پرورش خیار در گلخانه

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

"این دهانه پر از مرده های شسته شده است." قسمت 1

ضرب المثل رمز و راز خیار در عنوان تنها این نیست. می توانید رمز و رازها و گفته های بیشتری در مورد این فرهنگ سبزیجات بی بدیل پیدا کنید. تصور یک باغ سبزیجات که در آن حداقل یک باغ اختصاص داده شده برای خیار وجود داشته باشد دشوار است.

در منطقه حومه من ، این محصول غیر قابل تعویض را از سه طریق می کارم: در گلخانه - برای ترشی و کنسرو ، در بشکه - اولین مورد برای مصرف در گونه های تازه و کمی نمک ، در یک باغ در زمین باز ، خیارها در آنجا مستقر می شوند در گلخانه برای مکان های آنها باقی مانده است.

راهنمای باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

خیار در گلخانه

طبق آخرین داده ها ، فن آوری های جدید دانشمندان هلندی دستیابی به محصول خیارهای گلخانه ای بالای 100 کیلوگرم در متر مربع را ممکن می سازد. در مناطق گلخانه ای بزرگ ، یک حالت خاص شبانه روز حفظ می شود ، ماشین های هوشمند به گیاهان "گوش می دهند" و بلافاصله تمام نیازهای آنها را برآورده می کنند. و در گلخانه های فیلم ما با مساحت 10 متر مربع ، جایی که می تواند در روز بسیار گرم باشد ، شب خیلی سرد باشد ، جایی که خاک بسیار ایده آل نیست ، و کوددهی طبق مفاهیم ما داده می شود ، و نه مطابق به نیاز واقعی گیاهان ، عملکرد 10-15 کیلوگرم در متر مربع است - در حال حاضر خوب است. اما خوشمزه ، معطر و ترد است.

در گلخانه خیار من ، عرض 2 متر ، یک گذرگاه عرض 60 سانتی متری در مرکز وجود دارد ، عرض تخت ها در طرفین 70 سانتی متر است. من انواع گلخانه ای مدرن ، حدود 2.5-3 گیاه در هر متر مربع می کارم ، و فقط در یک ردیف - راحت تر است مراقبت از آنها. در هر متر دو برابر دو گیاه بدست می آید. اگر آنرا ضخیم تر بکارید ، همانطور که بعضی از باغبان ها این کار را می کنند ، جنگلی به دست می آید که در آن یافتن خیار در میان برگ ها به سختی قارچ پورکینی در یک جنگل تاریک است. بنابراین ، اولین قانون هنگام فرود این است که حریص نباشید. به اندازه ای که روی کیسه بذر نشان داده شده ، در هر متر مربع گیاه بکارید.

در مورد خاک مهم نیست که خاک منطقه شما چقدر ضعیف باشد ، در گلخانه باید بارور ، رطوبت گیر و بسیار سست و هوا باشد. در غیر این صورت ، خیارها کار نمی کنند. اگر کودی وجود داشته باشد ، پس هیچ مشکلی برای خاک وجود نخواهد داشت. اما در صورت عدم وجود کود ، شما مجبورید برای سالهای طولانی هر آنچه را که حداقل کمی آن را زیبا کند ، به گلخانه حمل کنید.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

در بهار - کمپوست ، چمن ، در پاییز - برگهای افتاده. من حتی انواع پوسیدگی ها و همچنین خاک اره را جمع می کنم - ابتدا آنها را در محلول اوره یا کود گاو خیس می کنم ، سپس در زمین حفر می کنم. در تابستان من یونجه ذخیره می کنم ، از آن غلتک درست می کنم و در بهار آنها را در شیارهایی که در بسترهای کاشت گلخانه حفاری می کنم قرار می دهم. من آن را با آب گرم آبیاری می کنم ، آن را با زمین 20 سانتی متر می پوشانم - اجازه دهید "بسوزد" و خاک را گرم کند. خوب ، اگر شما موفق به گرفتن کود شوید و حداقل یک لایه کوچک بین یونجه و زمین بگذارید ، پس از آن احتراق به طور فعال تری پیش خواهد رفت. من اسیدیته خاک را کنترل می کنم - باید در 6-6.5 PH باشد. در غیر این صورت ، باید خاک را با آب و گچ آبیاری کنید.

