دیفیلوبوتریازیس بیماری است که از ماهی خام به حیوانات خانگی منتقل می شود

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

در این مقاله ، من داستان بیماری های انگلی را که حیوانات خانگی می توانند هنگام تغذیه آنها با غذای طبیعی و نپخته ، به آنها مبتلا شوند ، ادامه می دهم. مقاله قبلی مربوط به تریچینوز در سگها و گربه ها بود (ZooPrice No. 18). در مرحله بعدی ، ما در مورد بیماری هایی صحبت خواهیم کرد که از طریق ماهی به حیوانات منتقل می شوند.

من کاملاً آن صاحبان حیوانات را درک می کنم که حداقل گاهی لازم است به آنها غذای خام طبیعی نزدیک به غذای اجداد وحشی خود بدهند. غذای تازه منبع مواد بیولوژیکی فعال لازم برای حیوانات است ، در درجه اول ویتامین ها. بسیاری از مواد مفید برای حیوانات ، از جمله ویتامین ها ، در طی عملیات حرارتی مواد غذایی از بین می روند. خوراک مخصوص حیوانات علاوه بر این با ویتامین ها غنی می شود. با این حال ، باید در نظر داشت که این ویتامین ها ، به طور معمول ، مصنوعی هستند. ساختار و خواص بیوشیمیایی ویتامین های مصنوعی ، قابلیت جذب و توانایی آنها برای شرکت در فرآیندهای بیولوژیکی تفاوت قابل توجهی با خواص ویتامین های طبیعی دارد. بنابراین ، ورود دوره ای غذایی که تحت عملیات حرارتی قرار نگرفته است ، به رژیم غذایی حیوانات کاملاً منطقی است. شما فقط باید بدانیدچه غذایی می تواند به عنوان منبع عفونت با بیماری های کلمینتیک خطرناک باشد و انتخاب صحیح را انجام دهد.

بنابراین - یک ماهی. بیشتر گربه ها به راحتی ماهی می خورند. بعضی از سگها ماهی تازه هم می خورند. در همین حال ، ماهی تازه می تواند منبع آلودگی به انگل شود. در شرایط سن پترزبورگ ، اینها ، اول از همه ، کرم های نواری - دیفیلوبوتریوم ها هستند.

در کشور ما ، عفونت با دو نوع کرم نواری ممکن است - دیفیلوبوتریوم: کرم پهن و کرم کوچک. لارو این انگلها در ماهیچه ها و تخمها ، روی پوسته شیر و برخی از اندام های داخلی ماهیان آب شیرین یافت می شوند - روچ ، ماهی ، ماهی کپور ، کپور ، کپور ، پایک ، بوربوت ، سوخک ، سوف ، کراش و همچنین ماهی آزاد و ماهی سفید - ماهی قزل آلا صورتی ، ماهی قزل آلا ، sockeye ، char ، قزل آلا ، قزل آلا ، پوست ، ripus. بنابراین مهم نیست که حیوان خانگی خود را با ماهی ارزان یا گران تغذیه کنید - هر دو خطرناک هستند.

لازم به ذکر است که طبق استانداردهای بهداشتی و بهداشتی ، ماهی های دریاچه های لادوگا و پایپسی ، که بیشتر در مغازه ها و بازارهای ما به فروش می رسند ، دقیقاً به دلیل آلودگی به لارو این انگل ها ، برای مواد غذایی مناسب هستند. واقعیت این است که در هنگام خوردن غذای کم پخته یا سرخ شده و همچنین ماهی خشک ، فرد نیز می تواند به این کرم های نواری آلوده شود. وضعیت آلودگی جمعیت دیفیلوبوتریازیس در شهر ما هر ساله بدتر می شود. بنابراین ، اطلاعات در مورد این تهاجم نه تنها برای جلوگیری از دیفیلوبوتریاز در حیوانات ، بلکه در انسان نیز لازم است.

چه اتفاقی برای حیوانات می افتد که آنها به آنها ماهی حاوی لارو این انگلها را تغذیه می کنند؟ در روده کوچک لاروها به دیواره ها متصل می شوند و به تدریج به کرم بالغ تبدیل می شوند. ایجاد انگل حدود سه هفته طول می کشد. در گربه ها دیفیلوبوتریوم ها می توانند حدود دو ماه زندگی کنند و سپس می میرند. امید به زندگی سگهای یک کرم کوچک کوچک است - حدود شش ماه ، و یک کرم پهن می تواند تا دو سال با آنها زندگی کند. دیفیلوبوتریمها به خوبی با زندگی در میزبانهای مختلف سازگار شده اند. علاوه بر انسان ، سگ و گربه ، بسیاری از حیوانات وحشی را تحت تأثیر قرار می دهند. اندازه کرم به اندازه میزبان بستگی دارد. در حیوانات کوچک ، کرم ها به حداکثر اندازه خود نمی رسند و در حیوانات بزرگ به طور متوسط تا پنج متر رشد می کنند.

