چگونه انواع انگور فرنگی انگور فرنگی را انتخاب و پرورش دهیم. قسمت 1

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

یک باغبان خوب - یک انگور فرنگی بزرگ

مورخان استدلال می کنند که انگور فرنگی در قرن یازدهم در روسیه پرورش داده شده است ، به این معنی که این گیاه حتی زودتر از همسایگان غربی ما ظاهر شده است. با نام "kryzh-bersen" شناخته می شد. برخی از آشنایان نام های روسی قدیم معتقدند که آخرین کلمه می توانست نام خود را به خاکریز مسکو و برسنوسکایا بدهد.

ویژگی های فرهنگ

اعتقاد بر این است که پرورش این فرهنگ ، اول از همه ، در صومعه ها شروع شد ، جایی که بوته های آن به وفور وجود داشت.

بعداً ، در قرن پانزدهم ، انگور فرنگی از صومعه ها به باغ های بویار ، و سپس به باغ های غیر روحانی عادی منتقل شد ، که از کیفیت مغذی و درمانی آن قدردانی می کردند. همسایگان غربی ما آن را بیشتر به عنوان "پرچین" حفظ می کردند.

از توت فرنگی به عنوان یک فرهنگ غذایی ، در تواریخ قرن پانزدهم در رابطه با انتخاب بهترین گیاهان در آن زمان و توصیف تعدادی از انواع میوه های بزرگ ، ذکر شده است. بوته های این گیاه در کنار خانه های صاحبان زمین های ثروتمند به وفور یافت می شد. بیشترین شیفتگی این فرهنگ در روسیه قبل از انقلاب در میان ساکنان استانهای مسکو و نیژنی نووگورود دیده می شود.

hand دفترچه باغبان نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

اگرچه در میان مردم نام "انگور شمالی" در پشت این فرهنگ نهفته بود ، اما به نظر من اکنون توت فرنگی های انگور فرنگی کمتر از مویز در میان باغبانان روسی محبوبیت دارند. شاید این به دلیل غلبه انواع خاردار آن تاکنون باشد ، برداشت توت که همیشه از آن با خطر خراشیدن دست شما همراه است. برخی افراد فراوانی دانه در میوه های آن را دوست ندارند.

استفاده نادرتر از انگور فرنگی در نقشه های ما نیز به تأثیر کاملاً قابل اعتمادی در ذهن ما بستگی دارد که این فرهنگ به طور قابل توجهی تحت تأثیر بیماری ناخوشایند مانند کپک پودری قرار دارد. پلاک این میکوز نه تنها بر روی برگ ها وجود دارد ، بلکه اغلب به توت های هنوز نابالغ نیز منتقل می شود ، که به خصوص در فصول رشد مرطوب قابل توجه است. به دلیل این بیماری ، قسمت قابل توجهی از محصول از بین می رود ، که ظاهراً بر نگرش منفی برخی باغداران به انگور فرنگی تأثیر می گذارد.

یا شاید دلیل آن این باشد که بسیاری از گیاهان جدید ، که قبلاً برای مناطق آب و هوایی ما معمول نبوده اند ، در قطعات باغ ظاهر شده اند ، به عنوان مثال ، انگور مگنولیای چینی ، اکتینیدیا ، گیلاس ، خولان ، انگور و بسیاری دیگر ، که منجر به کاهش در مناطق برای انگور فرنگی … اما تقریباً 2-3 بوته انگور فرنگی همیشه در هر قطعه خانگی یافت می شود که این به دلیل طعم عالی و خواص دارویی میوه های آن است.

توت انگور فرنگی از بوته های توت دیگر - توت فرنگی ، مویز ، انگبین و تمشک با تنوع فوق العاده رنگی که دارند ، متمایز می شوند. می تواند صورتی ، قرمز ، زرد ، سبز ، بنفش یا سیاه باشد.

از ویژگی های مثبت انگور فرنگی می توان به عدم تکرار باردهی اشاره کرد - با هرس مناسب بوته ها ، باغ به طور فراوان محصول سالانه توت تهیه می شود. همچنین شایان توجه است که مقاومت بالای زمستان در این زمستان بسیار زیاد است.

البته ، مراقبت از انواع انگور فرنگی که تعداد زیادی خار قوی بر روی شاخه های آنها قرار دارد ، به ویژه هنگام برداشت توت بسیار دشوار است. با این حال ، برخی از باغبانان باتجربه که بیش از یک سال است که زراعت انگور فرنگی را پرورش می دهند ، معتقدند که بهترین میوه های مزه دار هنوز توسط انگور فرنگی خار دار تولید می شوند و انواع "بدون خار" از بسیاری جهات به طور جدی پایین ترند.

