطنتی ، کنگر فرنگی به عنوان یک غذای ظریف و لذیذ در سفره مردم نجیب سرو می شود. در قرن نوزدهم ، باغداران روسی شروع به پرورش کنگر فرنگی برای فروش به عنوان یک محصول گیاهی کردند و با سود زیادی برای خود - گل آذین های آن نیز بسیار گران بودند. در آغاز قرن بیستم ، کنگر فرنگی هنوز یک غذای معمول در سفره های روس های ثروتمند بود. متأسفانه ، اکنون به ندرت در باغ های ما یافت می شود.

راهنمای باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

ویژگی های فرهنگ

کنگر خویشاوندی از خار و بیدمشک است.

کنگر فرنگی یا خاردار (Cynara scolymus L.) یک گیاه چند ساله از خانواده Asteraceae یا Asteraceae است. ساقه های آن تا 2 متر ارتفاع دارند ، شاخه های ضعیفی دارند. برگها از نظر اندازه بزرگ ، دارای شکاف شکم پر ، با لوب های بریده شده با تیغه ، گاهی اوقات دارای خارها هستند. آنها سبز یا مایل به خاکستری مایل به سبز هستند و یک گل رز بزرگ پایه را تشکیل می دهند.

گلهای کنگر فرنگی مایل به آبی هستند و در سبد گلدانهای کروی بزرگ (تا قطر 25 سانتی متر) جمع شده اند. آنها ته سبز می خورند - ظرف های گوشتی بزرگ و پایه های آبدار فلس های سر گل آذین های توسعه نیافته. تفاله ظریف کنگر فرنگی طعم خوبی دارد و یک محصول غذایی ارزشمند است.

میوه های کنگر فرنگی بزرگ هستند (طول 6-7 میلی متر) ، خاکستری با رنگدانه های مرمر سیاه.

مسیر کنگر فرنگی به انسانها

جوانه های جوان کنگر فرنگی

محل تولد شکل اصلی ، مانند نام این گیاه (به عربی "al-char-schof") در ابتدا در شمال آفریقا یا خاورمیانه واقع شده است ، از آنجا که از طریق مدیترانه به سیسیل و از آنجا به فرانسه و انگلستان. این گیاه در یونان باستان ، مصر ، رم رشد کرده است. علاوه بر این ، در یونان و روم ، وی یک قارچ کش قوی محسوب می شد - گیاهی که آرزوهای جنسی را بیدار می کند.

بعضی از قرصهای فرسایشی دارای آنزیمهایی مشابه هورمونهای جنسی انسان هستند ، یا حاوی موادی هستند که باعث تولید این هورمونها توسط خود بدن می شوند. اولین توصیف علمی کنگر فرنگی متعلق به فیلسوف و طبیعت شناس یونانی تئوفراستوس (371-287 قبل از میلاد) است.

اکنون این گیاه در جنوب اروپا به ویژه در ایتالیا و فرانسه رایج است. کنگر فرنگی نیز در آمریکا رشد می کند. تاریخچه توزیع گسترده کنگر فرنگی در قاره آمریکا عجیب است. شهرک نشینان اسپانیایی آن را در حدود سال 1600 به کالیفرنیا وارد کردند ، اما در مقیاس صنعتی کشت نمی شد. در سال 1922 ، اندرو مولرا اولین کسی بود که تصمیم گرفت تمام زمینهای نیشکر خود را در کالیفرنیا استفاده کند تا برای کشت کنگر فرنگی استفاده شود.

و او اشتباه محاسبه نکرد: به دلیل گرانی سبزیجات ، سود او به شدت افزایش یافت. از آن زمان ، شهرستان مونتری 80 درصد کنگر فرنگی آمریکا را تولید کرده است. پیشرو در تولید کنگر فرنگی در جهان ایتالیا است ، بیش از 40٪ از کل تولید کنگر فرنگی در جهان است.