کاشت خیار. هنگام آماده شدن برای کاشت ، فقط بذرهای پر شده را انتخاب می کنم. بذرهای خریداری شده ، اگر با هیچ چیز درمان نشوند و هیچ نوشته هشدار دهنده ای روی کیسه نباشد ، من به مدت 20 دقیقه در یک محلول تیره پرمنگنات پتاسیم ترشی می کشم ، سپس آنها را آبکشی می کنم. دیگر هیچ پردازشی انجام نمی دهم. من معمولاً بذرهای خشک را در سوراخ هایی به عمق 5 سانتی متر و قطر 15-20 سانتی متر ، دو دانه در هر سوراخ می کارم. من با فشار دادن قوطی ها به زمین سوراخ می کنم. من آب گرم را درون آنها می ریزم ، و در گل و لای حاصل از آن دانه ها را به عمق 1.5-2 سانتی متر فشار می دهم. بلافاصله سوراخ ها را با یک فیلم می پوشانم - برای گرما و به طوری که آب خشک نشود. تاریخ کاشت بسته به آب و هوا در 15 تا 25 مه کاهش می یابد. نهال به سرعت ظاهر می شود. فوراً فیلم را حذف می کنم.

من سعی کردم چند بوته با نهال 25 روزه بکارم. با این حال ، در حالی که نهال ها ریشه می دادند ، بوته های قوی وقت داشتند که از بذرهای کاشته شده رشد کنند ، که عملا با نهال ها گیر می کنند. بنابراین ، من شتاب قابل توجهی در به دست آوردن خیارهای اول مشاهده نکردم ، اما مشکلات بی موردی را دریافت کردم.

اهميت دادن. در مرحله برگ دوم یا سوم برگ واقعی ، گیاه ضعیف تر در سوراخ ، جایی که دو دانه کاشته شد ، من با قیچی برش دادم.

وقتی نهال ها کمی رشد می کنند ، سل ریشه در پایین ساقه آنها ظاهر می شود. سپس من به تدریج سوراخ ها را با خاک حاصلخیز یا هوموس پر می کنم. من زمین بیشتری به ساقه اضافه می کنم تا مخروط درست شود. سپس ، هنگام آبیاری ، آب به آن وارد نمی شود. گیاهان به زودی ریشه های اضافی ایجاد می کنند.

من مانند همه گیاهانم آبیاری می کنم ، نه در زیر ریشه ، بلکه 10-20 سانتی متر از ساقه عقب می روم و فقط با آب گرم. در دوره هایی که شبهای سرد وجود دارد - در ژوئن ، آگوست - صبح آب می خورم. در جولای - در اواخر بعد از ظهر ، زیرا در شبهای گرم خیار نه تنها در روز بلکه در شب نیز رشد می کند. با هر بار آبیاری ، مقدار کمی مواد رویه به آب اضافه می کنم: سوپرفسفات یا نیترات کلسیم ، Kemiru-kombi یا Dorina ، و آنها را با تزریق گیاهان جایگزین می کنید - حدود 1/10 از دوز توصیه شده. هر 10-15 روز یک بار با دوغاب تغذیه خوبی می دهم. سه هفته قبل از شروع حماسه شور کردن ، من کود کود نیتروژن را کاملاً متوقف می کنم ، در غیر این صورت خیارهای داخل شیشه ها داخل آن پوک می شوند یا چین و چروک می شوند. من فقط با خاکستر تغذیه می کنم ، یک لیوان از این کود را برای هر متر مربع گلخانه پراکنده می کنم. هنگامی که زمین زیر بوته ها فشرده می شود ، من روی سطح آن کمپوست یا هوموس می ریزم - هر بار یک لایه 2-3 سانتی متر.من شل نمی شوم ، تا به ریشه آسیب نرساند.

در مورد تشکیل بوته ها. از زیر بغل چهار برگ اول ، همه آنچه را که قرار است از آنجا رشد کند ، حذف می کنم. من ساده ترین سبک ها را به سبک های شیک ترجیح می دهم: من بدون شاخ و برگ شاخه های جانبی را روی برگه دوم خرج می کنم. سبیل را برمی دارم ، زیرا آنها دائماً به ساقه ها می چسبند ، اغلب برگ ها را مچاله می كنند و ساقه را از ریسمانی كه باید رشد كند دور می كنم. ساقه اصلی فقط به سمت بالا ، زیر سقف ، به خط الراس گلخانه رشد می کند.