انواع خار نیز به عنوان یک پرچین تزئینی که می تواند در امتداد حصار یا حاشیه محیط خود سایت کاشته شود ، مناسب ترند. این رویکرد برای آرایش بوته های انواع خاردار این فرهنگ به محافظت از سایت در برابر مهمانان ناخوانده - سگها یا سایر حیوانات بزرگ اهلی کمک می کند. به گفته برخی از طراحان ، انواع انگور فرنگی با خارهای بزرگ بسیار مناسب است که به عنوان نوعی تزئین در چشم انداز نقشه های شخصی استفاده شود.

اکنون پرورش دهندگان در حال حل مشکل شاخه های خاردار با تولید انواع انگور فرنگی با خارهای کم و یا بدون خار هستند. برای باغبانان کار و برداشت با چنین گونه هایی آسان است ، اما باید به یاد داشته باشید که برای حفظ عملکرد بالا ، آنها به آبیاری به موقع ، هرس دوره ای و ریختن زیر بوته های برف با ورود یخبندان های بزرگ احتیاج دارند.

board تابلوی اعلان بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب های فروشی

انواع انگور فرنگی: جوانب مثبت و منفی

جمله ای در بین مردم وجود دارد: "یک باغبان خوب یک انگور فرنگی بزرگ است." او می گوید که باغبان نه تنها می داند که چگونه این گیاه را به درستی پرورش دهد ، بلکه قادر به انتخاب انواع موفق نیز است. و این آسان نیست ، زیرا بسیاری از انواع انگور فرنگی انگور شناخته شده است. اما اکنون ، به نظر من ، در مورد جالب ترین آنها صحبت خواهیم کرد ، بنابراین تصمیم گیری در مورد انتخاب دقیقاً انواع متناسب با نیازهای آنها برای باغبان آسان تر خواهد بود.

رقم متوسط - اوایل سال زمستانه انگور فرنگی بلوروسکی ساخانی (انستیتوی پرورش میوه آکادمی ملی علوم بلاروس) - دارای بوته ای فشرده و با قد متوسط. دارای خارهای منفرد ، بلند ، تیز و در تمام طول شاخه قرار دارد. توت ها بیضی شکل گرد ، بزرگ (با وزن 4.1-8.5 گرم) ، بسیار شیرین ، سفید مایل به سبز با پوست نازک هستند. خود باروری انواع زیاد است (تا 64٪). در برابر کپک پودری مقاوم است ، نسبتاً حساس به آنتراکنوز است.

تعدادی از باغبان را از انواع خار مالاکیت از متوسط رسیدن (موسسه تحقیقات تمام روسیه باغبانی پس از I. V. Michurin نام). ستون فقرات شاخه ها در بوته پرانرژی و نسبتاً پراکنده و متراکم وی متوسط است: آنها اکثراً منفرد ، دارای طول و ضخامت متوسط ، مستقیم هستند. توت های بزرگ (4.5-6 گرم) گرد رنگی سبز دارند (گاهی اوقات در سمت آفتاب با "برنزه" است) ، پوشش مومی خوبی دارند ، اما افسوس ، طعم متوسط (3.7 امتیاز). این رقم به دلیل مقاومت زیاد در برابر زمستان و مقاومت به خشکی ، خود باروری خوب ، مقاومت خوبی در برابر کپک پودری قابل توجه است. تنوع آن متوسط رسیده است.

انواع کراسنوسلاویانسکی (ایستگاه آزمایشگاهی میوه و سبزیجات لنینگرادسکایا) با بوش متوسط و کمی پخش شده مشخص می شود. این ستون فقرات قوی است: خارها دارای طول و ضخامت متوسط ، تیز و مستقیم در تمام طول شاخه هستند. توت (با وزن 3.9-6 گرم ، اما به طور متوسط 4.2 گرم) ، بیضی شکل ، گیلاس تیره. طعم شیرین (با کمی اسیدیته و عطر) ، مزه 5 امتیاز. بهره وری از این رقم تا 6 کیلوگرم در هر بوش ، خود باروری تا 49٪ می رسد. مقاومت در برابر زمستان و مقاومت در برابر عوامل بیماری زای میکوز متوسط است. در بعضی از سالها ، این گونه می تواند شاخه ها را یخ زده ، تحت تأثیر کپک پودری قرار گیرد.