در روسیه ، کنگر فرنگی را می توان با موفقیت در قفقاز شمالی ، در منطقه کراسنودار کشت کرد ، و هنگامی که با بذرهای باریک کاشته شده ، در مناطق شمالی کشور کاشت.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

انواع کنگر فرنگی

در جهان حدود 140 نوع کنگر فرنگی شناخته شده است ، اما فقط 40 نوع آن خوراکی تلقی می شود که از این دو نوع اغلب برای غذا استفاده می شود - کنگر فرنگی اسپانیایی (کارتن) و کنگر فرنگی یا خاردار یا واقعی (Cynara scolymus L.). ما به طور عمده یک کنگر فرنگی واقعی پرورش می دهیم. همه انواع کنگر فرنگی به اوایل ، میانه و دیر تقسیم می شوند.

انواع اولیه کنگر فرنگی: بنفشه زودرس ، مایسکی 41.

- متوسط: خوش تیپ ، خوش خوراک ، سلطان.

- دیررس: بلند مایکوپ ، سبز بزرگ ، لائونسکی.

انواع قدیمی آنها دارای برگهای بسته بندی خار دار هستند. گیاهان جدیدترین انتخاب با گل آذین های بزرگ و گوشتی بدون خار ، عمدتا انواع وارداتی ، متمایز می شوند.

فناوری کشاورزی برای پرورش کنگر فرنگی

دانه های کنگر فرنگی

اولین تجربه من با پرورش کنگر فرنگی کاملاً موفق نبود. پنج سال پیش بود. من هیچ شناخت خاصی از این گیاه نداشتم. بنابراین ، وقتی گیاه بزرگی به ارتفاع 1.5 متر رشد کرد و گل آذین روی آن شکل گرفت ، من به راحتی نمی دانستم که با آنها چه کار کنم. سال بعد همه چیز در مورد کنگر فرنگی را خواندم ، نوع مناسبی را انتخاب کردم و آن را کاشتم. در سال اول ، تعداد کمی گل آذین روی گیاهان تشکیل می شود و اندازه آنها چشمگیر نیست. من بزرگترین سبد را در آن سال داشتم که بیش از 5-7 سانتی متر نبود. اما اگر گیاه سال اول زندگی تا بهار سال آینده نگهداری شود ، مطمئناً محصول خود را در پاییز سال آینده خواهش می کنم.

آماده سازی بذر در پایان ماه فوریه ، حدود یک ماه قبل از کاشت آغاز می شود. آنها تحت عمل بهاری سازی قرار می گیرند.

ابتدا بذرها به مدت 12 ساعت در آب گرم خیسانده می شوند. سپس در دمای اتاق در یک دستمال مرطوب (5-6 روز) جوانه بزنید. بذرها به محض پخت ، به مدت 10-15 روز در یخچال قرار می گیرند و در آنجا با دمای 2 … 5 درجه سانتیگراد نگهداری می شوند. بذرهای تهیه شده به این روش در جعبه هایی با خاک مغذی مرطوب کاشته می شوند. در شیارها را به عمق 1.5 سانتی متر بکارید. خاک را بپاشید و بدون آبیاری ، با فویل بپوشانید. آنها به محض ظاهر شدن شاخه ها آن را از بین می برند.

با ظهور اولین برگ واقعی ، نهال ها در گلدان هایی به قطر 8-10 سانتی متر غوطه ور می شوند و دو هفته پس از غواصی ، آنها با محلول ضعیف از یک ماده معدنی پیچیده یا کود آلی تغذیه می شوند. به محض اجازه هوا ، گیاهان در زمین باز کاشته می شوند. گیاهان با یک کلوخ زمین کاشته می شوند ، 5 سانتی متر از آنچه در گلدان قرار دارند ، عمیق تر می شوند.

