چگونه و چه هویج را بارور کنیم

2024 نویسنده: Sebastian Paterson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:49

استفاده از کودها هنگام کشت هویج

هویج یکی از مهمترین محصولات گیاهی است. محصولات ریشه آن حاوی بسیاری از ویتامین ها ، کربوهیدرات ها ، نمک های معدنی قابل حل به راحتی و دارای طعم و مزه بالا و کیفیت غذایی است.

آنها از 9 تا 16 درصد ماده خشک دارند ، که ترکیب اصلی آن توسط قندها - گلوکز و ساکارز (تا 9 درصد) نشان داده می شود. مقدار مواد نیتروژنی از 1.10-1.20٪ متغیر است که اکثر آنها پروتئین هستند. خاکستر هویج حاوی مقدار زیادی پتاسیم ، کلسیم ، آهن ، فسفر و همچنین بور ، برم ، منگنز ، مس و سایر عناصر است.

هویج حاوی مقدار زیادی کاروتن است که در بدن انسان به ویتامین A تبدیل می شود که برای عملکرد طبیعی بدن لازم است.

علاوه بر این ، باعث بهبود بینایی ، اطمینان از وضعیت طبیعی پوست و غشاهای مخاطی اندام های داخلی می شود. برای تأمین نیاز روزانه یک بزرگسال به ویتامین A ، 80-100 گرم هویج کافی است.

دفترچه باغبان

نهالستان های گیاهان فروشگاه کالاهای کلبه تابستانی استودیوهای طراحی منظر

عملکرد و کیفیت محصولات ریشه هویج تا حد زیادی توسط کودهای مورد استفاده تعیین می شود. کودهای آلی به تنهایی در مقایسه با استفاده از کودهای معدنی کامل یا در ترکیب با هوموس تأثیر کمتری در کیفیت محصولات ریشه دارند.

محتوای قند و تجمع کاروتن در هویج در خاکهای سودا - podzolic تا حد زیادی به درجه کشت آنها بستگی دارد. بنابراین ، هنگام رشد هویج در خاک های کم کشت با واکنش اسیدی محیط ، متابولیسم کربوهیدرات به هم می خورد - مقدار قابل توجهی مونوساکارید در گیاه جمع می شود و سنتز دی ساکاریدها دشوار می شود. استفاده از کود معدنی کامل در چنین خاکهایی کیفیت هویج را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد.

بدون استفاده از کود ، کیفیت هویج با شاخص های زیر مشخص می شود: محتوای ماده خشک - 11.8، ، کاروتن - 6.8 میلی گرم درصد ، شکر - 4.4. با ورود کودهای معدنی کامل ، محصولات ریشه با محتوای ماده خشک 13.0٪ ، کاروتن 13.0 میلی گرم and و شکر 5.5 obtained به دست آمد.

تابلو اعلان

بچه گربه های فروشی توله سگ های فروشی اسب

تأثیر انواع خاصی از کودهای معدنی بر عملکرد و کیفیت هویج به روش های مختلفی آشکار می شود و به انواع خاک ، کشت آنها و در دسترس بودن اشکال متحرک عناصر کلان و ریز بستگی دارد. کودهای ازت ، به عنوان یک قاعده ، تأثیر مثبتی بر روی مقدار کاروتن در محصولات ریشه دارند ، باعث بهبود متابولیسم پروتئین می شوند ، اما گاهی اوقات میزان قند و ماده خشک را کاهش می دهند.

با این حال ، با تغذیه بیش از حد ازت ، ریشه هویج آبکی رشد می کند. به دلیل تکامل بیش از حد سلولهای آوند ، هسته آنها حالت شل پیدا می کند ، گاهی اوقات پوستی ایجاد می شود. علاوه بر این ، با تغذیه اضافی ازت ، محصولات ریشه مقدار زیادی نیتروژن غیر پروتئینی جمع می کنند که ماده غذایی مطلوبی برای قارچ ها و باکتری ها است. در نتیجه ، محصولات ریشه بیشتر در معرض بیماری های مختلف قرار دارند. ایمنی آنها در زمستان کاهش می یابد ، آنها قادر به جوانه زنی قوی هستند. در زمستان ، هنگام ذخیره سازی ، آنها 17.8٪ ماده خشک ، 10.7٪ قندها و 8.4٪ کاروتن را از دست دادند ، از دست دادن طبیعی هویج 2-2.5 برابر افزایش یافت.