علی رغم این واقعیت که در گربه ها این انگل ها مدت نسبتاً کوتاهی زندگی می کنند ، اما آنها می توانند به اندازه کافی به بدن آسیب برسانند. همان فرآیندهای آسیب شناختی ، فقط در زمان کمی بیشتر ، در سگ ها اتفاق می افتد. کرم های نواری با اندام های اتصال خود دیواره روده را صدمه می زنند که باعث التهاب غشای مخاطی می شود. روند هضم و جذب طبیعی غذا مختل می شود. هنگام انگلی کردن دیفیلوبوتریوم ها ، اسیدیته آب معده همیشه مختل می شود: در شروع بیماری یک حیوان با دیفیلوبوتریازیس ، اسیدیته افزایش می یابد ، سپس کاهش می یابد. ورم معده با اسیدیته کم ایجاد می شود ، که پس از مرگ انگل در روده از بین نمی رود. در همان زمان ، کرم ها به طور فعال ویتامین های موجود در غذای حیوانات ، به ویژه ویتامین های B12 و اسید فولیک را مصرف می کنند.در برابر اسیدیته معده کم ، کمبود این ویتامین ها باعث کم خونی شدید فقر آهن می شود. کمبود آهن با نقض خونسازی ناشی از سموم آزاد کننده انگلی همراه است. مجموعه این عوامل می تواند منجر به کم خونی شدید شود که درمان آن دشوار است. کمبود اسیدفولیک در دوران بارداری می تواند منجر به سقط خود به خودی یا تولد فرزندان با اختلالات مادرزادی سیستم عصبی شود. تحریک توسط انگل سلولهای حساس خاص در دیواره روده باعث ایجاد اختلال در تحرک طبیعی غلاف عضلانی آن می شود. در حیوانات ، متابولیسم پروتئین مختل می شود ، سطح کلسترول در خون بالا می رود ، محتوای کلسیم و سدیم ، برعکس ، کاهش می یابد. عملکرد دفع کلیه مختل می شود. پروتئین در ادرار ظاهر می شود.اثر سمی کرم های نواری بر روی سیستم عصبی منجر به اختلال در عملکرد طبیعی آن می شود.

علائم دیفیلوبوتریازیس غیر اختصاصی است ، تظاهرات مشابه را می توان در بیماری های دیگر مشاهده کرد. شدت تظاهرات دردناک به سن ، درجه عفونت و وضعیت عمومی بدن حیوان بستگی دارد. در حیوانات مبتلا به دیفیلوبوتریازیس ، اختلالات روده مشاهده می شود ، اسهال با یبوست جایگزین می شود. با اسهال ، مدفوع آبکی است ، همراه با توده های غذایی هضم نشده ، وجود مخاط غیر مشخص است. اشتها کاهش می یابد ، حیوان از درد شکم رنج می برد. استفراغ غالباً بعد از غذا خوردن ایجاد می شود و قسمت هایی از روبان مانند از بدن انگلی می توان در استفراغ یافت. به دلیل بزرگ بودن کرم های نواری ، انسداد روده ممکن است ایجاد شود و منجر به پریتونیت شود. کم خونی باعث ضعیف شدن بدن می شود ، حیوانات بی حال می شوند. در همان زمان ، اختلالات عصبی می تواند منجر به افزایش تحریک پذیری ، غیرقابل کنترل بودن حیوان شود.بنابراین ، تغییرات در دوره های هیجان و بی حالی ، خواب آلودگی حیوانات مشخص است. در دیفیلوبوتریازیس شدید ، تشنج تشنجی و حتی تشنج مشابه صرع مشاهده می شود. در حیوانات ، به دلیل اختلالات متابولیکی ، انحراف اشتها ، میل به خوردن مدفوع یا مواد غیر خوراکی وجود دارد. واکنش آلرژیک به سموم انگل اغلب باعث درماتیت آلرژیک می شود که همراه با وخیم شدن وضعیت کت و از بین رفتن آن در مناطق خاص است. هنگام معاینه یک حیوان بیمار توسط دامپزشک ، نقض سیستم قلبی عروقی نیز مشاهده می شود - تاکی کاردی ، گسترش مرزهای قلب ، سوفل سیستولیک خفیف در راس ، افت فشار خون. همانند سایر کلمینتیازها ، یک نقص ایمنی مداوم و صحیح برای اصلاح ایجاد می شود. من قبلاً در مقاله هایی در مورد انگلی ها نوشتم ،که شروع هر فرآیند آسیب شناختی در بدن از متوقف کردن آن آسان تر است. بنابراین عواقب دیفیلوبوتریازیس منتقل شده به حیوانات می تواند در تمام زندگی ادامه داشته باشد. دیفیلوبوتریازیس به خصوص برای بچه گربه ها و توله سگها دشوار است. در همان زمان ، این حیوانات جوان هستند که به طور فعال رشد می کنند و در حال رشد هستند ، که معمولاً با مداوم بیشتر التماس می کنند و البته غذای خام دریافت می کنند.