کنگر فرنگی سال دوم

برای رشد خوب کنگر فرنگی ، به مساحت حداقل 1 مترمربع در هر گیاه و همچنین یک لایه خاک کاشته شده در عمق حداقل 60 سانتی متر مورد نیاز است.. با کمبود رطوبت ، رشد ضعیف می شود ، گل آذین خرد می شود ، ظروف خشن می شود. در عین حال ، گیاه هنگامی که آب در محل راکد می شود دوست ندارد. پس از ظهور گل آذین ، آبیاری کاهش می یابد.

گل آذین کنگر فرنگی به صورت ناهموار ، ابتدا مرکزی و سپس جانبی می رسد. عملکرد تا 10 سبد در هر بوته است. برای بدست آوردن سبدهای با قطر بزرگتر ، یک راه وجود دارد - ساقه را در فاصله 2-3 سانتی متری زیر سر با یک سولفای چوبی نازک (چوب نوک تیز) سوراخ کنید. با استفاده از این روش می توانید در سال اول سبدهایی به قطر 15 سانتی متر تهیه کنید.

گل آذین شکل گرفته قبل از گلدهی قطع می شود ، زمانی که هنوز بسته است یا مقیاس های قسمت فوقانی آنها تازه شروع به باز شدن می کنند. دیر شدن غیرممکن است ، زیرا گل آذین های کاملاً باز برای خوردن مناسب نیستند. سرها را با بخشی از ساقه به طول 3-4 سانتی متر بریده و ساقه آن نیز خوراکی است. برداشت تا سرما ادامه دارد. کنگر فرنگی را می توان به مدت یک ماه در یخچال نگهداری کرد. نمی توانید کنگر فرنگی را یخ بزنید ، زیرا سیاه می شود و بی مزه می شود.

این کنگر فرنگی را تا بهار در انبار نگه می دارد.

کنگر فرنگی یک سبزی دوستدار گرما است ، فقط یخبندان خفیف را تحمل می کند (تا -2--3 درجه سانتیگراد) ، گل آذین های آن در درجه حرارت -1 درجه سانتیگراد آسیب دیده و در -2 … -3 درجه سانتیگراد آسیب دیده اند مردن برای زمستان ، حتی در گرمترین مناطق ، کنگر فرنگی باید پوشانده شود. اگر زمستان ها سرد است ، نباید گیاه را در خاک رها کرد. چندین بار سعی کردم کنگر فرنگی را برای زمستان در باغ بگذارم - گیاه یا یخ زد یا از بین رفت. هیچ سرپناهی کمک نکرد.

بنابراین قطع ساقه ها قبل از شروع یخبندان ، حفر گیاهان و قرار دادن آنها در انبار و نگهداری آن تا زمان بهار ایمن تر است. میوه دهی چنین گیاهان زمستانی زودتر از کاشت نهال آغاز می شود.

کنگر فرنگی را می توان از طریق رویشی نیز تکثیر کرد. در مارس-آوریل ، آن را از زیرزمین بیرون بیاورید و در گلخانه بکارید. فرزندان یا شاخه های جانبی که روی گیاه ظاهر می شوند باید با چاقوی تیز همراه با بخشی از گیاه مادر قطع شوند. سپس یک به یک در گلدانهای پر از خاک مغذی بکارید. قلمه ها را تا زمان ریشه زدن در یک مکان گرم نگه دارید. ریشه ها معمولاً در 25-20 روز ظاهر می شوند. پس از آن ، می توان گیاهان را در یک مکان ثابت کاشت. با این تولید مثل ، محصول اول دو هفته زودتر از کاشت نهال از بذر می رسد.

بیماری ها و آفات کنگر فرنگی

کنگر به ندرت بیمار می شود و آفات این گیاه را دور می زنند. بعضی اوقات شته ها آسیب می بینند ، بهتر است بوته ها را با تزریق گیاهان بیدمشک ، قاصدک ، بومادران ، سلاندین و غیره درمان کنید.

بخش 2. خواص درمانی کنگر فرنگی را بخوانید