بوته انگور فرنگی فنل Hinnonmaen punainen (OLAVI) متوسط ، کمی گسترش یافته ، متراکم با شاخه های مستقیم ، رو به بالا و جانبی با ضخامت متوسط است. خارها قوی هستند: خارها در تمام طول شاخه قرار دارند ، آنها طول متوسط و کوتاه ، تیز دارند. توت (با وزن 2-4.4 گرم ، به طور متوسط - 3.7 گرم) ، بیضی شکل و بیضی شکل گرد ، گیلاس تیره با پوشش مومی و پوستی نازک و قوی ؛ فرو ریختن تفاله آبدار ، شیرین و ترش است (4.5 امتیاز). بهره وری بوش پایدار و بالا است (7-13 کیلوگرم توت). خود باروری تا 46٪.

این نوع مقاوم در برابر زمستان است ، در برابر اسفروتکا مقاوم است ، آنتراکنوز و بیماری سپتوریا کمی تحت تأثیر قرار گرفته است. این با توانایی ریشه زایی عالی در انواع قلمه ها مشخص می شود.

بیش از نیم قرن در باغهای روسها یک نوع متوسط دیررس روسی وجود دارد (موسسه تحقیقات باغبانی همه روسیه به نام I. V. Michurin). او دارای یک بوش متوسط است ، که در سنین جوانی گسترش می یابد ، تاجی با تراکم متوسط. ستون فقرات شاخه ها متوسط است ، خارها عمدتا منفرد ، با طول و ضخامت متوسط ، مستقیم هستند. توت (با وزن 3-6 گرم) بیضی یا بیضوی ، قرمز تیره است. طعم توت شیرین و ترش است ؛ در ارزیابی چشایی 4 امتیاز دریافت کرد. چنین ماندگاری این رقم به دلیل مقاومت زیاد در زمستان ، مقاومت به خشکی خوب ، خود باروری خوب ، مقاومت در برابر کپک پودری است. عملکرد این رقم از 2.1-5.7 کیلوگرم در هر بوش است.

بوته ای با اندازه متوسط و پخش متوسط از نوع متوسط رسیده زرد روسی (موسسه تحقیقات باغبانی همه روسیه به نام IV Michurin). ستون فقرات شاخه ها متوسط است ، خارها عمدتاً منفرد ، از طول و ضخامت متوسط ، مستقیم ، سبک ، عمود بر شاخه یا مایل به سمت بالا هستند و در قسمت تحتانی آن قرار دارند. توت ها بزرگ (4.2-5.8 گرم) ، ریشه ای ، زرد ، جوانه ای با پوشش مومی نیستند ، برای مدت طولانی بدون خرد شدن روی بوش آویزان می شوند. طعم توت شیرین و ترش است ، نمره مزه 4 امتیاز است ، رنگ آنها بسیار قابل توجه است - زرد عنبر. این واریته بسیار مقاوم در برابر زمستان ، مقاوم در برابر خشکسالی است ، در معرض کپک پودری آمریکایی نیست و با قابلیت باروری مناسب در خود مشخص می شود. عملکرد متوسط بوته 4.1 کیلوگرم است. از معایب این رقم ، گسترش گیاه در سنین جوانی است.

واریته رشد زودهنگام Kolobok در رسیدن متوسط (VSTISP) دارای بوته ای نیرومند است ، شاخه های آن دارای خارهای کوتاه ، نازک و منفرد به فاصله عمود است. توت های قرمز تیره کاملاً بیضی شکل (نسبت وزن آن از 3 تا 4/4 تا 8 گرم) خرد نمی شوند. آنها طعم شیرین و ترش ، تراکم پوستی متوسط و کشیدگی راحتی دارند. از مزایای این نوع مقاومت می توان به مقاومت نسبتاً زیاد در برابر عوامل بیماریزای مایکوز ، عملکرد مناسب ، سرعت ریشه زایی شاخه ها نسبتاً زیاد اشاره کرد. از معایب آن می توان به عدم ثبات در خشکسالی طولانی مدت ، واکنش منفی به برفک زدگی زمستان و یخبندان های بعدی و همچنین ضخیم شدن بوته اشاره کرد که شاخه های نازک آن با قسمت های بالایی پایین زمین خم می شوند. بدون هرس منظم سالانه ، این رقم به سرعت به یک پوسته تبدیل می شود.

بخش دوم مقاله نحوه انتخاب و رشد انواع انگور فرنگی انگور فرنگی را بخوانید

الكساندر لازارف ،

كانديداي علوم زيست شناسي ،

محقق ارشد ، موسسه تحقيقاتي روسيه درباره حفاظت از گياهان

، پوشكين

عکس نویسنده