حیوانات زمانی تشخیص داده می شوند که تخمهای انگلی در مدفوع پیدا شده و یا اینکه بخشهای جدا شده از کرمهای نواری در مدفوع شناسایی شده است. با این حال ، اگر حیوان دچار دیفیلوبوتریازیس شود ، گاهی اوقات تجزیه و تحلیل کپور تخمک گذاری ("برای تخمهای کرم") نتیجه منفی می دهد. این اتفاق می افتد اگر مانند برخی دیگر از کرمین ها ، حیوان به شدت تحت تأثیر کرم های دیگر ، به ویژه نماتدهای گرد باشد. در این حالت ، توسعه کرم های نواری را می توان سرکوب کرد ، و بر این اساس ، تشکیل تخم مرغ در آنها رخ نمی دهد. در عین حال ، چنین انگل توسعه نیافته ای به طور کامل به بدن میزبان آسیب می رساند و علت تمام آسیب شناسی های توصیف شده در بالا است.

از هر داروی ضد هلمینتیک حاوی praziquantel می توان برای درمان حیوانات دیفیلوبوتریاز استفاده کرد. اکنون انتخاب آنها در داروخانه های دامپزشکی بسیار زیاد است. قبل از کرم زدایی ، در صورت ابتلا به حیوانات ، یبوست ضروری است. بسته به وزن حیوان ، رعایت دوز صحیح دارو ضروری است. اگر دوز دارو ناکافی باشد ، انگل بدن روبان مانند خود را دور ریخته و سپس از طریق مدفوع دفع می شود یا در روده ها هضم می شود. در این حالت ، سر انگل در دیواره روده باقی مانده و رشد دیفیلوبوتریوم دوباره آغاز می شود. اگر حیوان به زودی پس از مصرف دارو استفراغ کند ، دوز دارو ممکن است کافی نباشد. بنابراین ، مالک باید بسیار مراقب حیوانات پس از مصرف داروهای ضد هلمین باشد. اگر استفراغ وجود دارد ،مصرف دارو باید در دوز کامل تکرار شود.

من قبلاً نوشتم که قبل از کرم زدایی ، نشان دادن حتی یک حیوان به ظاهر سالم به دامپزشک مفید است. این برای حیواناتی که علائم دردناکی را در آنها مشاهده می کنید از اهمیت بیشتری برخوردار است. برای تعیین میزان سلامت کبد ، مشاوره لازم است ، زیرا در هنگام کرم زدایی ، اثر سمی بر بدن افزایش می یابد - اثر سمی داروها به مسمومیت ناشی از خود انگلها اضافه می شود. تمام عواقب دیفیلوبوتریازیس باید تحت نظارت دامپزشک درمان شود. فراموش نکنید که دامپزشک در طول زندگی حیوان خود دوست و متحد صاحب آن است.

حال بیایید به این سوال برگردیم - آیا حیوانات باید از ماهی خام تغذیه شوند؟ بله ، اگر گربه یا سگ شما آن را دوست دارد و با لذت آن را می خورید ، غذا دهید. فقط لازم است ماهی ها را با یخ زدگی از لارو انگلی ضد عفونی کنیم. لارو دیفیلوبوتریوم هنگامی که ماهی ها در دمای 27- درجه سانتیگراد منجمد می شوند - پس از 15 ساعت ، تا -22 درجه سانتیگراد - پس از 30 ساعت ، تا -15 درجه سانتیگراد - پس از 2 روز ، تا -10 درجه سانتیگراد - پس از 3 روز می میرند ، تا -6 درجه سانتیگراد - بعد از 5 روز ، تا -4 درجه سانتیگراد - بعد از 9-10 روز. تمام مواد مغذی در هنگام انجماد در ماهی حفظ می شوند. قبل از تغذیه حیوان ، ماهی باید ذوب شود و به خصوص استخوان های بزرگ و تیز را بردارید. اگر حیوانات را با ماهی های گرم شده تغذیه می کنید ، به یاد داشته باشید که لارو کرم های نواری پس از سرخ شدن در 15 - 20 دقیقه ، در حین پخت - پس از 10 - 15 دقیقه ، بسته به اندازه قطعات ، می میرند.با تمام روشهای صنعتی فرآوری ماهی ، لاروها نیز می میرند.

فقط از طریق ماهی حاوی لارو انگلی می توان به دیفیلوبوتریازیس آلوده شد. بنابراین دیفیلوبوتریازیس سگ و گربه برای صاحبان آن اصلا مسری نیست.