درباره انواع. اشتیاق به انواع جدید ، وقتی تقریباً همه کارهایی را که شرکت های تولید کننده تولید می کردند ، امتحان کردم ، متوقف شد. انواع جدید زیادی وجود دارد و همه آنها بیشتر برای مزارع بزرگ مناسب هستند ، زیرا اغلب تفاوت آنها با یکدیگر ، علاوه بر چند جوش اضافی ، افزایش مقاومت در برابر بیماری خیار یا بیماری دیگری است که ممکن است در گلخانه های بزرگ ، اما در گلخانه های باغ ما - به سختی. من در انواع با خواص زیر متوقف شد: خوشمزه و معطر. زیبا؛ کرانچ در نمک؛ سازنده. به نظر من خوشبوترین و خوش طعم ترین ، انواع داخلی و هیبریدی بود که عمدتاً مربوط به Hardwick بود ، به عنوان مثال هیبرید F1 Mansion ، که سالهاست در گلخانه من رشد می کند.

این محصول زودهنگام و دوستانه محصول می دهد ، سبزه ها بسیار یکنواخت هستند ، حتی جوش ها نیز به زیبایی روی آنها قرار دارند. خوشمزه در نمک زدن. من ارقام و هیبریدهای گرده افشانی زنبور عسل را به پارتنوکارپیک ترجیح می دهم ، زیرا آنها خوشمزه تر و سالم ترند. به عنوان مثال ، انواع Lyalyuk بسیار معطر ، خوش طعم ، خوب در نمک زدایی است ، عملکرد بالایی دارد ، تا اواخر پاییز میوه می دهد. عیب آن برگهای بسیار بزرگ است.

هیبریدهای مدرن خارجی بسیار مثمر ثمر هستند ، آنها پوست بسیار نازک تری نسبت به انواع داخلی و هیبریدها دارند ، اما سبزیجات از نظر طعم نسبت به ما بسیار کم است ، آنها فقط برای ترشی و کنسرو مناسب هستند. بنابراین ، من فقط یکی از آنها را رشد می دهم - کانی ترکیبی F1 آلمان. در نمک زدن ، عطر گیاهانی را که در یک ظرف بسته بندی می شوند ، به خوبی خرد می کند ، خیارها بسیار زیبا هستند و عملکرد آنها زیاد است. من به F1 آستریکس هیبریدی هلندی احترام می گذارم. زیرآبی را به خوبی تحمل می کند ، تا اواخر پاییز میوه می دهد.

من سعی کردم گونه هایی را پرورش دهم که شاخه های جانبی بزرگی ندارند. با این حال ، آنها اشکالات جزئی مختلفی دارند: یا شکل میوه دلپذیر نیست ، سپس جوش ها از سبک اشتباه برخوردار هستند ، سپس مژه های جانبی هنوز بزرگ می شوند. از آنجا که من تعداد زیادی بوته در گلخانه ندارم ، و دوست دارم با آنها سر و صدا کنم ، از جمله خرج کردن شاخه های جانبی ، تصمیم گرفتم که درگیر محصولات جدید ناتمام نشوم. بهتر است از انواع قدیمی و ترکیبی کاملاً اثبات شده استفاده کنید. آنها از خیرخواهی نمی جویند.

کنترل بیماری. بیماری ها دردسر خیارهای گلخانه ای هستند. از سنین بسیار کمی ، لکه ها ممکن است به طور ناگهانی بر روی برگ ها ظاهر شوند ، شاهدان بیماری ها - آنتراکنوز ، آسکاتیتوز و دیگران. در اینجا مهم است که لحظه ای را که هنوز لکه های کمی وجود دارد از دست ندهید و بلافاصله همه برگها را با خاکستر از همه طرف غبارروبی کنید. می توانید از قبل آب را روی برگ ها اسپری کنید. خاکستر در صورت ابتلا به بیماری بسیار خوب کمک می کند. با تعداد زیادی لکه ، برگهای آسیب دیده شدید باید برداشته شوند. در این حالت از درمان شیمیایی خودداری می شود.

پوسیدگی خاکستری - ساقه های لزج ، ساقه برگ. برای مبارزه با آن ، در گلخانه من همیشه یک لیوان با جرم خامه ای صورتی وجود دارد - مخلوطی از گچ ، آب و پرمنگنات پتاسیم. من پوسیدگی را با یک دسته چمن یا یک برگ خیار خشن بریده پاک می کنم ، زخم را با "خامه ترش" چرب می کنم.