برخلاف کودهای ازته ، کودهای فسفره به میزان ناچیزی بر تجمع کاروتن در هویج تأثیر می گذارند ، اما میزان قند محصولات ریشه تحت تأثیر آنها به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در گیاهان هویج که از گرسنگی فسفر رنج می برند ، ترکیبات نیتروژن غیر آلی تجمع یافته و سنتز پروتئین کند می شود. کودهای فسفاته محتوای ماده خشک در محصولات ریشه را از 10.37 به 21/11 درصد ، قند کل - از 6.05 به 58/7 درصد ، پروتئین خام - از 7/9 به 10/1 درصد و کاروتن - از 2/10 تا 4/12 میلی گرم درصد افزایش می دهند.

کودهای پتاس نقش مهمی در بهبود کیفیت محصول هویج دارند. با کمبود این عنصر در هویج ، متابولیسم کربوهیدرات مختل می شود. مقدار قابل توجهی از مونوساکاریدها در برگها جمع می شود ، حرکت کربوهیدراتها از برگها به ریشه ها کند می شود ، فتوسنتز و تبدیل قندهای ساده به انواع پیچیده مختل می شود.

استفاده از کودهای پتاسیم باعث افزایش شدت فتوسنتز و تجمع در محصولات ریشه می شود ، اول از همه ، در مواد ساکارید ، کاروتن و ماده خشک. کودهای پتاسیم با دوز 9 گرم ماده فعال در هر 1 متر مکعب در برابر نیتروژن و فسفر باعث افزایش محتوای ماده خشک هویج از 10.6 به 11.0٪ ، کاروتن - از 8.0 به 13.5 میلی گرم درصد و قندها - از 2. 1 به 4.1٪

کودهای پتاس همراه با بهبود کیفیت ، ایمنی محصولات ریشه را در ذخیره سازی زمستانی بهبود می بخشد. بنابراین ، از دست دادن هویج در مدت شش ماه ذخیره سازی: تلفات به 13.2.

بور ، مس ، روی ، کبالت و سایر ریز عناصر در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت هویج نقش بسزایی دارند. آنها به افزایش محتوای کلروفیل در برگها ، تأخیر در پیری آنها و تقویت روند رشد کمک می کنند. تحت تأثیر عناصر ریز ، حساسیت هویج به بیماری ها هم در فصل رشد و هم در ذخیره سازی زمستان کاهش می یابد. عناصر کمیاب را می توان به صورت محلول پاشی گیاهان استفاده کرد. با گردگیری یا خیساندن بذرها ، و همچنین با وارد کردن آنها بهمراه کودهای ریز در خاک.

گرد و غبار دانه های هویج با روی باعث افزایش عملکرد به 5.58 کیلوگرم (بدون کود - 4.87 کیلوگرم) شد. همراه با این ، افزایش کمی در کاروتن در محصولات ریشه مشاهده شد.

تغذیه محلول برگ هویج با محلول های اسید بوریک و سولفات مس ، میزان کلروفیل برگ را از 3 به 33 درصد افزایش داد. هنگام ذخیره هویج به مدت 200 روز ، حساسیت بیماری محصولات ریشه 3-5 برابر کمتر از وجود ریز عناصر بود.

خیساندن دانه های هویج با محلول های بور ، مولیبدن و روی ، محتوای کاروتن را در محصولات ریشه 3-5٪ افزایش داد. خیساندن بذرها با محلول 0.1٪ سولفات کبالت باعث افزایش محتوای کاروتن از 14.6 به 19.6٪ شد. خیساندن بذر هویج در محلول های سولفات مس و اسید سوکسینیک به کاهش تعداد محصولات ریشه پوسیده شده در حین ذخیره سازی کمک می کند.

قبل از کاشت غبارروبی بذر با بور ، مس و مولیبدن به طور قابل توجهی عملکرد را افزایش داد و همچنین کیفیت محصولات ریشه هویج را بهبود بخشید. بنابراین ، عملکرد هویج بدون استفاده از میکرو عناصر 78/2 کیلوگرم بود ، وقتی بذرها با بور پودر شدند ، به 3/13 و در صورت پودر شدن با مس - تا 23/3 کیلوگرم افزایش یافت. محتوای کاروتن به ترتیب زیر تغییر کرد: 3.06؛ 45/4 و 4/67 میلی گرم درصد به صورت خام. مقدار قند در هویج با معرفی ریز عناصر به شرح زیر بود: در گروه شاهد - 6.68٪ ، با معرفی بور - 8.00 و مس - 7.81٪.

هنگام رشد هویج در مقابل استفاده از کود 6 کیلوگرم در متر مربع ، اوره 15-20 گرم در متر مکعب ، سوپرفسفات 25-40 ، کلرید پتاسیم 25-30 گرم در متر مکعب ، اسید بوریک 0.5 ، سولفات مس 0.5 ، سولفات کبالت 0 ، 5 و مولیبدات آمونیوم 0.1 گرم در متر مکعب ، هزینه کود 6-7 روبل در متر مکعب خواهد بود که حتی با یک محصول کوچک به راحتی نتیجه می دهد.