گاهی اوقات گیاه بطور ناگهانی از رشد می ایستد و در طول روز پژمرده می شود. این یک نتیجه باکتریوز عروقی یا پوسیدگی ریشه است - این اتفاق می افتد در اثر تغییرات ناگهانی دما در گلخانه ، از آبیاری با آب سرد و حتی در زیر ساقه ، از فشردگی بیش از حد خاک در هنگام آبیاری. این معمولاً در خاکهای اسیدی و ضعیف اتفاق می افتد ، زمانی که گیاهان بسیار ضعیف هستند و نمی توانند در برابر بیماری مقاومت کنند. در اینجا ساده ترین راه این است که گیاه را همراه با خاک حفر کنید ، خاک تازه را در سوراخ تشکیل شده قرار دهید. زندگی با خیارهای باقی مانده راحت تر خواهد بود.

من متوجه شدم که اگر گلخانه ای هرچه بیشتر تهویه شود ، تقریباً هیچ بیماری وجود ندارد ، اگرچه عقیده ای وجود دارد که این گیاه گرمسیری به فضای گرمسیری احتیاج دارد و پیش نویس را دوست ندارد. چه کسی آنها را دوست دارد؟ یک پیش نویس خطرناک زمانی است که جریان هوای خیابان به فضای سونا هجوم می آورد. این بدان معنی است که نیازی به ایجاد این فضای حمام نیست. بگذارید یک نسیم آفتابی خشک در گلخانه کل روز راه برود. این به سلامت گیاهان می افزاید ، به هیچ وجه پوسیدگی و قارچ وجود نخواهد داشت. نکته اصلی این است که هر روز صبح ، در اسرع وقت ، وقتی هوا هنوز خنک است ، باید گلخانه را باز کنید تا گرم شود ، در غیر این صورت ، اگر بعداً آن را باز کنید ، یک اثر پیش نویس دریافت می کنید: گیاه قبلاً تنظیم شده است به رطوبت گرمسیری ، و ناگهان جریان هوای سردی به برگهای آن داده شد … چیزی برای کوچک شدن وجود دارد.

هنگام هوا دادن ، ابتدا باید بالای گلخانه و سپس درها را باز کنید ، تا هوا از بالا به پایین برود. این روش به ویژه در صبح که هوا با نوعی "پرانا" اشباع می شود بسیار مفید است - انرژی مثبت ، جذب کننده آن ، گیاهان درست قبل از چشمان ما سالم و شاد می شوند. همراه با مالک خورشید صبح سالم ترین خورشید است. در این زمان ، زنبورها در حال کار با تمام قدرت هستند. بنابراین ، تمام فعالیت ها در گلخانه خیار باید در اولین صبح انجام شود - در 7-8. هر که می خوابید بخشی از محصول را از دست می داد.

صبح ها ، هر روز شما باید از طریق تمام گیاهان ، چگونه به آنها سلام کنید ، زخم ها ، سبیل ها ، برگ های زرد شده و بیمار را از بین ببرید ، شاخه های جانبی را خرج کنید. تمام زخم ها را با "خامه ترش" چرب کنید. در یک روز زخم ها خشک می شوند.

تا عصر ، هنگامی که انرژی خورشید شروع به کاهش می کند ، گلخانه ای که در طول روز خشک شده است می تواند با بستن تمام پنجره ها و درها بسته بندی شود. گرما بیشتر طول خواهد کشید. در این زمان ، فعال ترین رشد خیار در حال انجام است. آنها نه گرم و نه سرد هستند.

در ماه اوت ، هنگامی که شب ها طولانی و سرد می شوند ، باید هوشیاری خود را افزایش دهید ، گیاهان را به دقت از نظر پوسیدگی بررسی کنید. شما باید تمام برگهای پایین و شاخه های جانبی استفاده شده را بردارید - تهویه هوا از این طریق آسان تر خواهد بود. کمتر آب دهید و فقط صبح در هوای آفتابی آب دهید. و خاک پاشی را فراموش نکنید.

گرده افشانی چند روز قبل از گلدهی ، من شروع به آموزش حشرات برای بازدید از مکان های نزدیک گلخانه می کنم. برای این کار ، دسته گل گیاهان عسل مورد علاقه آنها را در سطل ها و بطری های همراه با آب قرار دادم: گل گاوزبان ، شبدر شیرین ، فاسلیا. من هاورفلای ها را با دسته های چتر و شکوفه های شکوفه جذب می کنم. بعد از ظهر این دسته گل ها را به گلخانه می آورم. هنگامی که گیاهان خیار شکوفا می شوند ، من چند آبیاری سطح خاک را با آب معطر انجام می دهم ، که در آن گل های شیرین شبدر را یک شب خیس می کنم. حشرات سریعاً به بازدید از گلخانه عادت می کنند و راهی برای برون رفت از آن پیدا می کنند.